نویسنده:زهرا قلى زاده
منبع:روزنامه جوان
۱- فعال تر باشید: اگر پدرها خود ابتکار عمل را به دست بگیرند، هرگز نخواهند توانست مسوولیت تربیت فرزند را آن چنان که خود مى خواهند و آن چنان که شایسته فرزندشان است به عهده بگیرند. به جاى این که به راحتى کودک خندان یا گریان خود را به بغل مادرش بسپارید، سعى کنید جملاتى نظیر جمله زیر به او بگویید: «فکر کنم از پسش برمیام.» علاوه بر این پرسیدن و مشورت کردن با همسرتان در مورد چگونگى نگهدارى بچه هیچ اشکالى ندارد: هر دوى شما چیزهایى مى دانید که دیگرى مى تواند از آن بهره مند شود.
۲- بیشتر تمرین کنید:فکر نکنید که همسر شما به طرز معجزه آسایى چیزى بیش از آنچه شما در قبال بچه انجام مى دهید مى داند. هرچه که او درباره پرورش کودکان مى داند از طریق تجربه عملى یاد گرفته مثل بقیه چیزها و راه درست این است که اگر شما هم بتوانید پدر بهترى باشید این است که خودتان کارهاى مربوطه را انجام بدهید. اگر احساس عدم اطمینان یا عدم آمادگى مى کنید از کمک گرفتن نهراسید.
۳- مفتخر باشید که روش خاص خودتان را براى برقرارى ارتباط دارید:مردان و زنان روش هاى متفاوتى براى تعامل با فرزندان شان دارند. مردان بر فعالیت هاى فیزیکى و انرژى تاکید دارند و زنان بر رشد اجتماعى و عاطفى. به کسى اجازه ندهید که به شما بگوید کشتى گرفتن و بالا و پایین پریدن در رختخواب ( با مراعات سلامتى کودک) از کارهاى دخترانه اى که همسرتان ممکن است انجام دهد( یا بخواهد انجام دهید) مهم تر است. خشونت طبع و آشفتگى پدر نیز درس هاى ارزشمندى درباره تنظیم احساساتى چون هیجان و برانگیختگى براى کودک دارد. کودکانى با پدران فعال ( از نظر فیزیکى) بسیار محبوب تر هستند و در روابط شان با کودکان دیگر موفق ترند.
۴- از نظر احساسى در دسترس کودک باشید: بى تردید تعامل فیزیکى در کودکى بخش مهمى از روابط پدر – فرزندى است، اما باید از نظر احساسى نیز در موقعیت هاى بحرانى در دسترس باشید و همراهى کنید، جان گاتمن پیشنهاد مى کند: «مربیان باید از احساسات خودشان آگاه باشند تا بتوانند احساسات فرزندانشان را درک کنند. بنابراین باید هر کارى که لازم است بکنید تا ارتباط نزدیکى با کودک برقرار کنید.»
۵- مشارکت کنید نه کمک! پدر به عنوان کمک کار، یک مدل تاریخ مصرف گذشته است. اگر مردان مایلند کاملا در مراقبت و تربیت فرزندان مشارکت کنند، آن ها باید مسوولیت خانه دارى و بچه دارى را فعالانه با همسرشان تقسیم کنند.
۶- فقط آخر هفته ها در دسترس نباشید:براى این که یک پدر فعال و موثر باشید، در تصمیمات روزانه مرتبط با کودک تان مداخله کنید. سپردن همه چیز به همسرتان به این معنى است که پدر فقط در گوشه هاى کوچکى از زندگى کودک نقش دارد. بدون شرکت در کارهاى عادى و روزمره و فعالیت هایى که دوران کودکى را شکل مى دهند، پدران، کودکانشان را با خصوصیات خاص و ظریف شان نخواهند شناخت، دانستن این خصوصیات براى این که پدرى حساس و فعال و مشارکت کننده باشید اهمیت فراوان دارد.
۷- براى همسرتان احترام قایل شوید و آن را آشکارا نشان دهید: پدر فعال و مشارکت کننده به این معنى است که همه روش هایى که همسرتان براى اداره خانواده به کار مى برد به رسمیت بشناسید و به تصمیماتى که در زمان غیبت شما مى گیرد احترام بگذارید. بکوشید سیستمى را در خانواده ایجاد کنید که در آن والدین و فرزندان فعالیت هایى را مشترکا انجام دهند. همچنان که فرزندان رشد مى کنند به آن ها نیز اجازه دهید در فرآیند طراحى چنین فعالیت هایى مشارکت کنند.
۸- نیاز به ارتباط را فراموش نکنید:اگر همسرتان براى تقسیم نقش تربیت فرزند با شما، بى میل است. به او فرصت بدهید تا متوجه شود که درخواست شما براى مشارکت بیشتر در پرورش کودک واقعا جدى است و شما شایستگى و انگیزه کافى براى تغییر در میزان مشارکت تان در امر بچه دارى را دارا هستید.