1. اسراف چیست
قالَ الصّادِقُ علیه السلام:
اِنَّمَا اْلاِسْرافُ فیما اَتلَفَ الْمالَ وَ اَضَرَّ بِالْبَدَنِ. قیلَ: فَمَا اْلاِقْتارُ؟ قالَ: اَکْلُ الْخُبْزِ وَ الْمِلْحِ وَ اَنْتَ تَقْدِرُ عَلى غَیْرِهِ.
[ مجموعه الاخبار، باب 171، حدیث 1 .] امام صادق علیه السلام فرمود: اسراف آنست که انسان مالش را از بین ببرد و به بدنش صدمه بزند [«مثل سیگار کشیدن»] عرض شد پس اقتار چیست؟ فرمود: اینست که غذایت نان و نمک باشد در صورتیکه قدرت دارى غذاى مناسبترى بخورى.
2. زیـادى آبِ خوردن را نباید دور ریخت
قالَ الصّادِقُ علیه السلام:
مَنْ شَرِبَ مِنْ ماءِ الْفُراتِ وَ اَلْقى بَقیَّهَ الْکُوزِ خارِجَ الْماءِ فَقَدْ اَسْرَفَ.
[ همان، حدیث 3 .] امام صادق علیه السلام فرمود: کسى که آبى را از نهر فرات «گوارا» براى خوردن بردارد و بعد از نوشیدن، زیادى آنرا بیرون بریزد اسراف کرده است.
3. پائین‌ترین مـرتبه اسـراف
عَنَ اَبى عَبْدِاللّه علیه السلام قالَ:
اَدْنَـى اْلاِسْـرافِ هَـراقَهُ فَضْلِ اْلاِنـاءِ وَ ابْتِذالُ ثَوْبِ الصَّوْنِ وَ اِلْقاءُ النَّـوى.
[ وسائل الشیعه، ج 3، باب 28، ص 384 .] امام صادق علیه السلام فرمود: پائین ترین مرتبه اسراف عبارتست از:
۱ ـ دور ریختن آبیکه از آشامیدن اضافه آمده است.
۲ ـ اینکه لباس کار و لباس بیرونى، یکى باشد.
۳ ـ بدور انداختن هسته خرما پس از خوردن خرما [«چون از هسته خرما ماده غذائى براى شتران تهیه مى شد»] 4. سیب نیم خورده
رُوِىَ:
اَنَّهُ نَظَرَ الصّادِقُ علیه السلام اِلى فاکِهَهٍ قَدْرُمِیَتْ مِنْ دارِهِ لَمْ یُسْتَقْصَ اَکْلُهافَغَضِبَ وَ قالَ: ما هذا اِنْ کُنْتُمْ شَبِعْتُمْ فَاِنَّ کَثیرا مِنَ النّاسِ لَمْ یَشْبَعُوا فَاَطْعِمُوهُ مَنْ یَحْتاجُ اِلَیْهِ.
[ مجموعه الاخبار، باب 171، حدیث 4 .] نقل شده است که: امام صادق علیه السلام مشاهده کرد سیبى را نیم خورده از خانه بیرون انداخته اند، خشمگین شد و فرمود: اگر شما سیر هستید خیلى از مردم گرسنه اند خوب بود آنرا به نیازمندیش مى دادید.
5. هرچه از سفره افتاد بردارید
عَنْ اَبِى عَبْدِاللّه علیه السلام، قالَ:
اِنّى اَجِدُ الشَّیْئَ الْیَسیرَ یَقَعُ مِنَ الْخَوانِ فَاُعیدُهُ فَیَضْحَکُ الْخادِمُ.
[ همان، حدیث 7 .] از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود: من هرگاه چیز کمى هم از سفره مى افتد آنرا بر مى دارم و این کار باعث تعجب خادم مى شود و خادم مى خندد.
6. سلامتى کـجاسـت؟
قالَ اَمیرُالْمُؤْمِنینَ علیه السلام:
کُلُوا ماسَقَطَ مِنَ الْخَوانِ فَاِنَّهُ شِفآءٌ مِنْ کُلِّ داءٍ بِاِذْنِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ لِمَنْ اَرادَ اَنْ یَستَشْفِىَ بِهِ.
