نویسنده: جمشید خدادادی

بیماری‌های مغز و اعصاب از بیماری‌های شایع و متداول جامعه‌ی امروز است.‌این بیماری‌ها انواع گوناگونی دارد که در حد امکان به علت به وجود آمدن و نحوه‌ی بر طرف کردن آن‌ها می‌پردازم. بسیاری از‌این بیماری‌ها از نظر علم پزشکی علت مشخصی ندارند و درمان قطعی هم برای آن‌ها وجود ندارد.
امروزه، بسیاری از بیماران که مبتلا به‌این نوع بیماری‌ها هستند، مورد آزمایش کارتل‌ها و تراست‌های دارویی جهان قرار می‌گیرند و پزشکان متخصص انواع داروهای جدید را روی‌این بیماران آزمایش می‌کنند! اما آیا‌این شیوه، علمی و اخلاقی است؟
پزشکان به‌این گونه بیماری‌ها (مثل ام اس) «اتوایمیون» یا «خود‌ایمنی» می‌گویند. اما اتوایمیون به چه معناست؟ اتوایمیون یعنی‌اینکه علت دقیق بیماری مشخص نیست. ممکن است علت بیماری ویروس باشد، اما قطعی نیست،…. اما سؤال‌اینجاست، شما که دقیقا علت بیماری را نمی دانید، بر چه اساسی می‌خواهید بیمار را که ازهمه جا قطع امید کرده است درمان کنید؟!
آیا روش‌های رایج علم پزشکی برای درمان‌این بیماری‌ها درست است؟
روش‌هایی مثل کورتون تراپی، استفاده ازانواع بتا‌اینترفرون‌ها، آمپول‌های آوانکس، ربیف، استفاد از انواع داروهای ضد اسپاسم و استفاده از روش شیمی درمانی. آیا می‌توان گفت که‌این روش‌ها علمی است؟
اگر‌این روش را از نظر علمی دقیق مورد نقد و بررسی قرار دهیم، در می‌یابیم که مثلاً کورتون تراپی، باعث اختلالات هورمونی در بدن بیمار موجب می‌شود. کورتیکوستیروئیدها موادی هستند که غدد فوق کلیه آن‌ها را می‌سازد. در واقع تجویز‌این دارو توسط پزشک، به هم زدن نظم موجود در بدن بیمار است. آیا جز‌این است؟
اگر کورتون تراپی نتیجه نداد، از آمپول‌های بتا‌اینترفرون، ریف و…استفاده می‌شود و اگر انواع آمپول‌ها هم جواب نداد و روش یپشرفت بیماری کنترل نشد، بیمار شیمی درمانی می‌شود. اما مگر بیمار (مثلا مبتلا به ام اس) دچار سرطان شده است که شیمی درمانی تجویز می‌شود؟ مگر بیمار موش آزمایشگاهی است؟
مسأله‌ی دیگر، عوارض خطرناکی است که مصرف‌این داروهای شیمیایی در پی دارد که از نظر علم طب روز بیماری‌های یاتروژنیک نامیده می‌شود.

1. ام. اس یا Multiple Sclerosis
این بیماری یکی از بیماری‌های مغز و اعصاب است که بسیار شایع است و متأسفانه هم از نظر علم طب روز درمان قطعی هم ندارد. از نظر علم طب روز، آخرین درمان برای‌این بیماری شیمی درمانی است.
ام اس، بیماری مختص اعصاب مرکزی (مغز و نخاع) است و باعث‌ایجاد لکه‌های سفید یا پلاک‌های متعددی در مغز یا نخاع می‌شود. پلاک‌ها، نشان دهنده‌ی سفت شدگی غلاف‌های سلول‌های عصی (آکسون‌ها) هستند.‌این سفت یا سخت شدن، باعث جلوگیری از انتشار جریان الکتروشیمیایی رشته‌های عصبی می‌شود. درنتیجه فرمانی که از مغز صادر می‌شود، به راحتی به اعضاء و ماهیچه‌ها نمی‌رسد و کار به راحتی انجام نمی‌شود.

1-1. علائم بیماری ام. اس
مورمور شدن انگشتان دست و پا، بی حس و کرخ شدن بعضی انگشتان دست و پا، حالت برق گرفتگی لحظه‌‌ای در بدن، یخ زدگی قسمتی از بدن و یا داغ شدن قسمتی از بدن، عدم هماهنگی اعضاء به خصوص پاها هنگام حرکت و راه رفتن، عصبی شدن بی مورد، خواب زیاد، لخت شدن بدن، تنبلی و بی حسی، خستگی زودرس، ضعف عمومی بدن، اسپاسم ماهیچه‌ای، عدم هماهنگی بین کلمات در سخن گفتن، سنگینی سر و بدن، دفع بیش از حد ادرار نسبت به دیگران، دیر هضم شدن غذا، حساس و زود رنج شدن، یبوست مزاج، وجود کابوس در بعضی افراد، علاقه به خوردن غذاهای سردی بخش (اسیدی) مانند لبنیات و ترشیجات، عدم کنترل ادرار (در صورت پیشروی بیماری)، از دست دادن بینایی (در بعضی موارد)، عدم تحمل هوای گرم، عدم تحمل آب سرد و هوای سرد، کم شدن میل جنسی، ضعف شدید (به خصوص در آقایان) به هنگام همبستر، زود انزالی، افسردگی و حرص خوردن، خود خوری و گوشه گیری، نداشتن تعادل، داشتن لرزش هنگام حرکت یا سخن گفتن، یاری نکردن ماهیچه‌های پا هنگام حرکت و راه رفتن، ذق ذق کردن استخوان‌های پا.
اگر بیمار علائم و علت بیماری خود را بداند، می‌تواند با‌این بیماری کنار بیاید و در درمان خود بکوشد.

