حدیث (1) پیامبر صلی الله علیه و آله :
قالَ اللّهُ عَزَّ و َجَلَّ… اِذا قالَ العَبدُ: «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» قالَ اللّهُ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ : بَدَاَ عَبدى بِاسمى، وَ حَقٌّ عَلَىَّ اَن اُتـَمِّمَ لَهُ اُمورَهُ و اُبارِکَ لَهُ فى اَحوالِهِ؛
خداوند می فرماید: «… هرگاه بنده بگوید: بسم اللّه الرحمن الرحیم، خداى متعال مىگوید: بنده من با نام من آغاز کرد. بر من است که کارهایش را به انجام رسانم و او را در همه حال، برکت دهم».
امالی(صدوق) ص 1774 – عیون اخبار الرضا ج 1 ، ص 300 ، ح 59
حدیث (2) پیامبر صلی الله علیه و آله :
إِذَا وُضِعَتِ الْمَائِدَهُ حَفَّتْهَا أَرْبَعَهُ آلَافِ مَلَکٍ فَإِذَا قَالَ الْعَبْدُ بِسْمِ اللَّهِ قَالَتِ الْمَلَائِکَهُ بَارَکَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فِی طَعَامِکُمْ ثُمَّ یَقُولُونَ لِلشَّیْطَانِ اخْرُجْ یَا فَاسِقُ لَا سُلْطَانَ لَکَ عَلَیْهِم
هرگاه سفره پهن مى شود، چهار هزار فرشته در اطراف آن گرد مى آیند. چون بنده بگوید: «بسم اللّه» فرشتگان مى گویند: «خداوند، به غذایتان برکت دهد!» سپس به شیطان مى گویند: «اى فاسق! بیرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى».
کافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 292، ح 1
حدیث (3) پیامبر صلی الله علیه و آله :
اَلتَّسْمیَهُ مِفْتاحُ الْوُضوءِ و مِفْتاحُ کُلِّ شَیءٍ؛
بسم اللّه الرحمن الرحیم، کلید وضو و کلید هر چیزى است.
مستدرک الوسائل ج1، ص 323
حدیث (4) پیامبر صلی الله علیه و آله :
لا یُرَدُّ دُعاءٌ أَوَّلُهُ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛
دعایى که با بسم اللّه الرحمن الرحیم شروع شود، رد نمى شود.
الدعوات(راوندی) ص 52 ، ح 131
حدیث (5) پیامبر صلی الله علیه و آله :
مَن رَفَعَ قِرطاسا مِنَ الأْرضِ مَکتوبا عَلَیهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ إجلالاً لِلّهِ و لاِسْمِهِ عَنْ أن یُداسَّ کانَ عِندَ اللّهِ مِنَ الصِّدِّیقینَ و خُفِّفَ عَن والِدَیهِ و إن کانا مُشرِکَینِ؛
هر کس کاغذى را که روى آن بسم اللّه الرحمن الرحیم نوشته شده است از روى زمین بردارد و این کار براى بزرگداشت خداوند و جلوگیرى از اهانت به نام او باشد، نزد خداوند از صدیقین بهشمار مىرود و از بار گناه پدر و مادرش برداشته خواهد شد، حتى اگر مشرک باشند.
مجموعه ورام ج 1 ، ص 32
حدیث (6) پیامبر صلی الله علیه و آله :
إِذَا قَالَ الْعَبْدُ عِنْدَ مَنَامِهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- یَقُولُ اللَّهُ مَلَائِکَتِی اکْتُبُوا نَفَسَهُ إِلَى الصَّبَاحِ.
هر گاه بندهاى هنگام خوابش، بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید، خداوند به فرشتگان مى گوید: به تعداد نفسهایش تا صبح برایش حسنه بنویسید.
