طبق آیات و روایات اسلامی روح انسان پس از مرگ در عالمی بنام «عالم برزخ» قرار می گیرد ولی ارتباطش به کلّی با دنیا قطع نمی شود. البته مقدار این ارتباط بستگی به درجه ایمان و فضیلت های ارواح دارد آنها که در دنیا نسبت به درگاه ربوبی مقربتر و محبوب تر بودند از إذن بیشتری برای دیدار از دنیا، برخوردار خواهند بود، ولی آنها که در دنیا خود را اسیر هواهای نفس کردند و کم تر توانستند در مسیر قرب الهی قدم بردارند، ارتباط کمتری با دنیا خواهند داشت.
شخصی از امام کاظم ـ علیه السلام ـ سئوال می کند:
یزور المومنُ اهله؟ آیا روح مومن می تواند خانواده اش را (پس از مرگ) زیارت کند؟
امام فرمود: نعم (بلی).
بعد سئوال می کند: فی کَمْ؟ چه مقدار می تواند زیارت کند؟
امام فرمود: علی قدر فضائلهم منهم من یزور فی کلّ یوم و منهم من یزور فی کلّ یومین و منهم من یزور فی کل ثلاثه ایّام.
زیارت روح مومن از خانواده ی خود بستگی به میزان فضائل او آنها دارد بعضی از ارواح هر روز زیارت می کنند و بعضی در هر دو روز یکبار اذن ملاقات دارند و بعضی از آنها هر سه روز یکبار.[1]
در سخن دیگری از امام کاظم ـ علیه السلام ـ سئوال می کنند:
سألته عن المیّت یزور اهله؟ قال: نعم، فقلت: فی کم یزور؟ قال: فی الجمعه و فی الشهر و فی السنه علی قدر منزلته.
یعنی ارواح نسبت به اندازه منزلتشان پیش خدا، بعضی هفته ای یکبار بعضی ماهی یکبار و بعضی سالی یکبار خانواده اش را زیارت می کند.[2]
البته باید توجّه داشت که سنّت دیدار اهل برزخ با اهل دنیا بی هدف نیست و مایهی عذاب یا نعمت است. این دیدار مایه خشنودی و کمال مؤمن است و در مقابل این دیدار باعث عذاب هر چه بیشتر کافر است.
در روایتی است از امام صادق ـ علیه السلام ـ که فرمودند: إنّ المؤمن لیزور اهله فیری ما یحبّ و یستر عنه ما یکره و إن الکافر لیزور اهله فیری ما یکره و یستر عنه ما یحبّ.
یعنی روح مومن خانواده اش را زیارت می کند و در این دیدار فقط چیزهایی را می بیند که باعث مسرّت اوست و یا کافر در دیدارش با خانواده، فقط چیزهایی را می بیند که باعث ناراحتی او میشود.[3]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. فروع کافی، ج 3، ص 230، باب «إن المیّت یزور اهلَه».
2. حیات پس از مرگ، علامه طباطبائی، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
3. ابعاد تربیتی معاد، علی راجی، قم، انتشارات زائر.
پی نوشت ها:
[1] . مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت: موسسّه الوفاء، ج 6، ص 257.
[2] . همان.
[3] . بحار، جلد 6، صفحه 256.
طبق آیات و روایات اسلامی روح انسان پس از مرگ در عالمی بنام «عالم برزخ» قرار می گیرد ولی ارتباطش به کلّی با دنیا قطع نمی شود. البته مقدار این ارتباط بستگی به درجه ایمان و فضیلت های ارواح دارد آنها که در دنیا نسبت به درگاه ربوبی مقربتر و محبوب تر بودند از إذن بیشتری برای دیدار از دنیا، برخوردار خواهند بود، ولی آنها که در دنیا خود را اسیر هواهای نفس کردند و کم تر توانستند در مسیر قرب الهی قدم بردارند، ارتباط کمتری با دنیا خواهند داشت.
شخصی از امام کاظم ـ علیه السلام ـ سئوال می کند:
یزور المومنُ اهله؟ آیا روح مومن می تواند خانواده اش را (پس از مرگ) زیارت کند؟
امام فرمود: نعم (بلی).
بعد سئوال می کند: فی کَمْ؟ چه مقدار می تواند زیارت کند؟
امام فرمود: علی قدر فضائلهم منهم من یزور فی کلّ یوم و منهم من یزور فی کلّ یومین و منهم من یزور فی کل ثلاثه ایّام.
زیارت روح مومن از خانواده ی خود بستگی به میزان فضائل او آنها دارد بعضی از ارواح هر روز زیارت می کنند و بعضی در هر دو روز یکبار اذن ملاقات دارند و بعضی از آنها هر سه روز یکبار.[1]
در سخن دیگری از امام کاظم ـ علیه السلام ـ سئوال می کنند:
سألته عن المیّت یزور اهله؟ قال: نعم، فقلت: فی کم یزور؟ قال: فی الجمعه و فی الشهر و فی السنه علی قدر منزلته.
یعنی ارواح نسبت به اندازه منزلتشان پیش خدا، بعضی هفته ای یکبار بعضی ماهی یکبار و بعضی سالی یکبار خانواده اش را زیارت می کند.[2]
البته باید توجّه داشت که سنّت دیدار اهل برزخ با اهل دنیا بی هدف نیست و مایهی عذاب یا نعمت است. این دیدار مایه خشنودی و کمال مؤمن است و در مقابل این دیدار باعث عذاب هر چه بیشتر کافر است.
در روایتی است از امام صادق ـ علیه السلام ـ که فرمودند: إنّ المؤمن لیزور اهله فیری ما یحبّ و یستر عنه ما یکره و إن الکافر لیزور اهله فیری ما یکره و یستر عنه ما یحبّ.
یعنی روح مومن خانواده اش را زیارت می کند و در این دیدار فقط چیزهایی را می بیند که باعث مسرّت اوست و یا کافر در دیدارش با خانواده، فقط چیزهایی را می بیند که باعث ناراحتی او میشود.[3]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. فروع کافی، ج 3، ص 230، باب «إن المیّت یزور اهلَه».
2. حیات پس از مرگ، علامه طباطبائی، قم، دفتر انتشارات اسلامی.
3. ابعاد تربیتی معاد، علی راجی، قم، انتشارات زائر.
پی نوشت ها:
[1] . مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت: موسسّه الوفاء، ج 6، ص 257.
[2] . همان.
[3] . بحار، جلد 6، صفحه 256.
