امام سجاد (علیه السّلام) فرمودند:
یا بُنَیَّ! إیّاکَ وَ ظُلمَ مَن لا یَجِدُ عَلیکَ ناصِراً اِلاّ اللهَ؛
ای فرزندم! از ستم به کسی که جز خداوند یاور و پشتیبانی علیه تو ندارد، برحذر باش.
کافی، ج۲، ص ۳۳۱
شرح حدیث:

ستم در حق دیگران بسیار زشت است و ظلم به کسانی که یاور و پشتیبانی ندارند، زشت تر و بدعاقبت تر.
مضمون این حدیث، در روایات دیگری هم آمده است. احادیث مربوط به ستم، بسیار تند و هشدار دهنده است. برای نمونه:
ظلم به ضعیف، بدترین ظلمهاست. گناهی که زود دامنگیر انسان می شود، ظلم به فرد بی یاور است. خدا، از ظالمان انتقام می گیرد.
ظلمی که خدا از آن نمی گذرد، ستم افراد به یکدیگر است.
از ظلم بپرهیزید، که موجب ظلمت در قیامت است.
ظلم در دنیا، ظلمت آخرت را در پی دارد.
و … از این گونه مضامین که در کلمات پیشوایان دین بسیار است.
(ر. ک: میزان الحکمه ذیل واژه ی ظلم، احادیث ۱۱۳۷۳ به بعد.)
از دعاهایی که خیلی زود مستجاب می شود، دعا و نفرین مظلوم در حق ستمگر است، بویژه آنجا که ستمدیده، هیچ پشتوانه و یاوری جز خدا نداشته باشد.
این که می گویند: «آه مظلوم، دامن ظالم را می گیرد»، حقیقتی است که در متون دینی مطرح است.
ستم هم انواع مختلفی دارد. ظلم مالی، ظلم جانی، ظلم آبرویی، از آن جمله است.
از بزرگ ترین ظلمها، تهمت به بی گناهی است که امکان دفاع از خویش و ردّ تهمت را نداشته باشد.
دیدی که خون ناحق پروانه، شمع را
چندان امان نداد که شب را سحر کند؟
توصیه ی امام سجاد علیه السّلام به فرزندش، در واقع وصیت و رهنمود به همه ی ماست که ادّعای پیروی امامان را داریم.
چنان رفتار و زندگی کنیم که در قیامت، دچار دادخواهی مظلومان نشویم.