بحار الانوار(ط-بیروت) ج 89 ، ص 258
حدیث (7) پیامبر صلی الله علیه و آله :
اَلْعَبد… إِنْ قالَ فى أوَّلِّ وُضوئِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَهُرَت أعضاؤُهُ کُلُّها مِنَ الذُّنوبِ؛
اگـر بنـدهاى… در ابتداى وضویش، بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید همه اعضایش از گناهان پاک مىشود.
تفسیر منتسب به امام حسن عسکرى علیه السلام ص 521 ، ح 319
حدیث (8) پیامبر صلی الله علیه و آله :
زَیـِّنوا مَوائِدَکُم بِالْبَقْلِ؛ فإِنَّها مَطرَدَهٌ لِلشَّیاطینِ مَعَ التَّسمیَهِ؛
سفره هایتان را با سبزى، زینت دهید ؛ زیرا سبزى با بسم اللّه الرحمن الرحیم، شیطان را طرد مى کند.
طب النبی ص 30
حدیث (9) پیامبر صلی الله علیه و آله :
مَنْ قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرفٍ أربَعَهَ آلافٍ حَسَنَهً و مَحا عَنهُ أربَعَهَ آلافِ سَیِّـئَهٍ و رَفَعَ لَهُ أربَعَهَ آلافِ دَرَجَهٍ؛
هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند به ازاى هر حرفِ آن چهار هزار حسنه برایش مىنویسد و چهار هزار گناه از او پاک مىکند و چهار هزار درجه او را بالا مىبرد.
جامع الاخبار(شعیری) ص 42 – بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 89 ، ص 258
حدیث (10) پیامبر صلی الله علیه و آله :
أنَّهُ إذا قالَ الْمُعَلِّمُ لِلصَّبىِّ قُل بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَقالَ الصَّبىُّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّهُ بَراءَهً لِلصَّبِىِّ و بَراءَهً لأِبـَوَیهِ و بَراءَهً لِلمُعَلِّمِ؛
وقتى معلم به کودک بگوید: بگو بسم اللّه الرحمن الرحیم و کودک آن را تکرار کند خداوند براى کودک و پدر و مادرش و معلم، برائت از آتش در نظر خواهد گرفت.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 89 ، ص 257
حدیث (11) پیامبر صلی الله علیه و آله :
مَن کَـتَبَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَجَوَّدَهُ تَعظیما لِلّهِ غَفَرَ اللّهُ لَهُ؛
هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را براى بزرگداشت خداوند زیبا بنویسد، خداوند او را مى بخشد.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 89، ص 35
حدیث (12) پیامبر صلی الله علیه و آله :
عَنِ اللّهِ جَلّ وَ عزَّ أنَّهُ قالَ: کُلُّ أمرٍ ذى بالٍ لَم یُذکَر فیهِ بِسمِ اللّهِ فَهُوَ أَبْتَرُ؛
از خداوند عزیز و جلیل نقل کرده است که فرمود: هر کار ارزشمندى که در آن بسم اللّه ذکر نشود ناقص است.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 73، ص 305
حدیث (13) پیامبر صلی الله علیه و آله :
مَنْ حَزَنَهُ أَمْرٌ تَعَاطَاهُ فَقَالَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ-وَ هُوَ مُخْلِصٌ لِلَّهِ یُقْبِلُ بِقَلْبِهِ إِلَیْهِ لَمْ یَنْفَکَّ مِنْ إِحْدَى اثْنَتَیْنِ إِمَّا بُلُوغِ حَاجَتِهِ فِی الدُّنْیَا وَ إِمَّا یُعَدُّ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ یُدَّخَرُ لَدَیْهِ- وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَ أَبْقى لِلْمُؤْمِنِین
هر کس کارى او را اندوهگین و به خود مشغول کند و او با اخلاص براى خدا بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید و با قلبش به سوى او رو کند، یکى از این دو براى او خواهد بود: یا در دنیا به حاجتش مىرسد و یا حاجتش نزد پروردگار بوده و براى او ذخیره مىشود و آن براى مؤمنان ماندگارتر است.
