از دیدگاه اسلام هیچ فرقی بین زن و مرد و دختر و پسر نیست. خدای متعال در خطاب های قرآن به مرد و زن هر دو خطاب می کند و خواستار هدایت هر دوی آنهاست. و اسلام برای تکامل و پیشرفت انسانی و معنوی هیچ فرقی بین زن و مرد نمی گذارد.[1] خدای متعال در قرآن می فرماید: «انی لا اضیع عمل عامل منکم من ذکر او انثی» (تباه ننمایم کار هر عمل کننده ای را از شما، مرد باشد یا زن)[2] بنابراین، به فرموده خدای متعال، هر انسانی که برای تکامل تلاش کند، خداوند متعال او را به هدفش می رساند.
همین عدالت را، خداوند متعال، در محیط زندگی اجتماعی هم، بین مرد و زن اعمال کرده است. البته خوب می دانید که خداوند متعال، برای مصلحت هایی که برای جامعه انسانی لازم است، انسان ها را دو جنسی آفریده و تفاوت هایی بین آنها قرار داده است که این تفاوت ها، برای اداره نظام انسانی ضروری است، و اسلام با در نظر داشتن این تفاوت ها عدالت را برقرار کرده است.
رعایت عدالت در برخورد با فرزندان
هر کس به خوبی درک می کند که در برخورد با دختر و پسر باید تفاوت ها رعایت شوند، عدالت بین دختر و پسر این نیست که مثلاً برای هر دو مانتو و یا کت و شلوار بخرند؛ بلکه عدالت این است که برای دختر، مانتو و برای پسر، کت و شلوار خرید.[3] شاید از این اختلاف در برخوردها، این طور به ذهن شما رسیده که، پدر و مادر شما، «بی عدالتی» می کنند. پدر و مادر باید پسر را آماده تحمل مسئولیت اداره یک خانواده و تأمین احتیاجات زن و فرزندان آینده کنند. باید شرایط اشتغال و کسب و کار او را فراهم کنند. و البته آماده کردن دختر برای شوهر داری و تربیت فرزندان که به خلاف تصور عموم مردم از مهمترین مسئولیت هاست، وظیفه ای است که به دوش پدر و مادر است.
اما اگر پدر و مادر شما، در عین حال که تفاوت ها را رعایت می کنند واقعاً عدالت را در برخوردها رعایت نمی کنند، شما باید به نحوی آنها را متوجه کنید. آنها را به نحوی به برنامه های مفید تلویزیونی مثل قرآن و زندگی، برنامه و یا جلسات سخنرانی و مطالعه کتب در این زمینه دعوت کنید و در صورت لزوم از برخی نزدیکان بخواهید که با آنها صحبت کنند و آنها را متوجه عملکردشان بکنند.
این کمبودها و بی عدالتی ها، هرگز به این معنی نیست که انسان، از پیشرفت و تکامل محروم است. خیلی از بزرگان بوده اند که با بودن این بی عدالتی ها سعی و تلاش کردند و به مقاماتی دست یافتند که آنهایی را که در حق آنها کوتاهی می کردند شرمنده نمودند. زندگینامه آنها را مطالعه کنید تا انگیزه قوی تری برای برخورد با این موانع پیدا کنید.
نکته: از روحیات دوران جوانی نیاز به تأیید شدن، شخصیت طلبی و احترام است. خیلی از جوان ها احساس می کنند آن گونه که لازم است مورد درک والدین قرار نمی گیرند. و برخی از والدین نیز به خاطر مشکلات و مسئولیت های زندگی، از این مسائل اطلاع کافی ندارند و فرزندان گمان می کنند والدین به دیگری بیشتر از او اهمیت می دهد و همان فرزند نیز احساس می کند این گونه نیست. شما خواهر گرامی می توانید در فرصت های مناسب که پدر و مادرتان کاملا در حال آرامش هستند و دغدغه های کاری ندارند با زبانی خوش با آنها سخن بگویید و راحت و صمیمی مسائل خود را با آنها در میان گذارید و از آنها جواب منطقی بخواهید. هرگز با لحن آمرانه از آنها بازخواست نکنید و بدانید که واقعاً با گفتگوهای صمیمی راحت می توان به خواسته خود رسید. شاید آنها دلائل خاصی برای برخوردهای خود داشته باشند که شما را قانع کند و یا این که آنها به این امر توجه نداشته باشند که با گفتگوی صمیمانه شما متوجه خواهند شد. از سویی دیگر شما نیز می توانید با گوش دادن به حرف آنها و استفاده از تجربه های آنها و رفع کاستی ها در دل آنها بیش از پیش نفوذ کنید.درپایان نکته مهمی رابایدتذکردهیم وآن، این است که تحت هیچ شرایطی به پدرومادرخودبی احترامی نکنیدوزحمات آنهارافراموش نکنید؛چراکه دراسلام پدرومادرازجایگاه بسیاربالایی برخوردارندونحوه برخوردفرزندان با والدین تأثیرات مهمی درزندگی دنیاوآخرت آنها دارد.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. عدل الهی، استاد شهید مرتضی مطهری.
2. زن در آیینه جلال و جمال، استاد جوادی آملی.
پی نوشت ها:
[1] . جوادی آملی، عبدالله، زن در آیینه جمال و جلال، نشر اسراء، اول، 1375، ص 91.
[2] . آل عمران/195.
[3] . قائمی، علی، اسلام و تربیت دختران، انتشارات امیری، دهم، 1383، ص 38.
