عظمت و فضیلت قرآن

عظمت و فضیلت قرآن

1. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : فضل القرآن علی سایر الکلام کفضل الله علی خلقه.

«مستدرک الوسائل، ج 1، ص 288»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: فضیلت و برتری قرآن بر سایر
کلام ها مانند فضیلت و برتری خدا است بر مخلوقاتش.

2. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : القرآن افضل کل شیءٍ دون الله.

«الکافی، ج 2، ص 238»

رسول خدا – صلّی الله علیه و آله – فرمود: قرآن افضل از هر چیزی است جز ذات
اقدس الهی.

3. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : القرآن هدی من الضلاله و تبیان من العمی و استقاله من العشره
و نور من الظلم و ضیاء من الاحداث و عصمه من الملائکه و رشد من الغوابه … .

«الکافی، ج 2، ص 439»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: قرآن راهنمای از تاریکی است
به سوی روشنایی و روشنگر و بینا کننده است از کوری و نجات دهنده است از گرفتاری و
نوری است برای رهایی از ظلمت و تاریکی، روشنایی است از حادثه ها و پاکی است از
ملائکه و متعالی است از پستیها و راهنمایی است از دنیا به سوی آخرت، کمال دین شما
در او است و کسی از قرآن جدا نمی شود مگر این که به سوی آتش برود.

4. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : کتاب الله فیه نبأ ما قبلکم و خبر ما بعدکم و حکم ما بینکم هو
الفصل لیس بالهزل هو الذی مَن ترکه من جبار قصمه الله و من ابتغی الهدی فی غیره
اخلّهُ الله فهو حبل الله المتین.

«مجمع البیان، ج 1، ص 16»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: در قرآن است خبر از ماقبل و
مابعد شما و حکم و دستور در میان شما، او بزرگی است که بیهوده در او نیست، او
کتابی است که هر کس آن را ترک کند، خدا او را ترک می کند و کسی که بخواهد هدایت را
از غیر آن، خدا او را ذلیل می کند، او ریسمان محکم الهی است.

5. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : ان هذا القرآن هو النور المبین و الحبل المتین و العروه
الوثقی و الدرجه العلیا و الشفاء الاشفی و الفضلیه الکبری و السعاده العظمی.

«بحار الأنوار، ج 92، ص 31»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: به درستی که این قرآن نوری
است آشکار و ریسمانی محکم، پناهی مطمئن و مقامی بالا، شفای شفاخواهان و فضیلتی
بزرگ و سعادتی عظمی است.

6. قال الامام علی – علیه
السّلام – : ان القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق لا تفنی عجائبهُ و لا تنقضی غرائبه
و لا تکشفُ الظلمات الا به.

«نهج البلاغه، خطبه 83»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: به راستی که قرآن ظاهرش زیبا و نیکو و
باطن آن عمیق است که از بین نمی رود، شگفتیهای آن زائل نشده و چیزهای نامأنوس آن
تمام نمی شود و تاریکی های جهالت گشوده نمی شود مگر با قرآن.

7. قال الامام علی – علیه
السّلام – : کتاب الله بین اظهرکم ناطق لا یعیی لسانه و بیت لا تهدم ارکانه و عزّ
لا تُهزمُ اعوانه.

«نهج البلاغه، خطبه 133»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: کتاب خدا که در بین شما است گوینده ای
است که زبانش ازگفتن حقایق خسته نمی شود و خانه ای است که ارکانش تا ابد از تندباد
حوادث در امان است و عزیزی است که پیروان و یارانش هرگز شکست نمی خورند.

8. قال الامام علی – علیه
السّلام – : و اعلموا أن القرآن هو الناصح الذی لا یَغُشُّ و الهادی الذی لا یضلُّ
و المحدث الذی لا یکذب و ما جالسی القرآن احدٌ الا قام عند بزیاده او نقصان زیاده
فی هدی او نقصان من عمی.

