اى عزیز بیدار شو، و پنبه ی غفلت را از گوش برون کن ، و خواب غفلت را بر چشم خود حرام نما، و بدان که تو را خداى تعالى براى خود آفریده است . چنان چه در حدیث قدسى مى فرماید : یَابنَ آدم خَلَقتُ الأشیاءَ لأِجلِکَ وَ خَلَقتُکَ لأِجلِى ( المنهج القوى ، ج 5، ص 516 – علم الیقین ، ج 1، ص 381 ) ؛ یعنى اى پسر آدم؛ همه چیز را براى تو آفریدم و تو را براى خود آفریدم و قلب تو را منزل گاه خود قرار داده ، تو و قلب تو، یکى از نوامیس الهیّه هستید. حق تعالى نسبت به ناموس خود غیور است. این قدر پرده درى مکن به ناموس حق تعالى ، دست درازى را روا مدار. بترس از غیرت حق تعالى که تو را در این عالم هم چنان رسوا کند که هر چه خواهى اصلاح کنى ، نتوانى .

تو در ملکوت خود در حضور حضرات ملائکه و انبیاى عظام ، پرده ی ناموس ‍ الهى را پاره کنى ، و اخلاق فاضله را که به واسطه ی آن ها اولیاء تشبّه به حق پیدا مى کنند، تسلیم غیر حق مى کنى و قلب خود را به دشمن حق مى دهى و در باطن ملکوت خود شرک مى ورزى. بترس از آن که حق تعالى علاوه بر آن که ناموس مملکت تو را پاره کند، و تو را پیش انبیاء عظام و ملائکه ی مقرّبین ، مفتضح و رسوا کند، در همین عالم تو را مفتضح کند، و به فضیحتى که جبران پذیر نباشد، مبتلا کند و پاره شدن عصمتى که وصله بردار نباشد. حق تعالى ستّار است ، ولى غیور هم هست . ارحم الراحمین است ، ولى اَشَدُّ المُعاقبین هم هست . سِتر مى فرماید تا وقتى از حد نگذرد. ممکن است خداى نخواسته این کار بزرگ و این رسوایى ناهنجار، غیرت را بر ستر غلبه دهد چنان چه در حدیث شریف شنیدى.
پس قدرى به خود آى ، و رجوع به خدا کن و بازگشت به سوى او نما که خداى تعالى رحیم است و براى رحمت، پى بهانه مى گردد. اگر رجوع کردى ، به غفران خود، عیوب گذشته را ستر مى فرماید و نمى گذارد کسى بر آن مطّلع شود، و تو را صاحب فضیلت مى کند، و اخلاق کریمه را در تو جلوه مى دهد، و تو را مرآت صفاى خود مى فرماید، و اراده ی تو را در آن عالم کار کن مى فرماید، چنان چه اراده ی خود (او) در همه ی عالم نافذ است ، چنان چه در حدیثى منقول است که وقتى که اهل بهشت قرار گرفتند، نامه اى از جانب حق تعالى براى آن ها مى آید که مضمونش این است :

(( از جانب زنده پاینده اى که نمى میرد، به سوى زنده پاینده اى که نمى میرد. من هر چه را مى خواهم موجود شود به او مى گویم باش . پس موجود مى شود. تو را هم امروز قرار دادم که هر چه را مى خواهى بشود، امر کن ، مى شود. ))

تو این قدر خود خواهى نداشته باش . تو اراده ی خود را تسلیم حق کن . ذات مقدّس هم تو را مظهر اراده ی خود مى فرماید. تو را متصرّف در امور قرار مى دهد. مملکت ایجاد را در آخرت در تحت قدرت تو قرار مى دهد، و این غیر تفویض باطل است ، چنان چه در محلّ خود معلوم است .

هان اى عزیز! تو خود دانى ، مى خواهى این را بپذیر یا آن را ؛ که خداى تعالى از ما و همه ی مخلوقات و اخلاص ما و همه ی موجودات عالم بى نیاز است. ( امام خمینی رحمه الله ، چهل حدیث ، ص 38 و 39 )

برگرفته از پایگاه : پاسخگو
برخی از عبارات و کلمات این نوشتار با ادبیات ساده و روان تری نوشته شده است و با متن اصلی اندکی تفاوت دارد .