حدیث (1) امام على علیه السلام :
صِلَهُ الرَّحِمِ تُدِرُّ النِّعَمَ وَ تُدْفِعُ النِّقَم
صله رحم، نعمتها را فراوان مى کند و سختى ها را از بین مى برد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 406 ، ح 9305
حدیث (2) امام على علیه السلام :
حِراسَهُ النِّعَمِ فى صِلَهِ الرَّحِمِ؛
حفظ نعمتها در صله رحم است.
عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 234 ، ح 4484
حدیث (3) امام صادق علیه السلام :
اَلبَنونَ نَعیمٌ وَ البَناتُ حَسَناتٌ وَ اللّهُ یَسألُ عَنِ النَّعیمِ، وَ یُثیبُ عَلَى الحَسَناتِ؛
پسران، نعمت اند و دختران خوبى. خداوند ، از نعمتها سؤال مى کند و به خوبىها پاداش مى دهد .
کافى(ط-الاسلامیه) ج6، ص7، ح12
حدیث (4) امام حسن علیه السلام:
لَوْ أَنَّ النَّاسَ سَمِعُوا قَوْلَ اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ) وَ رَسُولِهِ، لَأَعْطَتْهُمُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا، وَ الْأَرْضُ بَرَکَتَهَا، وَ لَمَا اخْتَلَفَ فِی هَذِهِ الْأُمَّهِ سَیْفَانِ، وَ لَأَکَلُوهَا خَضْرَاءَ خَضِرَهً إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ
اگر مردم سخن خدا و پیامبرش را مى شنیدند، آسمان بارانش را و زمین برکتش را به آنان مى بخشید و هرگز در این امّت، اختلاف و زد و خورد پیش نمى آمد و همه از نعمت سر سبز دنیا تا روز قیامت، برخوردار مى شدند.
امالى (طوسى) ص566، ح1174
حدیث (5) امام صادق علیه السلام :
إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) یُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجْمِیلَ، وَ یَکْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ، فَإِنَّ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَهً أَحَبَّ أَنْ یَرَى عَلَیْهِ أَثَرَهَا.قِیلَ: وَ کَیْفَ ذَلِکَ قَالَ: یُنَظِّفُ ثَوْبَهُ، وَ یُطَیِّبُ رِیحَهُ، وَ یُجَصِّصُ دَارَهُ، وَ یَکْنُسُ أَفْنِیَتَهُ، حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِیبِ الشَّمْسِ یَنْفِی الْفَقْرَ، وَ یَزِیدُ فِی الرِّزْق
امام صادق علیه السلام : خداوند زیبایى و خودآرایى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکارى کند، جلوى در حیاط خود را جارو کند، حتى روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید فقر را مى برد و روزى را زیاد مى کند.
امالى (طوسى) ص 275 ، ح 526 – وسایل الشیعه ج 5 ، ص 7 ، ح 5746 {شبیه این حدیث در ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1 ، ص 195 }
حدیث (6) امام صادق علیه السلام :
أَبْصَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص رَجُلًا شَعِثاً شَعْرُ رَأْسِهِ وَ سِخَهً ثِیَابُهُ سَیِّئَهً حَالُهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مِنَ الدِّینِ الْمُتْعَهُ وَ إِظْهَارُ النِّعْمَهِ.
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم مردى را دیدند که موهاى ژولیده و جامه اى چرکین و سر و وضع نامرتّبى داشت، فرمودند: بهره بردن از نعمتهاى خدا و آشکار ساختن نعمت جزء دین است.
کافى(الاسلامیه) ج 6، ص 439، ح5
حدیث (7) امام صادق علیه السلام :
الذُّنُوبُ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ الْبَغْیُ وَ الذُّنُوبُ الَّتِی تُورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَ الَّتِی تَهْتِکُ السُّتُورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتِی تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنَا وَ الَّتِی تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ قَطِیعَهُ الرَّحِمِ وَ الَّتِی تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَوَاءَ عُقُوقُ الْوَالِدَیْنِ.
گناهی که نعمتها را تغییر مى دهد، تجاوز به حقوق دیگران است. گناهى که پشیمانى مى آورد، قتل است. گناهى که گرفتارى ایجاد مى کند، ظلم است. گناهى که آبرو مى بَرد، شرابخوارى است. گناهى که جلوى روزى را مى گیرد، زناست. گناهى که مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خویشان است. گناهى که مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تیره و تار مى کند، نافرمانى از پدر مادر است.
علل الشرایع ج 2، ص 584 {شبیه این حدیث در کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 448 ، ح 27 }
حدیث (8) امام على علیه السلام :
اَلصِّحَّهُ اَفضَلُ النِّعَمِ؛
سلامتى بهترین نعمت است.
عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 23 ، ح 177
حدیث (9) قال الحسین علیه السلام :
شُکرُکَ لِنِعمَهٍ سالِفَهٍ یَقتَضى نِعمَهً آنِفَهً؛
شکر تو بر نعمت گذشته، زمینه ساز نعمت آینده است.
نزهه الناظر و تنبیه الخاطر ص 80 ، ح 2
حدیث (10) قال الجواد علیه السلام :
نِعْمَهٌ لَا تُشْکَرُ کَسَیِّئَهٍ لَا تُغْفَرُ.
نعمتى که سپاسگزارى نشود مانند گناهى است که آمرزیده نشود.
نزهه الناظر و تنبیه الخاطر ص 137 ، ح 18
حدیث (11) امام على علیه السلام :
ما خَیْرٌ بِخَیْرٍ بَعْدَهُ النّارُ و ما شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الجَنَّهُ وَ کُلُّ نَعیمٍ دونَ الْجَنَّهِ فَهُوَ مَحْقورٌ وَ کُلُّ بَلا ءٍ دونَ النّارِ عافیَهٌ؛
خیرى که به دنبال آن آتش باشد، خیر نیست و شرى که به دنبال آن بهشت باشد، شر نیست. هر نعمتى جز بهشت ناچیز است و هر بلایى جز آتش، سلامتى.
نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 544 ، حکمت 387
حدیث (12) پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله :
إنَّ اللّهَ یُحِبُّ أن یَرى أثَرَ نِعمَتِهِ على عَبدِهِ؛
خداوند دوست دارد که اثر نعمت خود را در بنده اش ببیند.
مرآه العقول ج 10 ، ص 200 – بحارالانوار(ط-بیروت) ج 70 ، ص 207
حدیث (13) امام صادق علیه السلام :
ما اَنْعَمَ اللّهُ عَلى عَبْدٍ مِنْ نِعْمَهٍ فَعَرَفَها بِقَلْبِهِ وَ حَمِدَ اللّهَ ظاهِرا بِلِسانِهِ فَتَمَّ کَلامُهُ حَتّى یُؤْمَرَ لَهُ بِالْمَزیدِ؛
چون خداوند به بندهاى نعمت بدهد و او آن را قلبا قدر بشناسد و به زبان سپاس بگوید، هنوز سخنش به پایان نرسیده، فرمان افزایش نعمت براى وى صادر مىشود.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 95 ، ح 9 – مرآه العقول ج 8 ، ص 153 ، ح 9