1-2. انواع بیماری ام. اس
این بیماری به دو گروه عمده تقسیم می‌شود:
1. مواردی که شروع حمله‌ی بیماری از طریق پاست. در‌این موارد، اگر بیماری سریع تشخیص داده شود، درمان‌ها مؤثر است و اگر دیر تشخیص داده شود، در معرض حملات متعدد قرار می‌گیرند. هر قدر‌این حملات ادامه یابد، درمان نیز به همان نسبت دشوارتر می‌شود.
2. مواردی که شروع حمله‌ی بیماری از طریق بینایی است. اگر بیماری سریع تشخیص داده شود، درمان به سرعت جواب می‌دهد و در مدت زمان کوتاهی، به لطف خداوند سبحان، بهبودی کامل حاصل می‌شود.

1-3. چه کسانی دچار ام. اس می‌شوند؟
دو گروه از افراد بیشتر به‌این بیماری مبتلا می‌شوند. گروه اول، کسانی هستند که فوق العاده حساس، زودرنج وعصبی اند و با کمترین ناملایمات آرامش روانی خود را از دست می‌دهند. و گروه دوم کسانی هستند که از نظر ژنتیکی که طبعی سرد دارند و مدام از غذاهای سردی بخش (غذاهایی با PH اسیدی)، به مقدار زیاد استفاده می‌کنند.‌این افراد علاقه‌ی زیادی به خوردن ترشی، سرکه، تمبر هندی، ماست، بستنی و قره قروت و…دارند.
در واقع علت، بیماری نیست که بخواهیم با دارو از بین ببریم، بلکه بیماری یک معلول است. اگر علت را کشف کنیم و آن را از بین ببریم، معلول که همان بیماری باشد، به راحتی از بین خواهد رفت. مسلماً‌این روش بسیار علمی است و بیمار به استفاده از داروهای گران قیمت و بی اثر نیازی ندارد و مجبور نیست اثرات مضر آن‌ها را تحمل کند.

علت بیمار شدن گروه اول:
عصبی شدن و حساس و زود رنج بودن است که یکی از زمینه‌های بروز آن عدم تعادل الکترولیت‌های درون و برون سلولی و دیگری استفاده از مواد غذایی سردی بخش یا اسیدی است که موجب کاهش فعالیت‌های نورون‌های مغزی می‌شود. به محض عصبی شدن شخص، به مقدار دو لیتر اسید اضافی در معده‌ی شخص ترشح می‌شود.‌این اسید اضافی وارد روده‌ی باریک و از آنجا وارد گردش خون می‌شود و به طرف مغز حرکت می‌کند.‌این مقدار اسید، فعالیت‌های نورون‌های مغزی را کاهش می‌دهد. عصبی شدن کار غدد درون ریز (غدد هیپوفیز در مغز، تیروئید در جلوی گردن، پاراتیروئید، لوزالمعده (پانکراس)، غدد فوق کلیوی، تخمدان‌ها و بیضه‌ها) را نیز مختل می‌کند.

اما علت بیمار شدن گروه دوم:
بیشتر به مسائل ژنتیکی بر می‌گردد و مربوط به افرادی است که طبع سردی دارند و اغلب از غذاهای سردی بخش (غذاهایی با PH اسیدی) استفاده می‌کنند. برای مثال‌این گونه افراد علاقه‌ی زیادی به خوردن ترشی، سرکه، تمبر هندی، ماست، دوغ، بستنی و قره قوروت و ….دارند.

1-4. علت بیماری ام. اس ازنظر فیزیولوژیکی
افرادی که نوع تغذیه‌ی آن‌ها اشکال دارد، دچار یبوست مزاج می‌شوند و بر اثر یبوست، سموم و گازهای خطرناکی در روده‌ی بزرگ‌ایجاد می‌شود. یکی از آن سم‌ها عبارت است از پتومائین و گازهای سمی عبارت است از اندل، اسکاتل، فنل و سولفور که‌این سموم از طریق دیواره‌ی روده‌ی بزرگ جذب و وارد جریان خون می‌شوند. سلول‌های عصبی از‌این خون آلوده استفاده می‌کنند و دچار ناراحتی‌های گوناگون، نظیر استرس و ناراحتی‌های عصبی می‌شوند.

