دانشمندان علوم قرآن، تحت عنوان «شرایط مفسر» یا «ویژگی‎های لازم برای مفسر» امور فراوانی را ذکر کرده‎اند که بخشی مربوط به «منابع تفسیر»، بخشی مربوط به «قواعد تفسیر»، بخشی مربوط به «علوم مورد نیاز» و بخشی مربوط به «شیوه تفسیر» است. البته در این میان محقّقانی هستند که مجموعه‎های یاد شده را با شرایط مفسر ...

معنای لغوی تأویل تأویل از «اَوْل» به معنای رجوع، اشتقاق یافته[1]، و معنای آن، با نظر به ریشه اصلی‌اش «ارجاع» است[2]. در کتابها لغت برای تأویل معانی فراوانی ذکر شده، که می‌توان آنها را در سه دسته قرار داد: الف. برگرداندن چیزی به هدفی که آن مد نظر است[3]، ارجاع کلام و صرف آن، از ...

در زمان رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ ، اصحابِ راستین حضرت با درک شأن قرآن که نسخه درمان فردی و اجتماعی است نه کتاب قرائت؛ شب و روزشان را با قرآن سپری می‎کردند و‌آیات را همچون مرهمی بر زخم‎هایِ جانِ خود نهاده، از شفایش بهره جسته، به نور قرآن جانشان را ...

قرن چهارده از نظر شمار تفسیرهای نگاشته شده سرآمد قرن های گذشته است. آمار و ارقامی که از تفسیر و تفسیرنویسان وجود دارد,[1] در هر قرنی بیش از 25 تا 35 تفسیر را نشان نمی دهد. درحالی که در قرن چهارده, شمار تفاسیر مهم ومطرح قرآن به بیش از شصت تفسیر می رسد که بیش ...

در عالم هستی هیچ کتابی در فضیلت و برتری به پایه ی قرآن نمی‌رسد؛ زیرا نه تنها قرآن خلاصه و عصاره ی تعلیمات همه ی انبیاء الهی است، بلکه از همه ی موجودات آفرینش برتر و والاتر است. پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ در این باره فرمود: «القُرْآنُ اَفْضَلُ کَلِّ شَیءٍ ...

قرآن را بر دیگر سخنان رفعتی است که در وصف نمی‎گنجد و آنها را قیاس با قرآن نتوان نمود همچنان که نه مخلوق را با خلق می‎توان سنجید و نه افعال آنان را با فعل خدا می‎توان مقایسه کرد: «فَضْلُ الْقُرآنِ عَلی سائِر الکَلام کَفَضْل اللهِ عَلی خَلْقِهِ».[1] «اِنَّ کَلامَ الباری سُبحانَهُ لایَشْبَهُ کَلامَ الخَلْقِ ...