در ابتدا لازم است اشاره شود که چون گریه کردن برای مصائب اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ واجب نیست؛ لذا اگر کسی به هر دلیلی برای آنها گریه نکند، گناهی مرتکب نشده است، چون گناه به خاطر ترک عمل واجب است و گریه کردن برای ائمه ـ علیهم السّلام ـ واجب نیست، پس ترک گریه برای آنها موجب گناه نمی شود. امّا بر اساس روایات، اگر کسی حتی به زور گریه کند و به تعبیر روایت، حالت گریه کننده به خود بگیرد باز هم خداوند در قبال آن کار او پاداش خواهد داد، مثلاً در روایتی آمده است: «هر کسی در مصیبت ما اهل بیت بگرید و یا آن که صد نفر را گریان کند ما برای او بهشت را نزد خداوند ضمانت می کنیم، و کسی که بگرید و پنجاه نفر را نیز بگریاند، او اهل بهشت است و کسی که گریه کند و سی نفر را نیز بگریاند او اهل بهشت است، و کسی که بگرید و ده نفر را بگریاند اهل بهشت است و کسی که خود بگرید و یک نفر را هم بگریاند او نیز اهل بهشت است و کسی که تنها خود گریه کند او جزء بهشتیان است»[1] در روایت دیگری از امام صادق ـ علیه السّلام ـ نقل شده که فرمود: هر گاه ذکر مصیبت ما نزد شخصی بشود، اگر چشمهایش پر از اشک گردد، خداوند گناهان او را می آمرزد.[2] و در روایت بسیار نورانی دیگر آمده که امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: «نَفَس المهموم بظلمنا تسبیح و همّه لنا عباده»[3] یعنی شخصی که در مصیبت و ظلمی که بر ما اهل بیت شده غمناک باشد، نَفَس کشیدن او تسبیح و اندوه او برای ما عبادت است.
از مجموعه این گونه روایات به دست می آید که گرچه گریه برای اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ واجب نیست امّا مستحب است و پاداش فراوان دارد و به هر صورتی که انسان بتواند در مصیبت اهل بیت غم و اندوه از خود اظهار نماید چه از طریق گریه و اندوه بدون گریه و مانند آن خداوند به او پاداش خواهد داد و مورد رضایت ائمه ـ علیهم السّلام ـ واقع خواهد شد.
گفتنی است مطالعه درباره شخصیت ائمه ـ علیهم السلام ـ و سیره آن ها و جایگاهی که در آستان الهی و رسول اکرم (ص) دارند و نیز ظلم های متعدد و متنوعی که در حق آن ها اعمال شده است باعث پی بردن به عمق مظلومیت ائمه (ع) خواهد شد و هر چه معرفت ما بیشتر شود و امامان را بیشتر بشناسیم در سالگرد شهادت آنان اندوهگین تر خواهیم شد.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1.نگاه نو به جریان عاشورا، نشر بوستان کتاب، قم، 1383ش.
2. فضل الله کمپانی، حسین کیست، نشر فروغی، تهران، 1378ش.
3. جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر طه، قم.

پی نوشت ها:
[1] . سید ابن طاووس، اللهوف، ص32ترجمه عباس عزیزی،  نشر صلاه، قم، 1381 ش.
[2] . همان، ص 31.
[3] . شیخ مفید،امالی، مجلس 40، ص200 منشورات مکتبه بصیرتی، قم، بی تا.