«نهج البلاغه، خطبه 176»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بدانید که همانا قرآن پندآموزی است که در
کار او فریب وجود ندارد و هدایت گری است که گمراه نمی کند و سخنگویی است که دروغ
نمی گوید، هیچ کسی نزد قرآن نمی نشیند مگر این که وقت بلند شدن و جداشدن در او
زیادت و یا نقصانی ایجاد شود، زیادی در هدایت و نقصان در جهل و بی خبری او.

9. قال الامام علی – علیه
السّلام – : ان الله سبحانه لم یَعِظْ احداً بمثل هذا القرآن فانه حبل الله المتین
و سببَهُ الامین، و فیه ربیع القَلبِ و ینابیع العلم و ما لِلقلب جِلاءُ غیرهُ مع
انَّه قد ذهب المتذکرون … .

«نهج البلاغه، خطبه 176»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: همانا خداوند سبحان کسی را به چیزی چون
قرآن پند نداده است که قرآن ریسمان استوار خدا و وسیله ایمنی بخش است. در قرآن
بهار دل و چشمه های دانش است، برای قلب جلایی جز قرآن نتوان یافت، به خصوص در
جامعه ای که بیدار دلان رفته اند و غافلان و تغافل کنندگان حضور دارند. پس اگر
خیری دیدید از قرآن یاری بگیرید و زمانی که شر و بدی دیدید با قرآن از او جدا شوید
و از کنارش بروید.

10. قال الامام علی – علیه
السّلام – : القرآن آمرٌ زاجدٌ و صامتٌ ناطق حجه الله علی خلقه اخذ علیه میثاقهم و
ارتهن علیه انفسهم اتمّ نوره و اکمل به دینه.

«نهج البلاغه، خطبه 183»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: قرآن فرماندهی باز دارنده، و ساکتی گویا
و حجت خدا بر مخلوقات است. خداوند پیمان عمل کردن به قرآن را از بندگان گرفته و
آنان را در گرو دستوراتش قرار داده است. نورانیت قرآن را تمام و دین خود را به
وسیله آن کامل فرمود.

11. قال الامام علی – علیه
السّلام – : فهو معدن الایمان و بحبوحته و ینابیع العلم و بحوره و ریاض العدل و
غُدرانُهُ و اثافیُّ الاسلام و بنیانُهُ و اودیه الحقّ و غیطانهُ و بحرٌ لا
ینزفُهُ المُستنزِفون … .

«نهج البلاغه، خطبه 198»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: قرآن معدن ایمان و اصل آن است و چشمه های
دانش و دریای علوم است، سرچشمه عدالت و نهر جاری عدل است، پایه های اسلام و ستون
محکم آن است، نهرهای جاری زلال حقیقت و سرزمین های آن است. دریایی است که تشنگان
آن آبش را تمام نتوانند کشید و چشمه ای است که آبش کمی ندارد، محل برداشت آبی است
که هر چه از آن بردارند کاهش نمی یابد و منزلی است که مسافر آن را فراموش نخواهند
کرد.

12. قال الامام السجاد –
علیه السّلام – : آیات القرآن خزائن (العلم) فکلما فُتحت خزائنه ینبغی لک ان تنظر
ما فیها.

«الکافی، ج 2، ص 446»

امام سجاد – علیه السّلام – فرمود: آیات قرآن خزائن و مخزنهایی هستند برای
علم، پس هر زمان که باز شدند، سزاوار است بر تو تا بنگری که در آن چیست (و از آن
علم گیری).

13. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : من اوتی القرآن و الایمان فمثله الا ترجّه ریحها طیب و طعمها طیب
و اَمَا الذی لم یؤت القرآن و الایمان مثله الحنظله طعمها سرّ و لاریح لها.

«الکافی، ج 2، ص 442»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: کسی که به او قرآن و ایمان عطا شده باشد
مثل او مثل ترنج است که بوی آن خوب و طعم آن هم خوب و پاک است و کسی که به او قرآن
و ایمان عطا نشده باشد مثل آن مثل میوه حنظله است که طعم آن تلخ و بویی هم ندارد.

14. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : علیکم بتلاوه القرآن فان درجات الجنه علی عود آیات القرآن فاذا
کان یوم القیامه یقال لقاری القرآن اقرأ و ارق.