التوحید(صدوق) ص 232
حدیث (14) پیامبر صلی الله علیه و آله :
مَن أرادَ أَنْ یُنجِیَهُ اللّهُ مِنَ الزَّبانیَهِ التِّسعَهِ عَشَرَ فَلْیَقرَأْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَإنَّها تِسعَهَ عَشَرَ حَرفا لِیَجعَلَ اللّهُ کُلَّ حَرفٍ مِنها جُنَّهً مِن واحدٍ مِنهُم؛
هر کس مىخواهد خداوند او را از زبانیه (فرشتگان عذاب) نوزدهگانه برهاند، بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند زیرا آن نوزده حرف است. تا خداوند هر حرف آن را سپرى در مقابل یکى از آن فرشتگان قرار دهد.
مستدرک الوسایل ج 4 ، ص 387 ، ح 4989
حدیث (15) پیامبر صلی الله علیه و آله :
إذا مَرَّ الْمُؤمِنُ عَلَى الصِّراطِ فَیَقولُ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَفِئَتْ لَهبُ النِّیرانِ وَ نَقولُ: جُز یا مُؤمِنُ فَإنَّ نورَکَ قَد أطفَأ لَهِبى؛
هنگامى که مؤمن بر صراط مىگذرد، و مىگوید: بسم اللّه الرحمن الرحیم. ناگاه زبانههاى آتش خاموش مىشود و مىگوید: اى مؤمن عبور کن زیرا نور تو آتش مرا خاموش کرد.
جامع الاخبار(شعیری) ص 42
حدیث (16) پیامبر صلی الله علیه و آله :
لَو قَرَأتَ بِسمِ اللّهِ تَحفَظُکَ الْمَلائِکَهُ إلَى الْجَنَّهِ و هُوَ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ؛
اگر بسم اللّه را قرائت کنى، فرشتگان، تا بهشت تو را حفظ مى کنند و آن شفاى هر دردى است.
مستدرک الوسایل ج 4 ، ص 389 ، ح 4995
حدیث (17) پیامبر صلی الله علیه و آله :
بسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مِفتاحُ کُلِّ کِتابٍ؛
بسم اللّه الرحمن الرحیم، کلید هر نوشته اى است.
مکاتیب الرسول ج 1 ، ص 56
حدیث (18) پیامبر صلی الله علیه و آله :
أُمَّتِی یَأْتُونَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَ هُمْ یَقُولُونَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- فَتَثْقُلُ حَسَنَاتُهُمْ فِی الْمِیزَانِ فَیُقَالُ أَلَا مَا أراجح [أَرْجَحَ] مَوَازِینَ أُمَّهِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله و سلم ) فَتَقُولُ الْأَنْبِیَاءُ (علیهمالسلام) إِنَّ ابْتِدَاءَ کَلَامِهِمْ ثَلَاثَهُ أَسْمَاءٍ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ لَوْ وُضِعَتْ فِی کِفَّهِ الْمِیزَانِ وَ وُضِعَتْ سَیِّئَاتُ الْخَلْقِ فِی کِفَّهٍ أُخْرَى لَرَجَحَتْ حَسَنَاتُهُم
امت من در روز قیامت مى آیند در حالى که بسم اللّه الرحمن الرحیم مى گویند. آنگاه اعمال نیک آنها در ترازوى اعمال، سنگین مى شود. گفته مى شود: چه چیزى باعث شده که ترازوى اعمال امّت محمد سنگین شود. پیامبران جواب مى دهند: چون سخن ایشان به سه نام از نام هاى پروردگار شروع مى شود که اگر در یک کفه ترازو قرار گیرد و گناهان مردم در کفه دیگر گزارده شود، حسنات آنها برترى مى یابد.
