1 ـ پیامبر گرامی ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود: « انی لاشفع یوم القیامه فاشفع و یشفع علی فیشفع و یشفع اهل بیتی فیشفعون».[38]
من در روز قیامت شفاعت می‌کنم و شفاعتم پذیرفته می‌شود و علی هم شفاعت می‌کند و شفاعت او نیز پذیرفته می‌شود و اهل بیت من نیز شفاعت می‌کنند و شفاعت آنان هم پذیرفته می‌شود».
2 ـ پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود: «اعطیت خمساً …. اعطیت الشفاعه».[39]
خداوند به من پنج امتیاز اعطا کرده است …. یکی از آنها شفاعت است».
3 ـ ابوذر و سلمان از پیامبر روایت می‌کنند: « قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ ان الله اعطانی مسأله فادخرت مسألتی لشفاعه المؤمنین من امتی یوم القیامه ففعل ذلک» [40]
«که آن حضرت فرمود: خداوند به من یک درخواست برآورده عطا کرد، (دعاء مستجاب) پس من آن را برای شفاعت افراد باایمان امتم در روز قیامت نگاه داشتم. و خدای متعال هم پذیرفت».
4 ـ پیامبر فرمود: « ان من امتی من سیدخل الله الجنه بشفاعته اکثر من مضر».[41]
«در امت من کسانی هستند که برای جمعیتی بیش از جمعیت قبیله (مضر) (قبیله‌ای پر جمعیت از عرب) شفاعت می‌کنند».
5 ـ پیامبر (ص) فرمود: «انما شفاعتی لاهل الکبائر من امتی».[42]
همانا شفاعت من برای گناهکاران امتم خواهد بود که مرتکب گناهان بزرگ شده باشند».
6 ـ پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود: «الشفعاء خمسه القرآن و الرحم و الامانه و نبیکم و اهل بیت نبیکم». [43]
شفاعت کنندگان پنج چیزاند: 1 ـ قرآن 2 ـ خویشاوندان 3ـ امانت 4 ـ رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ5 ـ اهل بیت ـ علیهم السلام ـ».
7ـ علی ـ علیه السّلام ـ در حدیثی فرمود: «لنا شفاعه و لاهل مودتنا شفاعه»[44]
«ما شفاعت می‌کنیم و دوستان ما هم شفاعت می‌کنند».
8 ـ علی ـ علیه السّلام ـ می‌فرماید: پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود: «ثلاثه یشفعون الی الله عزوجل فیشفعون الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء».[45]
«سه دسته هستند که در پیشگاه خداوند شفاعت می‌کنند و شفاعت آنان پذیرفته می‌شود: 1 ـ پیامبران 2ـ دانشمندان دینی. 3 ـ شهدای راه خدا».
9ـ علی ـ علیه السّلام ـ به فرزندش محمد بن الحنیفه سفارش می‌کند: « اقبل من متنصل عذره فتنالک الشفاعه».[46]
«پوزش کسی را که از تو عذر خواهی می‌کند بپذیر تا شفاعت نصیب تو گردد».
10 ـ علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: «اعلموا انه (ای القرآن) شافع و مشفع و قائل و مصدق و انه من شفع له القرآن یوم القیامه شفع فیه».[47]
«بدانید که قرآن شفاعت کننده‌ای است که شفاعت او پذیرفته می‌شود، و گوینده‌ای است که گفتار او تصدیق می‌شود، و قرآن برای هر کس در روز قیامت شفاعت کند شفاعتش درباره او پذیرفته خواهد شد».
11 ـ علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: «قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ اذا قمت المقام المحمود تشفعت فی اصحاب الکبائر من امتی فیشفعنی الله فیهم والله لا تشفعت فیمن اذی ذریتی» [48]
«رسول گرامی ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ فرمود: هنگامی که در مقام محمود (مقام شفاعت) قرار گیرم، برای آن افراد از امتم که مرتکب گناهان بزرگ شده‌اند شفاعت می‌کنم. و خدای متعال شفاعتم را درباره آنان می‌پذیرد. به خدا سوگند برای کسانی که ذریه و فرزندان مرا آزار کرده باشند شفاعت نمی‌کنم».
12 ـ امام حسن ـ علیه السّلام ـ فرمود: « ان النبی ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ قال فی جواب نفر من الیهود سألوه عن مسائل: و اما شفاعتی ففی اصحاب الکبائر ما خلا اهل الشرک و الظلم».[49]
«رسول گرامی ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ در ضمن پاسخ آن دسته از یهود، که مسائلی از آن گرامی پرسیده بودند فرمود: شفاعت من برای کسانی است که مرتکب گناه شده باشند، غیر از شرک به خدا و ستمکاری» (که این دو مانع از شفاعت می‌گردد).
13 ـ از امام حسین ـ علیه السّلام ـ روایت شده است که هنگام خروج از مدینه (در داستان کربلا) رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ در خواب به آن گرامی فرزند خود فرمود: « حبیبی یا حسین کأنی اراک عن قریب مرملا بدمائک مذبوحاً بارض کربلاء علی ایدی عصابه من امتی و انت مع ذلک عطشان لا تسقی و ظمآن لا تروی و هم مع ذلک یرجون شفاعتی یوم القیامه».[50]
ای حسین گویا تو را می‌بینم که به همین زودی بخون خود آغشته می‌شوی، و در زمین کربلا با لب تشنه بدست گروهی از امت من کشته می‌شوی، اینان با این عملشان باز امید به شفاعت من دارند خدا شفاعت مرا نصیبشان نگرداند.
14 ـ در دعای دوم صحیفه سجادیه چنین آمده است: «عرفه فی اهله الطاهرین و امته المؤمنین من حسن الشفاعه اجل ما وعدته».[51]
«آنچه به او نوید دادی از شفاعت نیکو درباره خاندان پاک و امت با ایمان او بیشتر از آن عطا فرما».
15 ـ و در دعای دیگر می‌گوید: « اللهم صل علی محمد و آل محمد و شرف بنیانه و عظم برهانه و ثقل میزانه و تقبل شفاعته».[52]
«خدایا درود بر محمد و آل محمد فرست و پایه او را والا، و حجت او را بزرگتر، و ترازوی او را سنگین‌تر گردان، و شفاعت او را بپذیر».
16 ـ امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمود: « ان لرسول الله ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ شفاعه فی امته» [53]
همانا برای رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ است شفاعت کردن در امتش».
17 ـ و نیز آن حضرت فرمود: «من تبع جنازه مسلم اعطی یوم القیامه اربع شفاعات ….»[54]
«هر کس جنازه مسلمانی را تشییع کند در روز قیامت چهار شفاعت به او داده می‌شود».
18 ـ امام باقر در ضمن حدیثی فرمود: «یشفع الرجل فی القبیله و یشفع الرجل لاهل البیت و یشفع الرجل للرجلین علی قدر عمله فذلک المقام المحمود».[55]
«هر کس به قدر عمل خود شفاعت می‌کند، ممکن است یک فرد قبیله ای را شفاعت کند، و یا فقط خویشاوندان خود را شفاعت کند؛ و یا دو نفر را شفاعت کند، و این شفاعت کردن همان مقام محمود است. » (که در قرآن ذکر شده است)
19 ـ از امام صادق ـ علیه السّلام ـ نقل شده است: «والله لنشفعن لشیعتنا والله لنشفعن لشیعتنا والله لنشفتعن لشیعتنا حتی یقول الناس: فما لنا من شافعین و لا صدیق حمیم».[56]
به خدا سوگند که شیعیان خود را شفاعت می‌کنیم، بخدا سوگند آنان را شفاعت می‌کنیم، بخدا سوگند آنان را شفاعت می‌کنیم تا این که اهل جهنم می‌گویند: پس برای ما شفاعت کنندگانی نیست…»
ادامه دارد ….
[38] . مناقب ابن شهر آشوب ج 2، ص 15، و با مختصر تفاوت در مجمع البیان، ج 1، ص 104 وجود دارد. [39] . من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 155. [40] . امالی شیخ طوسی، ص 36. [41] . مجمع البیان، ج 10، ص 392. [42] . من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 376. [43] . مناقب، ج 2، ص 14. [44] . خصال صدوق، ص 624. [45] . خصال، ص 156. [46] . من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 279. [47] . نهج البلاغه، خطبه 171. [48] . امالی صدوق، ص 177. [49] . خصال، ص 355. [50] . مکاتیب الائمه، ج 2، ص 41. [51] . دعای دوم سجادیه. [52] . دعای چهل و دوم صحیفه. [53] . محاسن برقی، ص 184. [54] . تهذیب، ج 2، ص 455. [55] . مناقب، ج 2، ص 14. [56] . مناقب ابن شهر آشوب، ج 2، ص 14.
