معلّى بن خنیس نقل مى‏ کند که: در یک شب بارانى، امام صادق علیه السّلام به طرف سایبان بنى ساعده روانه شد و من هم به دنبال آن حضرت به راه افتادم، در همین اثناء چیزى از دست آن حضرت بر زمین افتاد، پس فرمود: بنام خدا، خدایا! به من برگردان.
راوى مى‏‌گوید که: من نزد حضرت پیش رفتم و سلام کردم، حضرت فرمود: معلّى! تویى؟! عرض کردم: آرى، فدایت شوم. فرمود: با دستان خود بگرد! (چون شب بوده و هوا تاریک، و بایستى با مالیدن دست به روى زمین به دنبال گمشده گشت) اگر چیزى پیدا کردى آن را به من بده، راوى گفت: جستجو کردم تا نانى را که پخش شده بود پیدا کردم، و هر چه مى‏یافتم به آن حضرت مى‏دادم تا سرانجام کیسه‏اى که همراه امام بود پر از نان شد. عرض کردم: فدایت شوم! اجازه بده تا من به جاى شما کیسه نان را بردارم، فرمود: نه! من به این کار سزاوارترم، ولى تو به همراه من بیا!
راوى گفت: به سایبان بنى ساعده که رسیدیم در آنجا جمعى را دیدیم که خوابیده بودند، حضرت شروع کرد (به تقسیم نانها) و در زیر لباس و یا بر بالین هر یک از آنها یک یا دو قرص نان گذاشت تا نفر آخر و بعد برگشتیم. من به حضرت عرض کردم:
فدایت شوم! آیا اینها حق را مى‏‌شناسند؟ (یعنی به حق امامت شما ایمان دارند؟) فرمود: چنانچه حق را مى‏‌شناختند، ما نمک را نیز به آنها مى‏‌دادیم، براستى که خداوند هیچ چیزى را نیافرید مگر آنکه براى او انبار دارى را مقرر فرمود تا آن را انبار کند، به غیر از صدقه که پروردگار تبارک و تعالى خود متولّى و مباشر و خزانه دار آن شده است، و پدرم هر گاه چیزى را به مستمندى صدقه مى‏‌داد، آن را از او مى‏‌گرفت و مى‏‌بوسید و مى‏‌بوئید و باز آن را به او مى‏گرداند، زیرا صدقه پیش از رسیدن به دست مستمند، در دست خدا قرار مى‏‌گیرد، پس به این سبب من دوست دارم آنچه که در دست خدا قرار گرفته است آن را ببوسم و ببویم سپس آن را به صاحبش بازگردانم، براستى که صدقه دادن در شب خشم الهى را فرو مى‏‌نشاند، و گناهان بزرگ را پاک مى‏‌کند و کار حساب را (بر کسى که چنین کند) آسان مى‏‌گرداند، و صدقه دادن در روز، مال را افزون و عمر را طولانى مى‏‌کند، و همانا حضرت عیسى علیه السّلام روزى از کنار دریا گذر کرد، قرص نانى در آب انداخت، یکى از یارانش (حواریّون) گفت: یا روح اللَّه و کلمه اللَّه! چرا چنین کردى؟! این غذاى تو بود! حضرت عیسى علیه السّلام پاسخ داد: این کار را کردم تا یکى از جانوران دریائى آن را بخورد، و همانا ثواب این در نزد خداى عزّ و جل، بسیار است.