ابان بن تغلب، از یاران نزدیک امام صادق – علیه السلام – است، می گوید: با امام صادق – علیه السلام – در مکّه بودم، همراه آن حضرت، مشغول طواف کعبه شدیم، در این وقت یکی از شیعیان، از من تقاضا کرد که همراه او برای برآوردن حاجتی که داشت، برویم .
من به طواف، ادامه دادم، او اشاره کرد، ولی من به او توجه نکردم زیرا دوست داشتم امام صادق – علیه السلام – را تنها نگذارم .
او بار دیگر اشاره کرد، امام متوجه اشاره او گردید، به من فرمود: او با تو کاری دارد؟
گفتم : آری، فرمود او کیست ؟
گفتم : از دوستان ما است، شیعه است .
امام که متوجه شده بود، او کار لازمی دارد، فرمود: نزد او برو.
عرض کردم : طواف را قطع کنم .
فرمود: آری .
عرض کردم : گر چه طواف واجب باشد؟
فرمود: آری برو، گر چه طواف واجب باشد.
و از سخنان امام صادق – علیه السلام – است که فرمود:
مشی المسلم فی حاجه المسلم خیر من سبعین طوافاً بالبیت الحرام .
ترجمه :
سعی و گام برداشتن مسلمان برای برآوردن نیازهای مسلمان، بهتر از هفتاد بار طواف، به دور کعبه است.
داستان دوستان / محمد محمدی اشتهاردی