و العصر ـ به عصر سوگند«عصر ، 1»
در ابتدای این سوره با قسم تازه‌ای روبرو می‌شویم، می‌فرماید:(به عصر سوگند)، (و العصر).
واژه (عصر) در اصل به معنی (فشردن) است و سپس به وقت عصر اطلاق شده، به خاطر اینکه برنامه‌ها و کارهای روزانه در آن پیچیده و فشرده می‌شود.
سپس این واژه به معنی مطلق (زمان) و دوران تاریخ بشر یا بخشی از زمان مانند عصر ظهور اسلام و قیام پیغمبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ و امثال آن استعمال شده است، لذا در تفسیر این سوگند مفسران احتمالات زیادی داده‌اند: بعضی آن را ناظر به (نماز عصر) شمرده‌اند به خاطر اهمیت ویژه‌ای که در میان نمازها دارد زیرا آنها (صلاه وسطی) را که در قرآن روی آن تأکید خاصی به عمل آورده نماز عصر می‌دانند.[1] [1] . سوره عصر آیه 1، تفسیر نمونه، ج 27، ص 292، 293، 294 و المیزان ج 20 ص 818.