امام علی علیه السلام فرمودند:

لاتَخلُوا الأرضُ مِن قائمٍ لِلهِ بِحُجّهٍ، إمّا ظاهِراً مَشهُوراً و إمّا خائِفاً مَغموراً؛
زمین هیچ گاه از حجت الهى خالى نیست، که براى خدا با برهان روشن قیام کند، یا آشکار و شناخته شده، یا بیمناک و پنهان‏
غررالحکم، ج6، ص 410
شرح حدیث:

یکی از شناختهای ضروری«حجّت شناسی» است؛ شناخت کسی که از سوی خدا سندی معتبر و ملاکی قوی و معیاری روشن قرار داده شده است تا بندگان بندگی و اطاعت و عبودیّت خود را با اذن او و با انطباق با امر و نهی و نظر و رضای او انجام دهند.

خداوند با حجّتهایش با بندگان «احتجاج» می کند. پس باید حجتهای الهی را شناخت و طبق تعالیم آنان عمل کرد.

حضرت مهدی، حجت الهی است که در پس پرده ی غیب پنهان و «قائم لله» است.

او گر چه پنهان است، پیداترین و حاضرترین افراد است. خورشید هر چند پشت ابر باشد و از دیده ها پنهان، روشنگری و نورافشانی خود را دارد و اگر حجّت الهی هم در زمین نباشد، نظام هستی در هم می ریزد و مردم نیز بی پشتوانه و بی تکیه گاه می مانند.

آن که «صاحب زمین و زمان» است، آن حجت غایت الهی است.

شناخت او محبت می آورد و محبتش ما را به جرگه ی مطیعان می رساند.

منبع: حکمت های علوی و ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی (علیه السلام)، جواد محدثی.