یبوست مزاج و تأثیر آن بر سیستم عصبی:
بوی بد و مشمئز کننده دهان، تلخ بودن دهان، داغ شدن بدن به خصوص ناحیه‌ی شکم و روده‌ها، ریزش مو، موخوره، کم اشتهایی و بی اشتهایی، حالت تهوع، عصبی شدن بی مورد، استرس و عصبی بودن، جوش صورت و پشت در ناحیه‌ی شانه‌ها، ناراحتی‌های پوستی (نظیر لکه‌های سفید در صورت یا لکه‌های قهوه‌ای در بدن)، شوره‌ی سر، سردردهای میگرنی، ضعیف شدن چشم، تار شدن بینایی، دوبینی، بی حوصلگی و…
در حالت یبوست، مواد غذایی موجود درخون کاهش و انواع سموم افزایش می‌یابد. در حقیقت بدن شخص، به خصوص سلول‌ها و اندام‌ها، دچار فقر غذایی می‌شوند. در‌این حالت، شخص ناخود آگاه، حساس و زودرنج و عصبی می‌شود و به خود و دیگران پیله می‌کند.‌این وضعیت باعث عدم تعادل الکترولیت‌ها در سلول‌ها می‌شود و در نتیجه بدن نمی تواند به خوبی به وظایف خود عمل کند.
بدین ترتیب مشخص می‌شود که یبوست مزاج برای بیماران ام اس بسیار خطرناک است و تعادل روحی و روانی و جسمی آنان را مختل می‌کند. پس مهم ترین مسأله‌ای که باید به آن توجه کرد، نظم سیستم گوارش اشت که برای تنظیم آن توصیه می‌شود از رژیم غذایی مناسب و مفید استفاده شود.

غذاهای اسیدی و تأثیر آن بر اعصاب مرکزی:
غذاهای اسیدی اگر طولانی مدت استفاده شوند، اثرات بسیار مخربی بر مغز و اعصاب دارند. پروفسور آرتور گایتون در کتاب فیزیولوژی خود مطلب بسیار مهمی را بیان می‌کند که رمز شناخت بسیاری از بیماری‌هاست. آن مطلب عبارت است از: تنظیم میزان جریان خون مغزی در جواب به زیادی غلظت کربن دی اکسید یا یون هیدروژن.
کربن دی اکسید جریان خون مغزی را تقریباً دو برابر می‌کند، کربن دی اکسید میزان جریان خون مغزی را به وسیله‌ی ترکیب شدن با آب در مایعات بدن و تشکیل اسید کربنیک و سپس تجزیه‌ی آن و تشکیل یون‌های هیدروژن را افزایش می‌دهد. آن گاه یون‌های هیدروژن موجب وازودیلاتاسیون رگ‌های مغزی می‌شوند. درجه‌ی گشاد شدن رگ‌ها نسبت مستقیم با افزایش غلظت یون هیدروژن دارد.
هر ماده‌ی دیگری که اسیدیته‌ی یافت مغزی و غلظت یون هیدروژن را زیاد کند، میزان جریان خون مغزی را افزایش می‌دهد.‌این قبیل مواد عبارتند از اسید لاکتیک، اسید پیروویک یا هر ماده‌ی اسید دیگر که در جریان متابولیسم تشکیل می‌شود. افزایش غلظت یون هیدروژن فعالیت نورون‌های مغزی را به مقدار زیادی تضعیف می‌کند. بر عکس کاهش غلظت یون هیدروژن فعالیت‌های نورون‌های مغزی را افزایش می‌دهد. (1)
از مطالب بیان شده چنین نتیجه می‌گیریم که استفاده‌ی مکرر از غذاهای اسیدی موجب افزایش غلظت یون هیدروژن در خون شده، فعالیت‌های مغزی را به مرور کاهش می‌دهد. همین امر به مرور زمان موجب اختلال در سیستم اعصاب مرکزی می‌شود و باعث‌ایجاد پلاک‌های متعددی در مغز می‌شود.

