منصور دوانیقی (دومین خلیفه ظالم و طاغوت عباسی) در نیمه های شب منشی خود ابوایوب خوزی را خواست ، وقتی که ابوایوب نزد منصور آمد، منصور در حالی که گریه می کرد نامه ای نزد ابوایوب انداخت و گفت : این نامه محمد بن سلیمان است که به ما خبر داده که جعفر بن محمد (امام صادق) از دنیا رفت . انالله و انا الیه راجعون : همه ما از آن خدائیم و به سوی او باز می گردیم ، ولی دیگر کجا مثل جعفر (علیه السلام) پیدا می شود؟. سپس به ابوایوب گفت : در جواب نامه بنویس ، اگر به شخص معینی وصیت (به امامت) کرده او را بطلب و گردنش را بزن . ابوایوب نامه را نوشت ، جواب آمد که : حضرت صادق (علیه السلام) به پنج نفر وصیت کرده است 1 – ابوجعفر منصور دوانیقی 2 – محمد بن سلیمان 3 – عبدالله 4 – موسی (علیه السلام) 5 – حمید. منصور دوانیقی گفت : برای من راهی نیست که همه اینها را بکشم . به این ترتیب ، امام صادق (علیه السلام) جان وصی حقیقی خود امام موسی بن جعفر (علیه السلام) را حفظ کرد.
داستان صاحبدلان / محمد محمدی اشتهاردی