[ مجموعه الاخبار، باب 171، حدیث 9، بنقل از نهج البلاغه .] امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: آنچه را که از سفره افتاده بردارید و بخورید، زیرا آن دواى هر دردیست که خدا بخواهد آنرا الیتام بخشد براى کسى که به نیّت شفاء بخورد.
7. بـى نـیازى جاودانه
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله:
مَنْ تَتَبَّعَ ما یَقَعُ مِنْ مائدَهٍ فَاَکَلَهُ ذَهَبَ عَنْهُ الْفَقْرُ وَعَنْ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ اِلَى السّابِعِ.
[ همان ، حدیث 8 .] پیامبر گرامى اسلام فرمود: کسى که جستجو کند و آنچه از سفره افتاده بردارد و بخورد، فقر و تنگدستى از خودش و اولادش تا هفت پشت رخت برمى بندد.
8. نشانه‌هاى اسـراف کننده
عَنْ اَبى عَبْدِاللّه علیه السلام، قالَ:
لِلْمُسْرِفِ ثَلاثُ عَلاماتٍ یَشْتَرى ما لَیْسَ لَهُ وَیَلْبِسُ ما لَیْسَ لَهُ وَیَأْکُلُ ما لَیْسَ لَهُ.
[ تفسیر نورالثقلین، جلد 1؛ سوره انعام، ص 772 .] امام صادق علیه السلام فرمود: اسراف کننده را سه نشانه است: چیـزهائـى را مى خـرد و مى پـوشد و مـى خـورد که در شـأن او نیست.
9. نشانه مؤمن
قالَ اَبُوعَبْدِاللّهِ علیه السلام:
صِفَهُ الْمُؤْمِنِ … لایُبَذِّرُوَ لایُسْرِفُ بَلْ یَقْتَصِدُ.
[ مجموعه الاخبار، الباب 30، حدیث 1 .] امام صادق علیه السلام فرمود: انسـان مؤمن اسراف و زیاده روى نمى کند بلکه میانه روى را پیشه خـود مى سازد.
10. روش پیامبر
رُوِىَ:
اَنَّهُ کانَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله یَأکُلُ الرُّطَبَ وَ یُطْعِمُ الشّاهَ النَّوى.
[ مجموعه الاخبار، باب 171، حدیث 5 .] روایت شده است: پیامبر گرامى وقت خرما مى خوردند هسته آنرا به گوسفند مى دادند.
11. اسـلام و میانه روى
عَن عامِرِ بنِ جُذاعَه قالَ:
جاءَ رَجُلٌ اِلى اَبى عَبدِاللّه علیه السلام فَقالَ لَهُ: اِتَّقِ اللّهَ وَ لاتُسْرِفْ وَ لاتُقْتِرْ وَ لکِنْ بَیْنَ ذلِکَ قَوامٌ، اِنَّ التَّبْذیرَ مِنَ الاِْسْرافِ، قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ؛ وَ لاتُبَذِّرْ تَبْذیرا.
[ تفسیر نورالثقلین، ج 2، سوره اسراء، ص 56 .] از عامر بن جذاعه نقل شده است که گفت: مردى آمد خدمت امام صادق علیه السلام حضرت به او فرمود: تقواى الهى پیشه کن، اسراف نکن و بر خود هم سخت مگیر و میانه روى مایه استوارى است، تبذیر همان اسراف است که خداوند درباره آن فرموده: تبذیر و زیاده روى نکن.
12. کار شیطانى
عَنْ کِتابِ اَبى مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرّى علیه السلام اِلى مُحَمَّدِ بْنِ حَمْزَهَ وَ بِشارَتُهُ بِالْغِنى وَ قَولُهُ لَهُ:
وَ عَلَیْکَ بِاْلاِقْتِصادِ وَ اِیّاکَ وَ الاِْسْرافَ فَاِنَّهُ مِنْ فِعْلِ الشَّیْطَنَهِ.
[ معارف اسلام ج 1 ص 186 .] امام حسن عسگرى علیه السلام به محمدبن حمزه نامه اى نوشته او را به ثروت و بى نیازى مژده داده و به او فرموده: بر تو باد میانه روى و پرهیز از اسراف زیرا اسراف از کارهاى شیطانى است.
