قال على علیه السلام :
ادوا الامانه و لو الى قتله اولاد الانبیاء.(304)
امانت را به صاحبش برگردانید اگر چه او قاتل فرزندان پیغمبران باشد!
بصاحب مال کن رد امانت
امانت را مکن هرگز خیانت
اگر چه باشد او در راه باطل
به نسل انبیاء گردیده قاتل
شریک کار زشت
قال على علیه السلام :
من استحسن قبیحا کان شریکا فیه .(297)
کسیکه کار زشت و قبیح را دوست داشته و آن را ستایش کند، با زشتکار و خلافکار شریک خواهد بود.
زکار زشت هر کس هست خوشحا
ل گمان دارد که خیرش کرده اقبال
بتحقیق است ، خود از زشت کاران
شود از فعل خود روزى پشیمان
شریک ظلم !
قال على علیه السلام :
العامل بالظلم والمعین له و الراضى به شرکاء.(296)
کسیکه ظلم کننده باشد بخلق و کسیکه ظالم را یارى کند و کسیکه راضى باشد بظلم ظلم کننده ، هر سه با هم در مجازات شریک مى باشند.
در ظلم و ستم هر کس گشاید
هر آنکس یارى ظالم نماید
و هر کس شد رضا بر ظلم ظالم
شریکانند فردا نزد حاکم
مجلس افسوس !
قال على علیه السلام :
ما من قوم قعدوا فى مجلس ثم قاموا و لم یذکروا الله الا کان حسره علیهم یوم القیامه .(275)
هر جمعیتى مجلسى تشکیل دهند، و آن مجلس را بدون ذکر خداوند به پایان برسانند، روز قیامت بخاطر غفلت و از دست دادن ذکر خداوند افسوس خواهند خورد.
ندارند اهل جنت حزن و اندوه
بچیزى از جهان زافعال ممدوح
که در دنیا بفکر خویش بودند
در رحمت بروى خود گشودند
پشیمانى ولى دارند از آنجا
که بر آنها گذشت از عمر دنیا
که از ذکر خدا بودند غافل
در آن اوقات باطل بوده حاصل
موعظه از دیگران
قال امیرالمؤ منین علیه السلام :
العاقل من اتعظ بغیره .(288)
عاقل کسى است که بوسیله دیگران پند و موعظه بگیرد.
هرآنکس عاقل است و مرد هوشیار
نباشد غافل از گفتار و کردار
زفعل دیگران او پند گیرد
مواعظ را زغیر خود پذیرد
زهد و رحمت
قال على علیه السلام :
ازهد فى الدنیا تنزل علیک الرحمه .(272)
در جهان زهد را پیشه کن تا باران رحمت خداوند بر تو سرازیر گردد.
بدنیا زهد را کن پیشه خویش
منه پا را زحد خویش در پیش
ببارد رحمت حق بر تو هر دم
سعادتمند گردى در دو عالم
عاقبت بخیرى
قال امیرالمؤ منین علیه السلام :
حقیقه السعاده ان یحتم الرجل عمله بالسعاده و حقیقه الشقاء ان یختم المرء عمله بالشقاء.(270)
حقیقت سعادت این است که اعمال با عاقبت بخیرى انجام شود و ثمره شقاوت و بدبختى این است که اعمال لحظه آخر عمر با بدبختى صورت گیرد.
سعادتمند آن مردى که آخر
رخ اعمال او گردد منور
ولى بدبخت آن مرد سیه فام
که عمرش در شقاوت گیرد انجام
منبع: غدیر
