در کتب طب سنتی فارسی، بامیه را به انگلیسی Okra و Gumbo می نامند. این گیاه، گیاهی است از خانواده ی پنیرک “Malvaceae” با نام علمی “Avelmoschus esculentrs Moench”.

مشخصات:

بامیه گیاهی است بلند با گل هایی درشت شبیه گل های خانواده ی پنیرک به رنگ زرد یا سفید. معمولاً میوه های نارس و سبز بامیه چیده شده و مصرف می شود. تکثیر بامیه از طریق کاشت بذر آن صورت می گیرد که در نواحی معتدل ایران بین اواخر فروردین تا خرداد کاشته می شود.
معمولاً بذر را یک شبانه روز خیس می کنند و به این ترتیب سبز شدن آن تسریع می شود. بذر باید در عمق 1 تا 2 سانتی متر در زیر خاک بسته به نوع خاک، کاشته شود.

خواص بامیه

نصف لیوان بامیه ی پخته حاوی:

25 کالری، 2 گرم فیبر، 460 واحد ویتامین A، 130 میلی گرم ویتامین C ، 50 میلی گرم کلسیم، 256 میلی گرم پتاسیم (که ضد فشار خون است)
بامیه سرشار از اسید فولیک و ویتامین های A و C، گروه B،‌ منیزیم، پتاسیم و فیبر غذایی است. فیبر موجود در بامیه با کاهش سرعت جذب، قند خون را کم می کند، بنابراین بامیه برای افراد مبتلا به دیابت مفید است.
بامیه دارای موسیلاژ (نوعی فیبر) است که به کلسترول غذا متصل می شود و جذب آن را کاهش می دهد. همچنین در دفع سموم از بدن مؤثر می باشد. اثر بامیه در کاهش کلسترول خون، از ویژگی های بسیار مفید این سبزی است؛ زیرا مانند داروهای کاهنده کلسترول اثرات جانبی ندارد.
ویتامین C موجود در بامیه نیز یکی از آنتی اکسیدان های مهم است، بامیه به علت داشتن این مواد مغذی و نیز فیبرهای محلول و املاح باعث پیش گیری از امراض قلبی می شود.
بامیه با جذب آب کافی، از بروز یبوست جلوگیری می کند و ابتلا به بیماری هایی چون بواسیر را به شدت کاهش می دهد.
بامیه اشتها را زیاد می کند و با لعاب آن مشکلات خونی، بلغم، صفرا و سودا رفع می شود. بامیه اعصاب و بینایی را تقویت می کند.
برای حفظ تأثیر مفید بامیه و آنزیم های هضمی آن، باید آن را خیلی کم بپزید و با حرارت کم یا با بخار ملایم پخته شود. برخی افراد بامیه را خام مصرف می نمایند. اما اگر خواستید آن را سرخ کنید، از مقدار کمی روغن زیتون یا روغن گیاهی برای سرخ کردن آن استفاده نمایید. بامیه نارس پخته به عنوان سبزی لذیذ و مقوی است. جوشانده ی میوه ی نارس بامیه مقوی و نرم کننده و لطیف کننده پوست و مدر است. لعاب حاصل از میوه و تخم آن نیز نرم کننده است و برای سوزاک مفید است. از برگ های آن به عنوان ضماد نرم کننده استفاده می شود. تخم بامیه معرق است و محرک قلبی و ضد اسپاسم است.
در چین از گل و تخم و ریشه و میوه ی آن به عنوان دارو استفاده می شود و نرم کننده و مدر است و برای تسهیل زایمان های مشکل تجویز می شود. در استعمال خارجی، ضماد آن روی انواع زخم ها گذارده می شود و التیام دهنده است. در هند و چین از ریشه ی بامیه به عنوان جانشین خطمی استفاده می شود. میوه ی سبز تازه ی بامیه منبع غنی ویتامین B است. شربتی از جوشاندن آن در فیلیپین تهیه می شود و برای زخم گلو و گرفتگی صدا بسیار مفید است.
منبع: نشریه بانو شماره 32