1-5. نگاهی گذرا به طبع و مزاج انسان (2)
همه‌ی انسان‌ها از نظر طبع به سه گروه و از نظر مزاج به چهار گروه عمده تقسیم می‌شوند. طبع انسان در حقیقت یک امر ژنیتکی است و از والدین به فرزندان به ارث می‌رسد. طبع به عواملی چون محیط زیست، شرایط آب و هوایی، نوع تغذیه، عوامل جغرافیایی و اقلیمی، دما و نحوه‌ی زندگی و آداب و سنن و نژاد بستگی دارد.
بعضی از افراد سیستم بدنشان گرایش به حالت اسیدی دارد که‌این حالت را در شخص، طبع سرد می‌نامیم. اما گروهی دیگر از افراد سیستم بدنشان گرایش به حالت قلیایی دارد،‌این گونه افراد طبع گرم دارند. اما گروه سوم سیستم بدنشان بین‌این دو حالت قرار دارد که بسیار اندک هستند.‌این افراد طبعشان نسبتاً معتدل است.
افرادی که طبعی سرد دارند، بیشتر در معرض بیماری‌های اتوایمیون (مانند ام اس) قرار می‌گیرند. پس بهتر است که طبع و مزاج خود را بشناسیم و بر مبنای آن تغذیه‌ی خود را انتخاب کنیم تا دچار چنین بیماری‌هایی نشویم.
اما مزاج امری عارضی است و هر آن ممکن است که مزاجی در شخص غلبه کند، زیرا تغییرات مزاج در آدمی بستگی به نوع تغذیه دارد. در بدن چهار نوع خلط (مایع) وجود دارد که عبارتند از: خون، صفرا، سودا (رسوبات خون) و بلغم (مایه‌ی لنف). حال اگر‌این چهار مایع به حالت تعادل باشد، شخص کاملاً سالم و با نشاط است. در غیر‌این صورت، اگر یکی از‌این مایعات به حالت عدم تعادل در آید، می‌گوییم که یکی از‌این مزاج‌ها غلبه کرده است. به عنوان مثال اگر در فردی مقدار صفرا افزایش یاید، می‌گوییم که شخص دچار مزاج صفراوی شده است.
برای حفظ سلامتی بهترین روش‌این است که سعی کنیم تا‌این چهار نوع خلط به حالت تعادل در آید.
چون سیستم مغز و اعصاب (اعصاب مرکزی) از طبعی سرد برخوردار است، یعنی گرایش به حالت اسیدی دارند، اگر افراد از غذاهای سردی بخش (اسیدی) مرتب استفاده کنند،‌این عضو حساس دچار اختلال و بیماری و بیماری خواهد شد (مانند بیماری ام اس).

1-6. PH چیست؟
PH طبیعی خون در حالت عادی برابر با 7/4 است که گاه بر اثر نوع تغذیه تغییر می‌کند. اگر‌این تغییرات کاهش یابد، خون به طرف اسیدوز تمایل پیدا می‌کند و فرد به حالت اغماء می‌رود. همچنین اگر‌این عامل افزایش یابد خون انسان به طرف آلکالوز گرایش پیدا می‌کند و باز شخص به اغما و انقباض ماهیچه‌ای و در نهایت به تتانی مبتلا می‌شود. وقتی که بیمار به طرف چنین حالتی گرایش پیدا می‌کند، ناخودآگاه به غذاهایی مانند: ماست، ترشی و …علاقه‌ی وافری نشان می‌دهد و با مصرف چنین غذاهایی بیماری گسترش می‌یابد و حال بیمار رو به وخامت می‌گذارد. بنابراین،‌این گونه بیماران باید از مصرف غذاهای اسیدی جداً خودداری نمایند.

1-7 . تعادل اسید و باز
منظور از تعادل اسید و باز تنظیم غلظت یون هیدروژن درمایعات بدن است. تغییرات مختصر در غلظت یون هیدروژن نسبت به مقدار طبیعی، موجب تغییرات بارز در سرعت واکنش‌های شیمایی در سلول‌ها می‌گردد. به‌این معنی که بعضی از واکنش‌ها را آهسته و بعضی را تسریع می‌کند. به همین دلیل تنظیم غلظت یون هیدروژن یکی از جنبه‌های مهم هموستاز است (هموستاز) یعنی ثابت نگاه داشتن مواد لازم در محیط داخلی بدن) که‌این کار را اندام‌های مختلف بدن انجام می‌دهند تا بدن دچار اختلال نشود. حال برای درک بهتر و بیشتر مطالب فوق اثرات اسیدوز و آلکالوز را توضیح می‌دهیم.

1-8. اثرات اسیدوز و آلکالوز بر روی بدن

اسیدوز:
اثر عمده‌ی اسیدوز بر روی بدن، تضعیف سیستم اعصاب مرکزی است. هنگامی که PH خون به طرف 7 حرکت کند، سیستم اعصاب مرکزی آن قدر ضعیف می‌شود که شخص در ابتدا حواس خود را از دست می‌دهد و بعد دچار اغما می‌شود.
بیماری ام اس چون بیماری اعصاب مرکزی است با هر اسیدوزی، بیمار دچار حمله‌های مکرر می‌شود با هر اسیدوزی‌این سیستم تضعیف می‌شود و پلاک‌های متعددی در مغز و نخاع‌ایجاد می‌شود. اگر‌این حالت ادامه پیدا کند، به مرور بیماری پیشرفت کرده، شخص دچار عدم تحرک و تعادل می‌شود و به مرور غلاف نورون‌ها تخریب می‌شود. حال اگر بخواهیم از پیشرفت‌این بیماری جلوگیری کنیم، بهتر است که از‌ایجاد اسیدوزهای مکرر جلوگیری کنیم. برای جلوگیری از‌این حالت باید بیمار سه کار را به دقت انجام دهد:
1. از عصبی شدن، حرص خوردن و حساس و زود رنج بودن باید بپرهیزد؛
2. از یبوست مزاج پرهیز کند تا سموم خطرناک در روده‌ی بزرگ تولید نشود؛
3. برای رسیدن به نتیجه‌ی بهتر، توصیه می‌شود که بیمار از مصرف کلیه‌ی غذاهای اسیدی یا سردی بخش خودداری کند.

