نویسنده:دکتر لورنس استینبرگ
ترجمه: نوشین دیانتی

پیش از دبستان: وقتی بچه ها هنوز به مدرسه نرفته اند شروع به یادگیری درباره دنیای بیرون از خانه می کنند و می خواهند خودشان را در جامعه بزرگ تر به صورت افراد بالغ نشان بدهند. به رغم این رویاپردازی ها و فانتزی ها، بچه ها در دوران پیش از دبستان احساس کوچکی و بی قدرتی می کنند و می دانند که شکاف عمیقی بین آنچه می خواهند با آنچه توانایی اش را دارند هست. روزی شنیدم کودک پنج ساله ناامیدی که از میان ازدحام بزرگسالانی که جلوی دید او را گرفته بودند به پدرش شکایت کرد که «دنیا را برای آدم بزرگ ها ساخته اند.» نقش شما این است که در این سن به فرزندتان کمک کنید تا احساس کند رویای او برای آدم بزرگ بودن دست یافتنی است. وقتی کودک شما بین ۴ تا ۶ سال دارد از خود بپرسید: چه می توانم بکنم که فرزندم بیشتر احساس بزرگ بودن بکند
سال های دبستان: هنگامی که فرزندتان به دبستان می رود فرض بر این است که باید مجموعه ای عظیم از چیزهای مختلف را یاد بگیرد. نه فقط مهارت های درسی که مهارت های فوق برنامه و مهارت های اجتماعی را هم باید یاد بگیرد. کودک سعی می کند بفهمد چگونه باید شاگرد خوبی باشد، چگونه میان سایر دانش آموزان محبوب شود، چگونه باید هر کاری را از جدول ضرب تا دوچرخه سواری و کمک در شستن ظر ف ها یاد بگیرد. می داند که مردم معلمش، هم شاگردی ها، دوستانش و پدر و مادرش اغلب در حال ارزیابی عملکرد او هستند. در این مرحله چه باید بکند کودک در این سن نیاز دارد که احساس شایستگی بکند. نقش شما این است که کمک کنید تا تشخیص بدهد چه کارهایی را خوب انجام می دهد و برای پیشرفت در کارها می خواهد و نیاز دارد که کارها را خوب یاد بگیرد. وقتی کودک این سنی دارید باید از خود بپرسید چه می توانم بکنم که فرزندم احساس توانایی بیشتری بکند
اوایل نوجوانی :وقتی فرزندتان به نوجوانی می رسد، حدود ۱۲سالگی، دوباره نیازهای عاطفی اش تغییر می کند. نیازهای عاطفی نوجوان ۱۳۱۲ساله در بسیاری جهات به موازات آنچه وقتی تازه به راه افتاده بود تغییر می کند هنگامی که ذهن او درگیر استقلال بود. اما نیازهای نوجوانان در جنبه های مهمی متفاوت است. او می خواهد استقلال داشته باشد اما آنچه مورد نظر او است نسبت به قبل بیشتر روانی است. فرزندتان می خواهد فردی متمایز از شما از نظر روانی و عاطفی باشد کسی با باورها، ارزش ها و عقاید مخصوص به خودش. نقش شما کمک به او است تا بیشتر فرد مستقلی باشد بدون آنکه روابط تان با او خشک و جدی شود. البته نباید رفتار طعنه آمیزی هم داشته باشید اگرچه مسئله رشد عاطفی در این مرحله این است که نوجوان به شما احساس وابستگی نکند. شما نقش مهمی در کمک به رشد استقلال او دارید. وقتی فرزندتان به دوران نوجوانی می رسد سئوال از خودتان این است: چه می توانم بکنم که فرزندم احساس استقلال بیشتری بکند
سال های بعدی نوجوانی: هنگامی که نوجوانان به ۱۵ یا ۱۶ سالگی می رسند درباره خودشان که چه کسی هستند و می خواهند به کجا برسند عمیق تر فکر می کنند. همان مواردی که نیازهای عاطفی کودک نوپا است احساس اختیار داشتن و به صورت نیاز عاطفی سال های پیش از دبستان ظهور می کند. احساس بزرگ شدن نیازهای عاطفی نوجوانان کوچک تر احساس اختیار داشتن در نیازهای عاطفی نوجوانان بزرگتر پدیدار می شود. احساس بزرگ شدن نقش شما این است که کمک کنید نوجوان تصویری از کسی که اکنون هست و آنچه بعدا می خواهد شود بسازد. در این مرحله از رشد عاطفی فرزندتان پرسش ذهنی شما باید این باشد: چه می توانم بکنم که فرزند نوجوانم خودش را بهتر درک کند
احساس امنیت، اختیار داشتن، بالغ بودن، توانا بودن، استقلال و آگاهی نسبت به خود چیزهایی هستند که در هر مرحله از زندگی احساس خوبی به آدم می دهند. اما هر یک از این دلمشغولی ها در بعضی دوره های رشد از بقیه برجسته تر می شوند. اگر این مراحل رشد عاطفی را در ذهن داشته باشید فرزندتان کمتر شبیه به یک چیستان عاطفی می شود و این توانایی را به شما می دهد که پدر یا مادر پاسخگوتری باشید.

منبع:sharghnewspaper.ir