«بحار الأنوار، ج 62، ص 370»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: بر شما باد به تلاوت قرآن، به درستی که
درجات بهشت به تعداد آیات قرآن کریم است، پس زمانی که قیامت برپا شود، به قاری
قرآن گفته می شود که قرآن بخوان و بالا برو.

15. قال الامام العسکری –
علیه السّلام – : ذلک القرآن یأتی یوم القیامه بالرجل الشاب یقول لربه عز و جل یا
رب هذا اظمأتُ نهاره و اَسهرتُ لیلَهُ و قوّیتُ فی رحمتِک طمعهُ و فسحت فی رحمتک
امله.

«مستدرک الوسائل، ج 4، ص 246»

امام عسکری – علیه السّلام – فرمود: قرآن روز قیامت با شخصی جوان می آید و
به پروردگار می گوید: ای خدا این بنده شب کرد روزهایش را و روز کرد شبهایش را در
حالی که طمعش را در رحمت تو قوی کرد و سیر کرد آرزوهایش را در رحمت تو.

16. قال الامام الصادق –
علیه السّلام – : إن کتاب الله اصدق الحدیث و احسن القصص.

«الکافی، ج 3، ص 422»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: همانا کتاب خدا دارای راست ترین سخن ها
و بهترین داستان هاست.

17. قال رسول الله – صلّی
الله علیه و آله – : الجدال فی القرآن کفر.

«نهج الفصاحه، ص 278»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: مجادله کردن در قرآن کفر است.

18. قال الامام علی – علیه
السّلام – : ان الله سبحانه انزل کتاباً هادیاً بیّنَ فیه الخیر و الشرّ.

«نهج البلاغه، خطبه 167»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: همانا خداوند سبحان کتابی هدایت گر
فرستاد که خیر و شر را آشکارا در آن بیان فرمود.

19. قال الامام علی – علیه
السّلام – : ثم انزل علیه (انزل علی نبیه محمد) الکتاب نوراً لا تطفاً مصابیحه و
سراجاً لا یخبوا توقُّدُهُ و بحراً لیدرک قعرُهُ و منهاجاً لا یُضل نهجه و شعاعاً
لایظلم ضَوؤُهُ و فرقاناً لا یخمه برهانه و تبیاناً لا تهدم ارکانه.

«نهج البلاغه، خطبه 198»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: سپس خداوند قرآن را بر پیامبر – صلّی
الله علیه و آله – نازل فرمود، قرآن نوری است که خاموشی ندارد، چراغی است که
درخشندگی آن زوال نپذیرد، دریایی است که ژرفای آن درک نشود، راهی است که رونده آن
گمراه نگردد، شعله ای است که نور آن تاریک نشود، جدا کننده حق و باطلی است که درخشش
برهانش خاموش نگردد، بنایی است که ستون های آن خراب نشود.

20. قال الامام السجاد –
علیه السّلام – : لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشتُ بعد ان یکون القرآن
معی.

«الکافی، ج 2، ص 602»

امام سجاد – علیه السّلام – فرمود: اگر همه مردمی که ما بین مشرق و مغرب
هستند بمیرند من از تنهایی هراس نکنم بعد از آن که قرآن با من باشد.

21. قال الامام الکاظم –
علیه السّلام – : من استکفی بآیه من القرآن من الشرق الی الغرب کفی اذا کان
بیقینٍ.

«الکافی، ج 2، ص 623»

امام کاظم – علیه السّلام – فرمود: هر که به یک آیه قرآن اکتفا کند از شرق
تا غرب عالم این آیه کفایت می کند او را اگر همراه با یقین باشد.

22. قال الامام علی – علیه
السّلام – : القرآن غنی لا غنی دونه و لا فقر بعده.

«مجمع البیان، ج 1، ص 15»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: قرآن ثروتی است که پس از او ثروتی نیست و
فقر و گرفتاری ای بعد از آن وجود ندارد.

مطالب مشابه

دیدگاهتان را ثبت کنید