الکالوز:
اثر عمده‌ی آلکالوز بر روی بدن، افزایش تحریک سیستم عصبی است.‌این اثر، هم در سیستم عصبی مرکزی و هم در سیستم عصبی محیطی حادث می‌شود. معمولاً اعصاب محیطی قبل از سیستم مرکزی مبتلا می‌شوند و به طور اتوماتیک و مکرر امواج عصبی از خود صادر می‌کنند. در نتیجه عضلات وارد یک حالت تتانی یعنی یک حالت اسپاسم تونیک می‌شوند. تتانی معمولاً در ابتدا، در عضلات ساعد ظاهر می‌شود و به سرعت در عضلات صورت و سرانجام در سراسر بدن منتشر می‌شود.
بیماران مبتلا به ام اس، غالباً دچار اسیدوز می‌شوند و به مرور تعادل خود را از دست می‌دهند. مصرف غذاهای سردی بخش (اسیدی)‌این حالت را‌ایجاد می‌کند و اگر همین طور ادامه یابد، تشدید می‌شود و باعث بروز حمله به شخص می‌شود.

اندام‌های کنترل کننده‌ی اسیدوز و آلکالوز:
دو اندام مهم ریه‌ها و کلیه‌ها به طور مستمر تلاش می‌کنند تا حالت‌های اسیدوز و آلکالوز را کنترل نمایند.‌این اندام‌ها (PH) خون را به حالت تعادل نگه می‌دارند. البته ناگفته نماند تلاش‌این اندام‌ها بستگی به مقدار یون هیدروژن موجود در بدن دارد.
اسیدوز و آلکالوزهای تنفسی را، ریه‌ها کنترل می‌کنند، اما اسیدوز و آلکالوز متابولیکی، توسط کلیه‌ها کنترل می‌شوند. کلیه‌ها قادرند در صورت‌ایجاد اسیدوز (بستگی به مقدار یون هیدروژن دارد)، یک تا سه روز، مدام کار کنند تا بدن را به حالت تعادل در آورند. حال اگر فردی مرتب با مصرف غذاهای اسیدی، در بدن خود اسیدوز‌ایجاد کند، کار مضاعف کلیه‌ها را تداوم می‌بخشد؛ در نتیجه کلیه‌ها از کار می‌افتادند، اسیدوز به سیستم اعصاب مرکزی حمله می‌کند و شخص بیمار می‌شود.
پس مهم ترین علت به وجود آمدن ام اس وجود طبع سرد و خوردن غذاهای سردی بخش، عصبیت‌های مکرر و حساسیت و زودرنجی است. با آگاهی به‌این مطالب و شناخت طبع خود و شناخت طبع مواد غذایی می‌توانید از‌این بیماری نجات پیدا کنید و به زندگی عادی خود برگردید.

1-9. متابولیسم مغز
متابولسیم مغز در حال استراحت، 15 درصد متابولیسم کل بدن را تشکیل می‌دهد. با وجود‌اینکه جرم مغز فقط 2 درصد کل بدن است، متابولیسم مغز در حال استراحت حدود 7/5 برابر متابولیسم بقیه بدن است. قسمت اعظم بافت‌های بدن می‌توانند برای چندین دقیقه و بعضی تا نیم ساعت بدون اکسیژن به کار خود ادامه دهند. در‌این مدت سلول‌های بافتی انرژی خود را از طریق متابولیسم بی هوازی به دست می‌آورند که به معنی آزاد شدن انرژی تجزیه نسبی گلوکز و گلیکوژن اما بدون ترکیب با اکسیژن است.
اما متأسفانه مغز قادر به انجام متابولیسم بی هوازی زیادی نیست و متابولیسم بسیار زیاد نورون‌ها اجازه چنین کاری را نمی دهد، زیرا انرژی بسیار زیادی برای هر سلول مغز در مقایسه با بیشتر بافت‌ها مورد نیاز است. دلیل دیگر‌این است که مقدار گلیکوژن انبار شده در نورون‌ها بسیار مختصر است. ذخایر اکسیژن در بافت‌های مغز بسیار اندک است، بنابراین فعالیت‌های نورون‌های مغز به رسیدن بدون وقفه‌ی اکسیژن وابسته دارد. بدین ترتیب مشخص می‌شود که چرا قطع ناگهانی جریان خون به مغز یا کمبود ناگهانی اکسیژن در خون می‌تواند در ظرف 5 تا 10 ثانیه موجب از هوش رفتن انسان شود.

