امام على علیه السلام :پیامبر خدا صلى الله علیه و آله از خوردن به هنگام جنب بودن نهى کرد و فرمود:

إنّه یورِثُ الفَقْرَ

آن فقر مى آورد.

( وسائل الشیعه: ۱/۴۹۵/۵ )

امام على علیه السلام :

لا یَنامُ المُسلمُ و هُو جُنُبٌ و لا یَنامُ إلاّ على طَهورٍ .

فإنْ لَم یَجِدِ الماءَ فلْیَتیمَّمْ بالصَّعیدِ

مسلمان در حال جنابت نمى خوابد و جز با طهارت به بستر خواب نمى رود .

پس اگر آب نیافت، باید با خاک تیمّم کند .

( وسائل الشیعه: ۱/۵۰۱/۳ )

امام باقر علیه السلام :

الجُنُبُ إذا أرادَ أنْ یَأکُلَ و یَشْرَبَ ، غَسَلَ یَدَهُ و تَمَضْمَضَ و غَسَلَ وَجهَهُ ، و أکَلَ و شَرِبَ

انسان جنب هرگاه بخواهد چیزى بخورد و بیاشامد، دست و صورت خود را بشوید و آب در دهان بگرداند، آن گاه بخورد و بیاشامد .

( وسائل الشیعه: ۱/۴۹۵/۱ )

امام صادق علیه السلام :

لا یذوقُ الجُنُبُ شیئاً حتّى یَغسِلَ یَدیهِ و یَتَمضْمَضَ ؛

فإنَّهُ یُخاف مِنه الوَضَحُ

شخص جنب هیچ چیزى نچشد ، مگر آن که پیشتر دستانش را بشوید و آب در دهان بچرخاند ؛

زیرا [ در غیر این صورت ] بیم آن مى رود که به پیسى مبتلا شود.

( وسائل الشیعه : ۱/۴۹۵/۲ )

امام صادق علیه السلام :

إذا کانَ الرَّجُلُ جُنُباً ، لَم یأکُلْ و لَم یَشرَبْ حتّى یتوضّأ
چون مردى جنب است، پیش از وضو گرفتن، نخورد و نیاشامد.

( وسائل الشیعه : ۱/۴۹۵/۴ )

منبع: میزان الحکمه، جلد دوم.