مجموعه ورام ج 1، ص 32
حدیث (19) امام علی علیه السلام :
إنَّ الْعَبدَ إذا أرادَ أن یَقرَأَ أو یَعمَلَ عَمَلاً و یَقولُ… بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَإنَّهُ یُبارَکُ لَهُ فیهِ؛
هر بندهاى بخواهد چیزى بخواند یا کارى انجام دهد و بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید، در کارش برکت داده مى شود.
تفسیر منتسب به امام حسن عسکرى علیه السلام ص 25
حدیث (20) امام علی علیه السلام :
مَنِ اسْتَمَعَ إلى قارىءٍ یَقرَؤُها [بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ] کانَ لَهُ بِقَدرِ ما لِلْقارِئ؛
هر کس به صداى قارى اى که بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت مى کند گوش دهد، براى او آن خواهد بود، که براى قارى است.
عیون أخبار الرضا علیه السلام ج 1 ، ص 302
حدیث (21) امام علی علیه السلام :
بِسمِ اللّهِ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ و عَونٌ لِکُلِّ دَواءٍ؛
بسم اللّه، شفاى هر دردى و یارى کننده هر دارویى است.
نزهه الناظر و تنبیه الخاطر ص 42
حدیث (22) امام علی علیه السلام :
ألا فَمَن قَرَأها (بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ) مُعتَقِدا لِمُوالاهِ مُحَمَّدٍ و آلِهِ الطَّیِّبِینَ مُنقادا لأَمرِها مُؤمِنا بِظاهِرِهِما و باطِنِهِما أعطاهُ اللّهُ عَزَّ وَ جلَّ بِکُلِّ حَرفٍ مِنها حَسَنَهً کُلُّ واحِدَهٍ مِنها أفضَلُ مِنَ الدُّنْیا و ما فیها مِن أصنافِ أموالِها و خَیراتِها؛
هر که بسم اللّه الرحمن الرحیم را با اعتقاد و دوستى محمد و آل پاکش و با تسلیم در برابر دستوراتشان و با ایمان به ظاهر و باطنش بخواند خداوند عزیز و جلیل در مقابل هر حرف آن، چیزى برتر از دنیا و آنچه در آن است، از ثروت و خوبىها را به او مىبخشد.
عیون أخبار الرضا علیه السلام ج 1، ص 302
حدیث (23) امام کاظم علیه السلام :
سُئِلَ الکاظِمُ علیه السلام : و أىُّ آیَهٍ أَعظَمُ فى کِتابِ اللّهِ؟ فَقالَ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛
از امام کاظم علیه السلام پرسیدند: کدامیک از آیات کتاب خدا برتر و بزرگتر است؟ فرمودند: بسم اللّه الرحمن الرحیم.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 89 ، ص 238 ، ح 38
حدیث (24) امام باقر علیه السلام :
أَوَّلُ کُلِّ کِتَابٍ نَزَلَ مِنَ السَّمَاءِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- فَإِذَا قَرَأْتَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- فَلَا تُبَالِی أَلَّا تَسْتَعِیذَ وَ إِذَا قَرَأْتَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- سَتَرَتْکَ فِیمَا بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ.
ابتداى هر کتابى که از آسمان نازل شده، بسم اللّه الرحمن الرحیم است. هر گاه بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کردى اشکالى ندارد که استعاذه نکنى (نگویى که پناه مى برم به خدا) و هر گاه بسم اللّه الرحمن الرحیم را تلاوت کردى، تو را از آنچه میان آسمان و زمین است محفوظ مىدارد.
کافى(ط-الاسلامیه) ج 3 ، ص 313 ، ح3
حدیث (25) امام صادق علیه السلام :
اِحتَجِز مِنَ النّاسِ کُلِّهِم بـِ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» و بـِ «قُلْ هُوَ اللّهُ أحَدٌ» اِقرَأها عَن یَمینِکَ و عَن شِمالِکَ و مِن بَینِ یَدَیکَ و مِن خَلفِکَ و مِن فَوقِکَ و مِن تَحتِکَ؛
خود را از تمامى مردم با بسم اللّه الرحمن الرحیم و قل هو اللّه احد حفظ کن. آن را از سمت راست و چپ و جلو و عقب و بالا و پایین بخوان.
کافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 624 ، ح 20
حدیث (26) امام صادق علیه السلام :
لا تَدَعْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ و إن کانَ بَعدَهُ شِعرٌ؛
بسم اللّه الرحمن الرحیم را رها مکن حتى اگر بعدش شعر باشد.
کافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 672 ، ح 1
حدیث (27) امام صادق علیه السلام :
إذا تَوَضَّأَ أحَدُکُم و لَم یُسَمَّ کانَ لِلشَّیطانِ فى وُضوئِهِ شِرکٌ و إن أکَلَ أو شَرِبَ أو لَبِسَ و کُلُّ شَىءٍ صَنَعَهُ یَنبَغى أن یُسَمِّى عَلَیهِ فَإن لَم یَفعَل کانَ لِلشَّیطانِ فیهِ شِرکٌ؛
هر گاه یکى از شما وضو بگیرد و بسم اللّه الرحمن الرحیم نگوید. شیطان در آن شریک است و اگر غذا بخورد و آب بنوشد یا لباس بپوشد و هر کارى که باید نام خدا را بر آن جارى سازد، انجام دهد و چنین نکند، شیطان در آن شریک است.
محاسن ص 433 ، ح 260
حدیث (28) امام صادق علیه السلام :
بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ اسْمُ اللّهِ الأْکبَرِ أو قالَ الأْعظَمِ؛
بسم اللّه الرحمن الرحیم، بزرگترین ـ فرمود ـ یا با عظمت ترین نام خداوند است.
بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 90، ص 223 ، ح 1
حدیث (29) امام صادق علیه السلام :
الْبَاءُ بَهَاءُ اللَّهِ وَ السِّینُ سَنَاءُ اللَّهِ وَ الْمِیمُ مَجْدُ اللَّهِ وَ رَوَى بَعْضُهُمْ الْمِیمُ مُلْکُ اللَّهِ وَ اللَّهُ إِلَهُ کُلِّ شَیْءٍ الرَّحْمَنُ بِجَمِیعِ خَلْقِهِ وَ الرَّحِیمُ بِالْمُؤْمِنِینَ خَاصَّهً.
باء (بسم اللّه الرحمن الرحیم) بهاء (روشنى) خدا و سین آن سناء (بزرگى) خدا و میم آن مجد (عظمت) خدا، و اللّه معبود همه چیز، رحمن مهربان به همه خلق، رحیم مهربان فقط به مؤمنان است.
کافى(ط-الاسلامیه) ج 1، ص 114 ، ح 1 – محاسن ص 238 ، ح 213
حدیث (30) امام صادق علیه السلام :
رُبَّمَا تَرَکَ بَعْضُ شِیعَتِنَا فِی افْتِتَاحِ أَمْرِهِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- فَیَمْتَحِنُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِمَکْرُوهٍ لِیُنَبِّهَهُ عَلَى شُکْرِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَ الثَّنَاءِ عَلَیْهِ وَ یَمْحَقَ عَنْهُ وَصْمَهَ تَقْصِیرِهِ عِنْدَ تَرْکِهِ قَوْلَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
بسا که یکى از شیعیان ما در آغاز کارى، بسم اللّه الرحمن الرحیم نمىگوید و به همین خاطر، خداوند، او را گرفتار چیزى ناخوشایند مىسازد تا به شکر و ثناى الهى متوجّه گردد و کوتاهىاش را در گفتن بسم اللّه، جبران کند.