غذای اصلی سلول‌های مغز:
در شرایط طبیعی تقریباً تمام انرژی مصرف شده توسط سلول‌های مغز به وسیله‌ی گلوکز موجود در خون تأمین می‌شود. قسمت اعظم‌این گلوگز دقیقه به دقیقه و ثانیه به ثانیه از خون مویرگی گرفته می‌شود. یک صفت ویژه حمل گلوکز به نورون‌ها‌این است که انتقال گلوکز به داخل نورون‌ها از طریق غشاء سلول، بر خلاف سلول‌های بافتی دیگر، بستگی به انسولین ندارد.
حتی در بیمارانی که دیابت شدید دارند و ترشح انسولین در آن‌ها صفر است گلوکز کماکان به آسانی به داخل نورون‌ها انتشار می‌یابد. بدین ترتیب، عمل مغز در بیماران دیابتی مختل نمی شود و از بین نمی رود. در بیماران مبتلا به ام اس هم، اگر انرژی کافی به مغز نرسد، دچار کمبود انرژی و خستگی زودرس خواهند شد.

1-10. روش طب قرآنی برای بیماری ام. اس
در طب قرآنی، وقتی که از بهبود بیماری صحبت می‌شود، منظور استفاده از داروهای رنگا رنگ نیست، بلکه از بین بردن علت بیماری است. روشی که برای بهبودی‌این بیماری پیشنهاد می‌شود، برمبنای علم فیزیولوژی و بیوشیمی استوار است.
روش درمان‌این بیماری، متعادل کردن اسید و باز در بدن است و‌این امر با نوع غذا تحقق می‌پذیرد. برای نمونه اگر بیمار ام اس، به مدت دست کم 3 روز، از سیب زمینی آب پز، ماست، ترشی، ماهی، عدس پلو، دوغ، قارچ و سایر غذاهای سردی بخش یا اسیدی استفاده کند، حالش رو به وخامت می‌گذارد و دچار حمله می‌شود. پیشنهاد می‌شود پزشکان محترم هم‌این نوع غذاهای اسیدی یا سردی بخش بیمار مبتلا به ام اس دچار حمله می‌شود.
روشی را که نگارنده پیشنهاد می‌کند، حاصل سال‌ها آزمایش روی بیماران است. بسیاری از بیماران که به روش نگارنده عمل کرده اند، به زندگی طبیعی خویش بازگشته اند و در نهایت سلامت و تندرستی زندگی می‌کنند.

1-11. هفت اصل بهبودی بیماری ام. اس
1. پاکسازی بدن از مواد زائد وسمی؛
2. عدم استفاده از غذاهای ممنوع؛
3. استفاده از غذاهای با طبیعت گرم و انرژی زا؛
4. استفاده از معجون‌های مقوی و گیاهی؛
5. نرمش و ورزش مناسب؛
6. نداشتن یبوست مزاج (روزانه دو بار اجابت مزاج)؛
7. مراقبه و داشتن افکار مثبت و سازنده.
حال به تفصیل‌این هفت اصل می‌پردازیم:

اصل اول:
پاکسازی، ابتدایی ترین و اصولی ترین کاری است که باید انجام داد تا جسم و روح آماده‌ی روش‌های بعد شوند. باید ابتدا افکار پوسیده که نتیجه اش حساسیت و زودرنجی است کنار گذاشت و نگاه تازه‌ای را جایگزین کرد. سپس مواد زائدی که بر اثر سال‌ها جدال با خویشتن و استفاده از غذاهای بی محتوا در وجود انسان ته نشین شده است را با تحول فکری دور ریخت و درون را از تمام مواد زائد پاکسازی کرد.
برای دفع سریع تر‌این سموم بهتر است که روزی شش لیوان آب خنک، نیم ساعت قبل و دو ونیم ساعت بعد از غذا میل شود. با نوشیدن آب، پلاسما رقیق می‌شود و آنزیم‌ها به راحتی می‌توانند سموم و مواد زائد را دفع کنند.

اصل دوم:
استفاده از غذاهای ممنوع موجب انواع بیماری‌های رنگا رنگ در جامعه می‌شود.‌این نوع مواد غذایی را نباید بیماران ام اس استفاده کنند، چون تعادل روحی و روانی آنان به هم ریخته، دچار حملات مکرر خواهند شد.
غذاهایی ممنوع عبارتند از: چای، قهوه، نسکافه، سرخ کردنی، قند و شکر و هر چیزی که با قند و شکر تهیه شده باشد، لبنیات، ترشیجات سرکه، برنج سفید، سیب زمینی، عدس، شور، نمک زیاد، غذاهای چرب و پر حجم (کله پاچه)، آش رشته، ماکارونی، لازانیا، انواع نوشابه‌های صنعتی و گازدار، مرغ ماشینی، خروس، گوشت گاو و گوساله، سیرابی، غذاهای فریز شده، غذاهای زودپز شده، غذاهای مانده و بیات، بیسکویت، پفک، چیپس، انواع شکلات، کلیه‌ی غذاهای سردی بخش، مشروبات الکلی، انواع بستنی، آب یخ، میوه‌های ترش و کال، غذاهای کنسرو شده و فست فودها. پرخوری، گرسنه ماندن، هوای آلوده و کثیف، دخانیات و… نیز بسیار مضر است و بیماری را تشدید می‌کند.

