بچه ها هر چه مى بینند یاد مى گیرند

بچه ها هر چه مى بینند یاد مى گیرند

نویسنده:دکتر لورنس استینبرگ

اغلب پدر و مادرها درجه آگاهى فرزندانشان را از آنچه خود انجام مى دهند یا مى گویند کمتر از آنچه واقعاً اتفاق مى افتد برآورد مى کنند. فکر مى کنم ما آنقدر عادت کرده ایم که وقتى مى خواهیم فرزندانمان به ما گوش بدهند، توجهى به ما نداشته باشند که فراموش کرده ایم وقتى ترجیح مى دهیم حرفمان را نشنوند چقدر نزدیک ایستاده اند و به حرف هایمان گوش مى دهند. اما وقتى به نظر مى رسد کودکان در افکار خود غوطه ور شدند استعداد بیشترى نسبت به زمانى دارند که سعى مى کنند شش دانگ حواسشان را جمع کنند. ممکن است وقتى با همسرتان درباره بى ثباتى مالى خانواده صحبت مى کنید فکر کنید دختر یا پسرتان کاملاً در کتاب نقاشى اش غرق شده و حتى صداى شما را نمى شنود اما او همه چیز را مى گیرد حتى اگر بخشى از آن خارج از قدرت فهم او باشد. حتى اگر بر مکالمه شما فضاى اضطراب و تنش حاکم باشد او مطمئناً با زیرکى این موضوع را هم درمى یابد.این طور فکر نکنید که فقط وقتى در خانه هستید بچه ها رفتار شما را زیر نظر مى گیرند. آنها بیرون از خانه هم رفتار شما را به دقت نگاه مى کنند و از آن یاد مى گیرند. وقتى در خواروبارفروشى در صنف صندوق ایستاده اید، وقتى در رستوران غذا سفارش مى دهید، یا در فرودگاه با بقیه مسافرین حرف مى زنید بچه ها شما را تحت نظر دارند. اگر مودب، مهربان و صمیمى باشید این امکان هست که فرزند شما هم همین طور بار بیاید.
اگر وقیح، تندخو و خشک باشید بچه این برخورد را راه مناسب براى واکنش نسبت به مردم خواهد دانست. کودک شما با نگاه کردن به رفتار شما یاد مى گیرد چطور در مقابل دیگران واکنش نشان بدهد.یادگیرى از طریق مشاهده در دوران کودکى و بلوغ ادامه دارد. با این حال هر چه کودکان بزرگ مى شوند استعداد آنها براى تقلید آشکار از والدینشان کمتر مى شود و بیشتر به سمت تقلید به روش هاى ظریف تر پیش مى روند. با اینکه به نظر مى رسد پدر و مادر در ذهن فرزندان بزرگتر کمترین جا را به خود اختصاص مى دهند نوجوان یا جوان کاملاً آگاه است که شما چطور اوقات فراغتتان را مى گذرانید، چطور بین کار و زندگى خانوادگى تعادل ایجاد مى کنید، چطور خود را سرگرم مى کنید و چگونه هیجان ها را تحمل مى کنید. مخصوصاً نوجوانان از این لذت مى برند که تفاوت هاى بین آنچه والدینشان مى گویند با آنچه واقعاً عمل مى کنند را کشف کنند. اگر فرزند شما ببیند که شما در مقابل مشکلات مثلاً به الکل پناه مى برید، سخنرانى هاى شما درباره خطرات الکل کوچک ترین تاثیرى بر رفتار نوجوان شما نخواهد داشت.این گفته ها به این معنى نیست که بچه ها همواره کپى برابر اصل والدینشان از آب درمى آیند. درست است که پدر و مادر مهمترین نقش را در الگوى کودک بازى مى کنند اما در این الگو تنها نیستند؛ بچه ها از سایر اعضاى خانواده، همسالان و از برنامه هاى تلویزیون هم چیز یاد مى گیرند.

منبع:sharghnewspaper.ir

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید