نویسنده: محمد غفارنیا

عفت و پاکدامنی یکی از صفات پسندیده است که قرآن کریم مردان و زنان پاکدامن مانند حضرت مریم را بدان می‌ستاید. و به مردان و زنان مؤمن دستور می‌دهد که چشم‎‌های خود را فرو گیرند و دامان خود را حفظ کنند.
(سعد اسکافی از حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) نقل می‌کند: در شهر مدینه جوانی از انصار در مسیر خود با زنی روبرو شد. در آن زمان چون زنان مقنعه خود را در پشت گوش‌ها می‌نهادند، گردن و مقداری از سینه آنان نمایان می‌شد. باری، سیمای آن زن، نظر جوان انصاری را به خود جلب کرد و چشم خود را به او دوخت.
وقتی زن گذشت، جوان همچنان با چشمان خود او را بدرقه می‌کرد و در عین حال راه خود را نیز ادامه می‌داد، تا این که وارد کوچه تنگی شد. او همان طور که چشمش با آن زن بود ناگاه صورتش به دیوار خورد و تیزی استخوان یا قطعه شیشه‌ای که در دیوار بود صورتش را آزرد. جوان به خود آمد و دید خون از صورتش می‌تراود و به لباسش جاری شده است. سخت ناراحت شد و با خود گفت: به خدا قسم، خدمت پیامبر می‌روم و این ماجرا را بازگو می‌کنم. وقتی جوان خدمت رسول خدا رسید و چشم حضرت به او افتاد، فرمود چه شده است
جوان ماجرا را نقل کرد، در این هنگام پیک وحی نازل شد و این آیه را آورد:
(قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ … ) (1) به مؤمنان بگو چشم‎‌های خود را از نگاه به نامحرمان فرو گیرند… (2)
مبارزه با چشم چرانی همچنان که برای مردان واجب است، برای زن‌ها نیز لازم است و آیه 31 نور وظیفه آنها را معین می‌کند.
در تفسیر جوامع الجامع از ام سلمه (رضی اله عنه) روایت شده است که گفت: من و میمونه (یکی از زنان پیامبر) حضور پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بودیم که ابن مکتوم (مردی بود نابینا) وارد شد. این در زمانی بود که دستور حجاب به ما داده شده بود. پیامبر فرمودند: خود را بپوشانید؟! عرض کردیم مگر او کور نیست؟ او که ما را نمی‌بیند؟ حضرت فرمودند: آیا شما هم کور هستید و او را نمی‌بینید؟! (3)

پی‌نوشت‌ها:

1-نور/30.
2-نورالثقلین: ج3. ص588.
3-جوامع الجامع: ص314.
منبع مقاله :
غفارنیا، محمد، (1387) 142 قصّه از قرآن: همراه با شأن نزول آیاتی از قرآن، قم: جامعه القرآن الکریم، چاپ اول