اصل سوم:
برای بهبودی‌این بیماری، درمرحله‌ی سوم، بهترین کاری را که می‌توان انجام داد، استفاده از غذاهای مناسب و انرژی زا برای کنترل بیماری است. غذاهایی مانند عسل و قندهای طبیعی که به سرعت جذب مغز می‌شود و برای جذب آن‌ها نیاز به انسولین نیست. برای نورون‌های مغزی بسیار مفیدند و انرژی لازم را به بیمار می‌دهند.

اصل چهارم:
استفاده از معجون‌های گیاهی که به طور معمول در طول هفته در زندگی روزمره مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ مانند: هل، دارچین، زنجبیل، جین سینگ، چلغور و…

اصل پنجم:
استفاده از نرمش و ورزش مناسب، به ویژه شنا، باعث می‌شود که آمادگی بدن افزایش یابد و جریان گردش خون سهل تر شود. در نتیجه، مواد غذایی لازم به همه‌ی اندام‌ها و سلولها می‌رسد.

اصل ششم:
نداشتن یبوست مزاج به بیمار کمک خواهد کرد تا تعادل از دست رفته‌ی خویش را به دست آورد.

اصل هفتم:
داشتن مراقبه و افکار مثبت برای بیماران ام اس ضروری است تا عقده‌های چندین ساله را که در وجودشان انباشته شده است دور بریزند و درون را از همه‌ی زشتی‌ها وتاریکی‌ها پاک کنند. بیشتر‌این نوع بیماران پیوسته درگیر مسائل گذشته اند و وجود خود را مثل خوره می‌خورند و نابود می‌کنند.

1-12. توصیه‌های غذایی
1. غذا را خوب بجوید و دو لقمه قبل از سیر شدن، دست از غذا بکشید تا احساس سبکی کنید. همچنین هیچ نوع مایعاتی را همراه غذا مصرف نکنید.
2. صبح ناشتا یک لیوان آب جوش آماده کنید، دو قاشق مربا خوری قدومه‌ی شیرازی پاک شده به آن بیافزایید و به آرامی هم بزنید تا لعاب دهد؛ سپس یک قاشق غذا خوری عسل به آن بیافزایید و به آرامی به هم بزنید تا محلول شود. سپس آن را به آرامی و جرعه جرعه میل نمایید.
3. صبح ناشتا یک لیوان آب و یک قاشق غذاخوری عسل و یک چهارم لیوان خاکشیر و بارهنگ جوشیده (3) را خوب مخلوط کرده، جرعه جرعه میل کنید تا دچار یبوست مزاج نشوید و تعادل لازم را به دست آورید.

1-13 برنامه غذایی هفتگی برای بیمار ام اس

توجه:
بیماران می‌توانند از فرآورده‌های حیوانی نظیر گوشت گنجشک، کبوتر، شتر و بوقلمون استفاده کنند. طبع‌این گوشت‌ها گرم است و در بهبودی‌این بیماری نقشی مؤثر دارند.

1-14. خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های میان وعده
بیماران می‌توانند بین وعده‌های غذایی اصلی از انواع نکتار میوه جات با عسل، میوه‌های رسیده و شیرین فصل، خرمای رطب و نوشیدنی‌های گرم (توصیه می‌شود با عسل میل شود) استفاده کنند تا دچار کمبود انرژی نشوند.

توجه:
انواع نکتار و نوشیدنی‌های گرم درکتاب «ارمغان تندرستی» به طور کامل بیان شده است.

1-15. معجون مخصوص انرژی زا

مواد لازم:
بادام، پسته، فندق، کنجد، بادام هندی، مغز چلغوز، پودر نارگیل (از هر کدام 100گرم)، آرد جوانه‌ی گندم (1 لیوان)، زعفران (1مثقال)، دارچین (50گرم)، زنجبیل (2 مثقال)، هل سبز ساییده (5 مثقال)، ریشه‌ی جین سینگ (50 گرم)، عسل (1کیلو)، شیره‌ی خرما یا انگور (یک لیوان)، همه‌ی مواد باید خام و تازه باشند.

طرز تهیه:
همه‌ی مواد را آسیاب کرده، با آرد جوانه‌ی گندم خوب مخلوط کنید و سپس عسل و شیره را به مرور به مواد اضافه کنید و خوب هم بزنید. تا مخلوط و یکنواخت شود. از‌این معجون روزی 2 تا 3 قاشق غذا خوری میل کنید.

بذرهای ملیّن برای پیشگیری از یبوست مزاج و حفظ تعادل:
قدومه‌ی شیرازی (قدومه‌ی دختر)، بارهنگ، بالنگو، اسفرزه، تخم ریحان، تخم شربتی، به دانه.

