1- حضرت محمد صلی الله علیه و آله :

إِنَّ أَعْظَمَ النَّاسِ مَنْزِلَهً عِنْدَ اللَّهِ یَوْمَ الْقِیَامَهِ أَمْشَاهُمْ فِی أَرْضِهِ بِالنَّصِیحَهِ لِخَلْقِهِ.

بلند مرتبه ترین مردم نزد خداوند در روز قیامت کسى است که در روى زمین بیشتر در نصیحت و ارشاد مردم قدم بردارد.

کافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 208، ح 5
2- لقمان حکیم رحمه الله:

یا بُنَىَّ … عَلَیکَ بِالمَوعِظَهِ فَاعمَل بِها فَإنَّها عِندَ العاقِلِ أَحلى مِنَ العَسَلِ الشَّهدِ؛

فرزندم نصیحت را بپذیر و به آن عمل کن که نصیحت نزد عاقل از عسل ناب شیرین تر است.

ارشاد القلوب(دیلمی) ج1، ص 72
3- امام على علیه السلام:

مَن قَبِلَ النَّصیحَهَ سَلِمَ مِنَ الفَضیحَهِ؛

هر کس نصیحت را بپذیرد، از رسوایى به سلامت مى ماند.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 447 ، ح 7911
4-امام جواد علیه السلام:

الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَى ثَلَاثِ خِصَالٍ تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.

مؤمن نیازمند سه چیز است: توفیقى از پروردگار، پند دهنده اى از درون خویش و پذیرش از نصیحت کنندگان.

مستدرک الوسایل ج 8 ، ص 329 ، ح 9576 – بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص358، ح1
5- حضرت محمد صلی الله علیه و آله :

إذا أراد اللَّه بعبد خیرا جعل له واعظا من نفسه یأمره و ینهاه.

هرگاه خداوند خیر بنده اى را بخواهد، واعظى از درون او برایش قرار مى دهد که او را به کار نیک وادارد و از کار بد باز دارد.

نهج الفصاحه ص 183 ، ح154
6- حضرت محمد صلی الله علیه و آله :

لا واعِظَ أبلَغُ مِن النُّصحِ؛

هیچ واعـظـى مـؤثرتر از نصیحت نیست.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 226 ، ح 4598
7- امام على علیه السلام:

الْمُسْلِمُ مِرْآهُ أَخِیهِ فَإِذَا رَأَیْتُمْ مِنْ أَخِیکُمْ هَفْوَهً فَلَا تَکُونُوا عَلَیْهِ أَلْباً وَ أَرْشِدُوهُ وَ انْصَحُوا لَهُ وَ تَرَفَّقُوا بِهِ

مسلمان آینه برادر خویش است، هرگاه خطایى از برادر خود دیدید همگى او را مورد حمله قرار ندهید بلکه او را راهنمایى و نصیحت نمایید و با او مدارا کنید… .

تحف العقول ص 108
8- امام حسن عسکرى علیه السلام:

مَن وَعَظَ أَخاهُ سِرّا فَقَد زانَهُ و َمَن وَعَظَهُ عَلانیَهً فَقَد شانَهُ؛

هر کس برادر (دینى) خود را پنهانى نصیحت کند، او را آراسته و اگر آشکارا نصیحتش نماید ارزش او را کاسته است.

تحف العقول ص489
9- امام سجاد علیه السلام:

وَ أَمَّا حَقُّ الْمُسْتَنْصِحِ فَإِنَّ حَقَّهُ أَنْ تُؤَدِّیَ إِلَیْهِ النَّصِیحَهَ عَلَى الْحَقِّ الَّذِی تَرَى لَهُ أَنَّهُ یَحْمِلُ وَ یَخْرُجُ الْمَخْرَجَ الَّذِی یَلِینُ عَلَى مَسَامِعِهِ وَ تُکَلِّمَهُ مِنَ الْکَلَامِ بِمَا یُطِیقُهُ عَقْلُهُ فَإِنَّ لِکُلِّ عَقْلٍ طَبَقَهً مِنَ الْکَلَامِ یَعْرِفُهُ وَ یَجْتَنِبُهُ وَ لْیَکُنْ مَذْهَبُکَ الرَّحْمَه

حقّ نصیحت خواه این است که به راه صحیحى که مى دانى مى پذیرد، راهنمائیش کنى و سخن در حدّ درک و فهم و عقلش بگویى که هر عقلى ظرفیت مخصوص خود را دارد و روش تو باید همراه با مهربانى و رحمت باشد.

مستدرک الوسایل ج 11 ، ص 166
10- امام سجاد علیه السلام:

وَ أَمَّا حَقُّ النَّاصِحِ فَأَنْ تُلِینَ لَهُ جَنَاحَکَ ثُمَّ تَشْرَئِبَّ لَهُ قَلْبَکَ وَ تَفْتَحَ لَهُ سَمْعَکَ حَتَّى تَفْهَمَ عَنْهُ نَصِیحَتَهُ ثُمَّ تَنْظُرَ فِیهَا فَإِنْ کَانَ وُفِّقَ فِیهَا لِلصَّوَابِ حَمِدْتَ اللَّهَ عَلَى ذَلِکَ وَ قَبِلْتَ مِنْهُ وَ عَرَفْتَ لَهُ نَصِیحَتَه‏

حقّ نصیحت کننده این است که نسبت به او فروتنى کنى، دل را براى فهم نصیحتش آماده نمایى و به سخنانش گوش دهى و اگر گفتارش درست بود خدا را شکر گویى و بپذیرى و حق شناسى کنى… .

تحف العقول ص 269
11- امام على علیه السلام:

النُّصحُ بَینَ المَلأِ تَقریعٌ؛

نصیحت کردن در حضور دیگران، خُرد کردن شخصیت است.

شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید) ج 20، ص 341، ح 908
12- امام صادق علیه السلام:

اَلنَّصیحَهُ مِنَ الحاسِدِ مُحالٌ؛

نصیحت و خیرخواهى از حسود محال است.

من لایحضره الفقیه ج 4 ، ص 54 ، ح 5092 – خصال ص 269
13- لقمان حکیم علیه السلام:

عَلَیْکَ بِقَبُولِ الْمَوْعِظَهِ وَ الْعَمَلِ بِهَا فَإِنَّهَا عِنْدَ الْمُؤْمِنِ أَحْلَى مِنَ الْعَسَلِ الشَّهْدِ وَ عَلَى الْمُنَافِقِ أَثْقَلُ مِنْ صُعُودِ الدَّرَجَهِ عَلَى الشَّیْخِ الْکَبِیر

موعظه را بپذیر و به آن عمل کن، زیرا موعظه نزد مؤمن از عسل ناب شیرین تر است و براى منافق از بالا رفتن از پله بر پیر مرد کهنسال دشوارتر است.

اعلام الدین ص 93
14- امام حسن علیه السلام:

لا یَغشُّ العاقِلُ مَن استَنصَحَه؛

خردمند به کسى که از او نصیحت مى خواهد، خیانت نمى کند.

تحف العقول ص 236