«حجاب ها و پرده ها مانع از شنیدن و دیدن حق است، مانع از فهم و ادراک حقایق و معارف و لذت بدن از آنهاست. این پرده ها انسان را محاصره کرده اند. این پرده ها باید پاره شوند. این پرده ها، پرده ی هوی و هوس است. پرده ی دلخواهی است. اگر انسان دلخواهی و هوس خود را کنار بزند و دور بیندازد، همه ی کارهای او درست می شود.
این هواها مانع از ادراک حقایق است، مانع از معرفت خداست. اگر هوی و هوس کنار رود، همه ی پرده ها و حجاب ها از گوش و چشم و دل کنار می رود. اگر توجه به مادیات و بیچارگیِ نسبت به امور مادی از انسان گرفته شود، انسان خدا را می بیند».
«چیزی که می تواند دنیا را اصلاح کند، کمال عقل است. کمالی که در پرتو عبودیت حق حاصل می شود. اگر انسان، عاقل شد همه ی آتش ها خاموش می شود. اگر آتش درون انسان ها خاموش شود، همه ی آتش های بیرونی خاموش خواهد شد.»
«اگر کسی گفت: من بنده ی خدا هستم، ولی حقوق همسایه را تضعیف کرد، حقوق همشهری ها را تضعیف کرد، تکالیف الهی را حفظ نکرد و گوش و قلب و دستش در اختیارش نبود، این بنده ی شیطان است، نه بنده ی خدا».
«مکتب اسلام، نماز و معارفش و معرفت خدا، همه برای این است که تو ساخته شوی، اگر تو ساخته شوی، همه چیز ساخته می شود. اگر تو خراب باشید، همه چیز خراب می شود. کاری کنید که خرابی ها را اصلاح کنید، آباد نمی خواهید بکنید، جلوی خرابی های خود را بگیرید».
«ماهیت مان این باشد که کسی را آزرده نکنیم، حق کسی را تضییع نکنیم، مال کسی را نبریم، غیبت نکنیم و به کسی دروغ نگوئیم. خلاصه برای نجات از اخلاق رذیله باید خود انسان راه بیفتد، باید متوجه باشد و جلوی چشم و زبان خود را بگیرد. اگر به چشم آزادی دادی، بعد گرفتاری های دیگری پیدا می کنی.»
«باید ابتدا خود را ساخت و از بدی ها و جهالت ها دور کرد، عبادت خالص خدا کرد و بعد دیگران را. پیامبر(ص) اگر به شما می گوید امانتدار باشید، خودش امین است.»
«تکالیف الهی، همه رحمت و سازنده است. نماز و روزه اش سازنده است. نماز به انسان می گوید: موحد و خداپرست باش. اگر این چنین باشی، دنبال محرّمات نمی روی، دنبال غارتگری نمی روی و حرفت از صد سند معتبرتر است. این است مسلمانی. آدمی که صبح تا به شام، هزار دروغ بگوید و افتخار کند که به مقصد خود که مقصدی کودکانه است رسیده است، انسان نیست. خلاصه اینکه همه احتیاج به سازندی دارند. اگر خودتان را ساختید، مردم هم ساخته می شوند.»
«هفتاد سال از عمر ما می گذرد و یک نماز معراجی به جا نیاورده ایم. اگر نماز معراجی نداشته ایم، نماز نبوده است. آیا تا به حال یک نماز ناهی از فحشا و منکر انجام داده ای؟ نمازی که از دروغ و فحشا و محرمات جلوگیری کند. زبان و دست و چشم و گوش ما مقید به این است که فرمان خدا ببرند. اگر ما منکرات را به جا می آوریم، نماز ما نماز نیست.»
«همه ی موانع از خود انسان است. رذالت های نفسانی، جهالت ها و گرفتاری شهوات، مانع ای است که انسان حقایق را ببیند و مشاهده کند و بفهمد که هر لحظه در نعمت های الهی غرق است. چشم و گوش و دست انسان همه از نعمت های الهی است. اگر انسان دست یا چشم یا گوش نداشته باشد یا سوء هاضمه پیدا کند می فهمد که چقدر اوضاع خراب است… زمانی قدر این نعمت ها را می دانیم که از این نعمت ها خبری نیست. زمانی که باید دست شما را بگیرند تا بلند شوید، می فهمید که نعمت جوانی چقدر قیمت دارد.»
منبع: قدر شماره: 23