روش‌های مصرف
1. دو قاشق مرباخوری قدومه‌ی شیرازی را در یک لیوان آب جوش ریخته، به آرامی هم بزنید تا به مرور لعاب دهد؛ سپس یک قاشق غذاخوری عسل اضافه کرده، آن را جرعه جرعه میل نمایید.
2. خاکشیر را ریگ شور کرده، روی اجاق قرار دهید تا یک جوش بخورد، سپس از روی اجاق بردارید وصبر کنید تا کمی خنک شود. یک سوم لیوان را از خاکشیر پر کرده، کمی آب اضافه کنید. بعد از افزودن یک قاشق غذا خوری عسل، میل کنید.
3. دو قاشق مربا خوری اسفرزه و یک قاشق مربا خوری قدومه‌ی شیرازی را در یک لیوان آب جوش ریخته، به آرامی هم بزنید تا لعاب دهد؛ سپس یک قاشق غذا خوری عسل اضافه کرده، جرعه جرعه میل کنید.
4. دو قاشق مربا خوری تخم ریحان و یک قاشق مربا خوری بالنگو را در یک لیوان آب جوش بریزید و به آرامی هم بزنید تا لعاب دهد؛ سپس جرعه جرعه میل کنید.
5. یک قاشق مربا خوری تخم شربتی، یک قاشق مربا خوری قدومه‌ی شیرازی، یک قاشق چای خوری بالنگو و یک قاشق چای خوری بارهنگ را مخلوط کرده، به آرامی در یک لیوان آب جوش بریزید و به آرامی هم بزنید تا لعاب دهد، سپس آن را جرعه جرعه میل کنید.
6. دو قاشق مربا خوری به دانه را در یک لیوان آب جوش ریخته، به آرامی هم بزنید تا لعاب دهد؛ سپس آن را جرعه جرعه میل کنید.

1-16. استفاده از گیاهان برای بر طرف کردن یبوست
سنا مکی (50 گرم)، گل ختمی (50گرم)، تخم گشنیز (50گرم)، گل سرخ (25 گرم). همه را تمیز و مخلوط کنید و سپس آسیاب نمایید. هنگام یبوست مزاج یک قاشق مربا خوری از مواد را در یک لیوان آب گرم بریزید و بعد از 5 دقیقه آن را میل کنید.

توجه:
سعی کنید روده‌های خود را به دارو عادت ندهید که در دراز مدت به نفع شما نیست؛ بنابراین از‌این گیاهان دارویی کمتر استفاده کنید و به جای آن هر لقمه غذا را 64 بار (به تعداد دو برابر دندانهایتان) بجوید. همچنین روزی 6 لیوان آب (نیم ساعت قبل و دو و نیم ساعت بعد از غذا) میل کنید.
بیمارانی که از ناراحتی گوارشی رنج می‌برند، هنگام نفع معده به اندازه‌ی یک قاشق چای خوری گلپر، بلافاصله بعد از غذا روی زبان ریخته و با یک جرعه آب قورت دهند. از گلپر، زنیان، زیره‌ی سیاه و انیسون (از هر کدام 50 گرم) تهیه کنید؛ آن را تمیز کرده، سپس آسیاب کنید. پودر به دست آمده را در ظرف مناسبی ریخته، در صورت نیاز (به اندازه یک قاشق چای خوری) از آن استفاده کنید.

1-17.دم کرده‌های مناسب برای بیماران ام . اس
1. یک قاشق مربا خوری دارچین ساییده و نصف قاشق چای خوری زنجبیل ساییده را در قوری چینی ریخته، با دو لیوان آب جوش به مدت 30 دقیقه با حرارت ملایم دم کنید؛ سپس با عسل شیرین نموده، میل نمایید.
2. دو قاشق غذا خوری ملیس و یک قاشق مربا خوری گل لاواند را در قوری چینی ریخته با دو و نیم لیوان آب جوش به مدت 30 دقیقه دم کنید و با عسل شیرین کرده میل نمایید.
3. دو قاشق غذاخوری گل بابونه و سه لیوان آب جوش را در قوری چینی به مدت 30 دقیقه دم کرده، با عسل شیرین نمایید و میل کنید.
4. یک قاشق غذاخوری گل بهار نارنج و سه عدد هل سبز را خرد کرده، با دو لیوان آب جوش به مدت 30 دقیقه در قوری چینی دم کرده، سپس با عسل شیرین کرده، میل نمایید.
5. دو قاشق غذاخوری ناخنک خرد شده و سه عدد هل سبز خرد شده را یا دو و نیم لیوان آب جوش در قوری چینی به مدت 30 دقیقه دم کرده، با عسل شیرین نمایید و میل کنید.
6. دو قاشق مربا خوری والرین و دو عدد هل سبزخرد شده را با دو لیوان آب جوش در قوری چینی به مدت 30 دقیقه با حرارت ملایم دم کرده، سپس با عسل شیرین نمایید و میل کنید.

پی‌نوشت‌ها:

1. فیزیولوژی گایتون، ج3، ص 1475.
2. برای اطلاعاتی بیشتر عزیزان خواننده را به کتاب «15 روز تا سلامتی» ارجاع می‌دهیم.
3. برای تهیه خاکشیر و بارهنگ جوشیده، ابتدا خاکشیر و بارهنگ را ریگ شور کنید و سپس روی اجاق قرار دهید تا یک جوش بخورد؛ سپس آنرا کنار بگذارید تا خنک شود. بعد، مورد استفاده قرار دهید.

مقالات مرتبط :

طب سنتی و بیماری‌های مغز واعصاب (2)