13. عامل نیاز و بى‌نـیازى
قالَ اَبُوعَبْدِاللّهِ علیه السلام:
یاعُبَیْدُ، اِنَّ السَّرَفَ یُورِثُ الْفَقْرَ وَ اِنَّ الْقَصْدَ یُورِثُ الْغِنى.
[ وسائل الشیعه، جلد 15، ص 258 .] امام صادق علیه السلام به عبید فرمود: اسراف و زیاده روى باعث فقر و تنگدستى مى گردد و میانه روى موجب ثروت و بى نیازى مى شود.
14. دور انداخـتن هسته خرما
عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ علیه السلام؛ قالَ:
اِنَّ الْقَصْدَ اَمْرٌ یُحِبُّهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ وَاِنَّ السَّرَفَ یُبْغِضُهُ حَتّى طَرْحُکَ النَّواهَ فَاِنَّها تَصْلَحُ لِشَیْىٍ? وَ حَتّى صَبُّکَ فَضْلَ شَرابِکَ.
[ تحف العقول، ص 301 .] از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمود: میانه روى را خداوند متعال دوست دارد و اسراف و زیاده روى مورد خشم اوست حتى اگر اسراف در انداختن هسته خرمائى باشد که قابل مصرف است یا زیادى آبى که خورده شده، باشد.
15. میانه روى و بـقاء نعمت
عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیه السلام:
وَ مَنِ اقْتَصَدَ وَ قَنَع بَقِیَتْ عَلَیْهِ النِّعْمَهُ وَ مَنْ بَذَّرَوَ اَسْرَفَ زالَتْ عَنْهُ النِّعْمَهُ.
[ تحف العقول، ص 301 .] امام موسى بن جعفر علیه السلام فرمودند: کسى که در زندگى میانه روى و قناعت ورزد. نعمت او باقى مى ماند و آنکه با ریخت و پاش و اسراف زندگى کند نعمتش از بین مى رود.
16. میـانه روى حسنه‌ و اسراف و کِــنِسى گنـاه است
قالَ اَبُو جَعْفَرٍ لِأَبى عَبْدِاللّهِ علیه السلام:
یـا بُنَـىَّ عَلَیْکَ بِالْحَسَـنَهِ بَیْنَ السَّیَّئـتَیْنِ تَمْحُو هُما قـالَ: کَـیْفَ ذلِکَ یـا اَبَهِ؟ قالَ: مِثْلُ قَوْلهِ؛ «وَ الَّـذینَ اِذا اَنْـفَقُوا لَـمْ یُسْـرِفُوا وَ لَـمْ یَـقْتُرُوا»
[ تفسیر نورالثقین، جلد 4، سوره فرقان، ص 27 .] امام باقر علیه السلام به فرزندش امام صادق علیه السلام فرمود: بر تو باد به انجام کار خیرى که وسط دو کار بد قرار گرفته و آن دو را از بین مى برد، امام صادق سئوال کرد، چگونه چنین چیزى ممکن است؟ امام فرمود: همانطور که قرآن مى گوید مؤمنین کسانى هستند که وقتى انفاق مى کنند زیاده روى و سختگیرى نمى کنند (بنابراین اسراف و سختگیرى هر دو گناه است و حدّ وسط آن یعنى میانه روى حسنه است بر تو باد به آن حسنه که بین آن دو گناه است).
17. بیمه میانه‌رو
عَنْ اِبْنِ مَیْمُونٍ قالَ:
سَمِعْتُ اَبا عَبْدِاللّهِ علیه السلام، یَقُولُ: ضَمِنْتُ لِمَنِ اقْتَصَدَ اَنْ لا یَفْتَقِرَ.
[ خصال صدوق، باب الواحد، حدیث 32 .] ابن میمون گفت : شنیدم که امام صادق علیه السلام فرمود: هر کسى که در زندگى خود میانه رو باشد من ضمانت مى کنم او را که هرگز تهى دست نشود.
