گاهی انسان گناهی را انجام می‎دهد و از آن لذّت می‎برد ولی بعد، از گناه خود، پشیمان می‎شود و می‎خواهد توبه کند، چنین شخصی چگونه می‎تواند لذّت آن گناه را در ذائقه خود از بین ببرد؟

گاهی انسان گناهی را انجام می‎دهد و از آن لذّت می‎برد ولی بعد، از گناه خود، پشیمان می‎شود و می‎خواهد توبه کند، چنین شخصی چگونه می‎تواند لذّت آن گناه را در ذائقه خود از بین ببرد؟

گاهی انسان گناهی را انجام می‎دهد و از آن لذّت می‎برد ولی بعد، از گناه خود، پشیمان می‎شود و می‎خواهد توبه کند، چنین شخصی چگونه می‎تواند لذّت آن گناه را در ذائقه خود از بین ببرد؟

به منظور رفع لذت گناه گذشته می‎توان به راهکارهای زیر تمسک جست.
1. توجه به عظمت خدا:
هرگاه لذت و شیرینی آن گناه به خاطر می‎آید و ناخودآگاه حداقل در فکر و اندیشه به سوی آن عمل خلاف تحریک می‎شود بلافاصله سعی شود عظمت و بزرگی خداوند را که مالک هستی و جان ماست و بر تمام موجودات سلطه دارد به خاطر آورده و سرپیچی از فرمان او را ـ هر چند عمل خلاف، به نظر کوچک می‎آید ـ بسیار بزرگ و در نتیجه زشت و ناپسند بداند. همان‎طور که در روایت آمده است:[1] «لاتَنْظُر اِلی الذَّنْبِ وَ صِغَرِهِ وَ لکِنْ اُنْظُر مَنْ تَعْصی بِهِ فَانَّهُ اللهَ الْعِلیَ العَظیمَ» یعنی به کوچکی گناه نگاه نکن بلکه نگاه کن که از فرمان چه کسی سرپیچی می‎کنی که او خداوند بزرگ مرتبه و عظیم است.
2. یاد آوری عذاب الهی:
به محض این‎که به یاد لذت ناشی از گناه در ذهن خویش افتادید، ذهن خود را به سوی عواقب و پیامدهای سوء دنیوی و بخصوص عذاب اخروی آن معطوف دارید و به خود بگوئید: اگر این عمل چنین لذت کوتاه مدت و اندک را دارد اما ای نفس! بدان که عذاب دردناک الهی که از خشم و غضب خداوند ناشی می‎شود در انتظار کسی است که مرتکب این عمل است. بنابراین، چنین معامله‎ای به سود من نیست بلکه به ضررم تمام می‎شود پس از آن صرف‎نظر می‎کنم. پس با یادآوری عذاب الهی در دنیا و قیامت، لذت گناه از ذائقه فرد زائل می‎شود.
3. تنبیه خود:
هرگاه لذت گناه شما را به سوی خلاف و لغزش مجدد تحریک کرد، خود را تنبیه کنید مثلاً با خود شرط کنید که اگر خواستید به سوی گناهی کشیده شوید، مقداری پول به فقیر بدهید یا فردای آن روز، روزه بگیرید و یا از لذت حلالی، خود را محروم کنید و نظایر آن.
4. یاد آوری مکافات عمل در دنیا:
به یاد آوردن مکافات عمل راه دیگری است برای از بین بردن لذت گناه از ذائقه، زیرا وقتی فرد بداند هر علمی حتی در همین دنیا یک عکس‎العمل دارد و باور داشته باشد نتیجه و پیامد مستقیم یا غیر مستقم، آن دیر یا زود در همین دنیا به فرد می‎رسد همین باور باعث می‎شود شخص خود را کنترل کند، اگر حقی را از دیگری ضایع کرد، در آینده دور یا نزدیک حقش توسط دیگری ضایع خواهد شد، اگر با دروغی توانست به یک لذت و سودی برسد دیگران با دروغی دیگر بر سر او کلاه خواهند گذاشت و یا حداقل با شیوع دروغ در جامعه، فضای عدم اعتماد بوجود آمده و همه از جمله خود او ضرر خواهند کرد. اگر با نگاهی به ناموس دیگران لذت حرامی برد، دیگران به زن و فرزند و ناموس او نگاه خواهند کرد و همین‎طور دیگر گناهان.
5. لذت حلال:
چنانچه از طریق حلال می‎تواند به آن لذت نایل شود سعی کند از این راه به آن لذت برسد مثلاً اگر مجرد است و مرتکب گناهان غریزی و شهوانی می‌شود، ازدواج کند.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. گناه‎شناسی. نوشته محسن قرائتی، انتشارات درس‎هایی از قرآن.
2. استعاذه، نوشته شهید دستغیب.

پی نوشت:
[1] . تحف العقول، ص 5.

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید