متأسفانه بعضی از روایاتی که در مورد ثواب خواندن دعاها و ارد شده جعلی می باشند که توسط مخالفان و معاندان جعل شده و در میان احادیث معتبر شیعی وارد شده اند. در هر حال برای صحت و سقم یک روایت از حیث دلالت و سند راههایی است که علمای حدیث و رجال به آنها پرداخته اند. مهمترین نکته ای که خود اهل بیت(ع) بر آن اصرار کرده اند مقایسه و ارجاع احادیث به قرآن و سنت قطعی و اصول مسلم کلی دین,که اگر ناسازگار با اینها بود, به طور قطع این روایات جعلی است. ما در این جا به اختصار به نقل قول یکی از علماء که در این مورد مطالبی بیان داشته اند اشاره می نماییم.
شیخ عباس قمی در کتاب شریف مفاتیح الجنان می گوید:
(… با بودن این همه دعاهای معتبره مرویه با مضامین عالیه و کلمات فصیح و بلیغ، دعایی بی ربط جعل نموده اند و نام او را دعاء حبّی گذاردند و از کنگره عرش آنرا نازل نموده و چندان فضلیت برای او وضع نموده اند که انسان را متحیر و سراسیمه می نماید، از جمله آنکه العیاذ بالله، (جبرئیل به حضرت رسول ـ صلی الله علیه و آله ـ از جانب حق سبحانه و تعالی گفته باشد که: هر بنده که این دعا را با خود دارد او را عذاب نکنم اگر چه مستوجب جهنم باشد و عمر خود را به معصیت گذرانده و مرا هیچ وقت سجده نکرده باشد، من آن بنده را ثواب هفتاد هزار پیغمبر و ثواب هفتاد هزار زاهد و ثواب هفتاد هزار شهید و ثواب هفتاد هزار نمازگزار و ثواب هفتاد هزار برهنه که پوشانیده باشد و ثواب هفتاد هزار گرسنه که سیر کرده باشد و ثواب عیسی روح الله و ابراهیم خلیل الله و ثواب اسماعیل ذبیح الله و عزرائیل و فرشتگان بدهم؛ یا محمد هر که این دعای بزرگوار حبی را بخواند یا با خود نگه دارد، بیامرزم او را و شرم دارم که عذاب کنم او را و…، و شایسته است که انسان از شنیدن اینها به جای خنده، گریه کند…»[1]
و در ادامه می گوید: اینکه برخی کتب غیر معتبر در جامعه، رواج پیدا نموده است، این نیست جز بخاطر بی اعتنایی اهل علم به حدیث و اخبار و رجوع نکردن به کتب علما و فقهاء اهل بیت ـ علیهم السلام ـ و نهی نکردن از این نوع بدعتها و اضافات و تحریف جاهلین و جلوگیری نکردن از نااهلان، که کار بجائی رسیده که دعاها موافق سلیقه ها تلقین شده و زیارتها و صلواتها اختراع شده و مجموعه های بسیار از دعاهای جعل شده، چاپ شده…)[2]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
ـ لولؤ و مرجان، میرزا حسین نوری.
پی نوشت ها:
[1] . قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ص 432.
[2] . همان.