بحارالانوار(ط-بیروت) ج 89 ، ص 232 ، ح 14
حدیث (31) امام صادق علیه السلام :
اَلْبَسمَلَهُ تیجانُ
بسم اللّه الرحمن الرحیم، تاج است.
عوالم العلوم ص 751
حدیث (32) امام رضا علیه السلام :
إنَّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ أقرَبُ إلَى اسْمِ اللّهِ الأْعظَمِ مِن سَوادِ الْعَینِ إلى بَیاضِها؛
بسم اللّه الرحمن الرحیم، به اسم اعظم نزدیکتر است از سیاهى چشم به سفیدى اش.
عیون أخبار الرضا ج 2 ، ص 5 ، ح 11
حدیث (33) امام رضا علیه السلام :
مَعْنَى قَوْلِ الْقَائِلِ بِسْمِ اللَّهِ أَیْ أَسِمُ عَلَى نَفْسِی سِمَهً مِنْ سِمَاتِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هِیَ الْعِبَادَهُ
معناى گفته کسى که بسم اللّه مى گوید، یعنى نشانى از نشانه هاى خداوند را بر خود مى گذارم و آن عبادت است.
توحید(صدوق) ص 229
حدیث (34) امام علی علیه السلام :
قولوا عِندَ افتِتاحِ کُلِّ أَمرٍ صَغیرٍ أو عَظیمٍ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛ أَىْ أَستَعینُ عَلى هذَا الأَمرِ بِاللّهِ الَّذى لا یَحِقُّ العِبادَهُ لِغَیرِهِ، المُغیثِ إذَ ا استُغیثَ، المُجیبِ إذا دُعىَ، الرَّحمنِ الَّذى یَرحَمُ بِبَسطِ الرِّزقِ عَلَینا، الرَّحیمِ بِنا فى أدیانِنا و دُنیانا و آخِرَتِنا، خَفَّفَ عَلَینَا الدِّینَ و جَعَلَهُ سَهلاً خَفیفا، و هُوَ یَرحَمُنا بِتَمییزِنا مِن أعدائِهِ؛
هنگام آغاز هر کار کوچک و بزرگى بسم اللّه الرحمن الرحیم بگویید. یعنى براى این کار، از خدا مدد مى جویم. خدایى که جز او کسى سزاوار پرستش نیست. پناهگاه پناهجو و فریادرس فریاد خواه است. خداوند بخشنده اى که با گسترش روزى بر ما رحم مى کند، مهربان به ما، در آیین و دنیا و آخرتمان. دین را بر ما آسان و سبک و سهل گرفت. و به ما رحم مى کند با جدا کردن از دشمنانش.
توحید(صدوق) ص 232
حدیث (35) امام حسن عسکرى علیه السلام :
عَلاماتُ المُؤمِنِ خَمسٌ: … وَ الجَهرُ بـِ «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»؛
نشانه هاى مؤمن پنج چیز است: … و بلند گفتن بسم اللّه الرحمن الرحیم.
تهذیب الأحکام(تحقیق خرسان) ج 6 ، ص 52 ، ح 37
حدیث (36) امام صادق علیه السلام :
اِغْلِقُوا أَبوابَ الْمَعصیَهِ بِالإْسْتِعاذَهِ وَ افْتَحُوا أبوابَ الطّاعَهِ بِالتَّسمیَهِ ؛
درهاى گناهان را با استعاذه (پناه بردن به خدا) ببندید و درهاى طاعت را با بسم اللّه گفتن بگشایید.
دعوات(راوندی) ص 52 ، ح 130
حدیث (37) معصوم علیه السلام :
مِنْ حَقِّ الْقَلَمِ عَلَى مَنْ أَخَذَهُ إِذَا کَتَبَ أَنْ یَبْدَأَ بِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم
از حقوق قلم بر کسى که آن را براى نوشتن در دست مى گیرد این است که با بسم اللّه الرحمن الرحیم آغاز کند.
مستدرک الوسائل ج 8 ، ص 434 ، ح 9918