18. عامل فراوانى و تباهى ثـروت
قالَ اَمیرُ الْمُؤمِنینَ علیه السلام:
اَلْقَصْدُ مَثْراهٌ وَالسَّرَفُ مَثْواهٌ.
[ وسائل الشیعه، جلد 15، ص 258 .] على علیه السلام فرمود: اعتدال در خرج کردن «میانه روى» موجب فراوانى مال و ثروت و اسراف باعث تباهى و نابودى آن است.
19. میانه‌روى عامل رستگارى
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله:
ثَلاثٌ مُنْجِیاتٌ، فَذَکَرَ الثّالِثَ الْقَصْدُ فِى الْغِنى وَالْفَقْرِ.
[ وسائل الشیعه ،ج 15، ص258] پیامبر گرامى اسلام فرمود: سـه چیـز باعث نجات و رسـتگارى است و در مـورد سـومى خـاطرنـشان ساخت؛ رعایت اعتدال در حال فقر و توانـگریست.
20. عامل فراوانى رزق و محرومیت
قال رَسُولُ اللّه صلی الله علیه و آله:
مَنِ اقْتَصَدَ فِى مَعیشَتِهِ رَزَقَهُ اللّهُ وَ مَنْ بَذَّرَ حَرَمَهُ اللّه.
[ وسائل الشیعه، جلد 15، ص 259 .] پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود: کسى که در زنـدگى میانه روى را رعـایت نماید خداوند او را روزى مى دهد و کسى که اسراف و زیاده روى کـند، او را محـروم مى سازد.
21. اسراف دشمن فـراوانى اسـت
قالَ عَلىٌ علیه السلام:
اَلاِسْرافُ یُفْنِى الْجَزیلَ.
[ میزان الحکمه، ج 4، باب اسراف، حدیث 8481 .] امیرمؤمنان فرمود: اسراف و زیاده روى فراوانى را نابود مى سازد.
22. اسراف برکت را کـم مى‌کند
قالَ اَبُوعَبْدِاللّهِ علیه السلام:
اِنَّ مَعَ اْلاِسْرافِ قِلَّهُ الْبَرَکَهِ.
[ وسائل الشیعه، ج 15، ص 261 .] امام صادق علیه السلام فرمود: همانا اسراف با کمى برکت همراه است.
23. پـیامدهاى اسـراف
قالَ عَلىٌّ علیه السلام:
اَلتَّبْذیرُ عُنْوانُ الْفاقَهِ.
[ میزان الحکمه، ج 1، حدیث 1659 .] امام على علیه السلام فرمود: زیاده روى مقدمه فقر و تنگدستى است.
24. زیاده‌روى و تنـگدسـتى
قالَ علىٌّ علیه السلام:
اَلتَّبْذِیرُ قَرِینُ مُفْلِسٍ.
[ همان، حدیث 1660 .] على علیه السلام فرمود: زیاده روى همراه با تنگدستى است.
25. افتـخار به زیاده‌روى
قالَ عَلىٌّ علیه السلام:
مَنِ افْتَخَرَ بِالتَّبْذیرِ اِحْتَقَرَ بِاْلاِفْلاسِ.
[ همان مدرک، حدیث 1661 .] على علیه السلام فرمود: کسـى که به زیـاده روى افتـخار کـند، با تنـگدستى خـوار و زبـون مى گردد.
26. خشم خـدا و تباه‌کردن ثروت
قالَ الْکاظِمُ علیه السلام:
اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُبْغِضُ الْقیلَ وَ الْقالَ وَ اِضاعَهَ الْمالِ وَ کَثْرَهَ السُّؤالِ.
[ فصار الجمل، ص 305 .] امام کاظم علیه السلام فرمود: خـداوند قیـل و قال، ضـایع کردن مـال و زیـاده روى در سـئوال را دشـمن مـى دارد.
27. بخششهاى بى‌مورد
قالَ عَلىٌّ علیه السلام:
اَلا وَ اِنَّ اِعْطاءَ الْمالِ فِى غَیْرِ حَقِّه ِ تَبْذیرٌ وِ اِسْرافٌ وَ هُوَ یَرْفَعُ صاحِبَهُ فِى الدُّنْیا وَ یَضَعُهُ فِى اْلاخِرَهِ وَ یُکْرِمُهُ فىِ الناسِ وَ یُهینُهُ عِنْدَاللّهِ.
[ نهج البلاغه، خطبه 126 .] امام على علیه السلام فرمود: بخشش هاى بى جاى مال و ثروت، اسراف و زیاده روى محسوب مى شود و بخشنده آنرا در دنیا بالا مى برد و در آخرت او را پائین مى آورد، او را در بین مردم بزرگ جلوه مى دهد، و نزد خدا خوار و سبک مى کند.
28. عامل تنگدستى
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله:
اَلسَّـرَفُ یُـورِثُ الْفَـقْرَ.
[ مجموعه الاخبار، باب 171، حدیث 6 .] پیامبر گرامى صلی الله علیه و آله فرمود: اسراف فقر و تنگدستى مى آورد.
29. به اسـراف کـار رحم نمى‌شود
قالَ عَلىٌّ علیه السلام:
ذَرِ السَّرَفَ فَاِنَّ الْمُسْرِفَ لا یُحْمَدُ جُودُهُ وَ لا یُرْحَمُ فَقْرُهُ.
[ بحارالأنوار، ج 50، ص 292، حدیث 66 .] امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: زیاده روى و اسراف را ترک کن زیرا بخشش اسراف کار مورد ستایش نیست و تنگدستى او هم مورد ترحم واقع نمى شود.
30. زیاده روى در کـار خـیر
عَنْ عَلىٍّ علیه السلام:
اَلِأسْـرافُ مَذْمُومٌ فى کُلِّ شَیْىٍ?ِ لاّ فِى اَفْعالِ الْخَیْرِ.
[ میزان الحکمه، ج 4، حدیث 8503 .] از على علیه السلام روایت شده است که فرمود: زیاده روى در همه موارد بجز در کارهاى نیک مورد نکوهش واقع شده است.
31. اسراف در صـدقـه
کانَ فِى وَصِیَّهِ رَسُولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله لِعَلىٍّ علیه السلام:
… وَامَّا الصَّدَقَهُ فَجُهْدُکَ حَتّى تَقُولَ قَدْاَسْرَفْتُ وَلَمْ تُسرِفْ
[ تنبیه الخواطر و نزهه النواظر «مجموعه ورّام» جزء دوّم، ص 91 92 .] پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به حضرت على علیه السلام وصیت فرمود: … امّا در دادن صدقه، کوشش کن تا جائیکه گمان برى اسراف کرده اى و حال آنکه اسراف نیست «یعنى در صدقه دادن اسراف معنا ندارد».
32. اسراف هیچگاه پسندیده نیست
قالَ عَلىٌّ علیه السلام:
کُنْ سَمِحا وَلاتَکُنْ مُبَذِّرا وَکُنْ مُقَدِّرا وَلاتَکُنْ مُقَتِّرا.
[ نهج البلاغه، کلمات قصار، شماره 33 .] امیرمؤمنان على علیه السلام فرمود: سخاوتمند باش ولى هرگز اسراف و زیاده روى مکن و ثروت خود را بر اساس اندازه گیرى صحیح خرج کن و هیچوقت سختگیر نباش.
33. سـخاوت و اسـراف
عَنْ اَبىِ مُحَمَّدٍ الْعَسْکَرى علیه السلام:
اِنَّ لِلسَّخآءِ مِقْدارا فَاِنْ زادَ عَلَیْهِ فَهُو سَرَفٌ.
[ بحارالأنوار، ج 78، ص 377 .] امام حسن عسکرى علیه السلام فرمود: سخاوت اندازه اى دارد، چنانچه از آن بگذرد، اسراف محسوب مى شود.
34. لشگر نادانى
وَصیَّهُ اْلاِمامِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ علیه السلام لِهِ شامٍ:
یا هِشامُ، جُنُودُ الْعَقْلِ وَ الْجَهْلِ … اَلقَصْدُ و اْلاِسْرافُ.
[تحف العقول، ص 300 ] امام کاظم علیه السلام در وصیّت خود به هشام فرمودند: یکى از لشگریان عقل میانه روى و یکى از لشگریان جهل زیاده روى است.
35. مرگ بر اسراف
قالَ عَلىٌّ علیه السلام:
وَ یْحَ الْمُسْرِفَ ما اَبْعَدَهُ عَنْ صَلاحِ نَفْسِهِ وَ اسْتِدْراکِ اَمْرِهِ.
[ میزان الحکمه ج 4، باب اسراف، حدیث 1 .] امام على علیه السلام فرمود: واى بر اسراف کار که چه قدر از مصلحت خویش و رسیدگى به کار خود دور است.
36. امام سـجاد علیه‌السلام و اسراف
عَنْ عَلىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیه السلام:
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ احْجُبْنِى عَنِ السَّرَفِ وَ الاِْزْدِیادِ.
[ صحیفه سجادیه، «دعاء 30» .] از علىّ بن الحسین علیه السلام است که فرمود: خداوندا بر محمّد و آل او درود فرست و مرا از اسراف و زیاده روى محافظت فرما.
37. کارهاى بیهوده
عَنْ النَّبىِّ صلی الله علیه و آله:
یا عَلىُّ اَرْبَعَهٌ یَذْهَبْنَ ضیاعا؛ اَلاَْکْلُ عَلَى الشِّبَعِ وَ السِّراجُ فِى الْقَمَرِ وَ الزَّرْعُ فِى السَّبْخَهِ وَ الصَّنیعهُ عِنْدَ غَیْرِ اَهْلِها.
[ من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 352 و 373 باب النوادر .] از پیامبر گرامى نقل شده که به على علیه السلام فرمود: چهار چیز هدر مى رود:
۱ ـ خوردن بعد از سیرى
۲ ـ روشن کردن چراغ در مهتاب «و جائیکه روشن است»
۳ ـ زراعت در زمینى که شوره زار است
۴ ـ نیکى کردن به کسى که لایق آن نیست.
38. بخشش در راه معصیت اسراف است
قالَ اَبُو عَبْدِاللّه علیه السلام:
مَنْ اَنْفَقَ شَیْئا فِى غَیْرِ طاعَهِ اللّهِ فَهُوَ مُبذِّرٌ وَ مَنْ اَنْفَقَ فِى سَبیلِ الْخَیْرِ فَهُوَ مُقْتَصِدٌ.
[ بحارالأنوار، ج 75، ص 302 .] امام صادق علیه السلام فرمود: کسیکه مالى را در غیر طاعت پروردگار بذل و بخشش نماید، اسرافکار است و هر کسى که در راه خیر مصرف کند میانه روى کرده است.
39. بخشش ناروا
فى تَفْسیْرِ عَلىِّ بنِ اِبْراهیمِ الْقُمىّ وَ فِى رِوایَهِ اَبِى الْجارُودِ عَن اَبى جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلامُ وَقَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ:
«وَ الَّذینَ اِذا اَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا» وَ اْلاِسْرافُ اْلاِنْفاقُ فِى الْمَعْصِیَهِ فِى غَیْرِ حَقٍّ.
[ تفسیر نورالثقلین، ج 4؛ سوره فرقان، ص 67 .] در تفـسیر علىّ بن ابـراهیم قـمى و در روایـت ابى الجارود از امام بـاقر علیه السلام نقـل شـده که حضرت در مورد آیه «وَ الَّـذینَ اِذا اَنْفَقُوا لَمْ یُسْـرِفوُا وَ لَـمْ یَقْـتُروا» فـرمـودند: بخشـش در راه معصـیت و بـناحق، اسـراف است.
40. اسراف کنندگان کیانند؟
عَنِ الْباقِرِ علیه السلام:
اَلْمُسْرِفُونَ هُمُ الَّذینَ یَسْتَحِلُّونَ الْمَحارِمَ وَ یسْفِکُونَ الدِّماءَ.
[ میزان الحکمه، جلد 4، حدیث 8491 .] امام باقر علیه السلام فرمود: اسراف کنندگان کسانى هستند که محرمات «گناهان» را جایز مى شمارند و دست به خونریزى مى زنند.
منبع : چهل حدیث « اسراف »، محمود شریفى‏.