ورود کاروان سیدالشهدا (ع) به دشت کربلا
وقتی به اینجا رسیدند، مرکب سیدالشهدا قدم از قدم برنداشت، وقتی ابی‌عبدالله نام این سرزمین را پرسیدند، جناب زهیر بن قین که به تمام منطقه آشنا بود، وقتی نام سوم این سرزمین را کربلا گفت، آقا ابی‌عبدالله فرمودند «انا للله و انا الیه الراجعون، و الله مناخ رکابنا، هیهنا و الله سفک دمائنا، هیهنا و الله هتک حریمنا، هینما و الله قتل رجالنا، هیهنا و الله ذبح أطفالنا، هیهنا و الله تزار قبورنا»، «قسم به خدا، اینجا جایی است که ما باید بار بیندازیم، قسم به خدا اینجا جایی است که خون ما به روز زمین ریخته می‌شود، حریم ما هتک می‌شود، اینجا جایی است که مردان ما را می‌کشند، بچه‌های ما را ذبح می‌کنند و محل قبور ما، این سرزمین است»؛ «حدثنی و وعدنی جد رسول الله»، «این از جانب من نیست، این را جدم پیغمبر به من وعده داد که چنین سرزمینی است».
بار بگشایید، اینجا کربلاست، آب‌وخاکش با دل‌وجان آشناست؛ السلام ای سرزمین کربلا، السلام ای منزل نور خدا؛ السلام ای وادی دلجوی عشق، به چه خوش می‌آید اینجا بودی عشق؛ السلام ای خیمه‌گاه خواهرم، قتله گاه جانگداز اکبرم؛ السلام ای کربلا، گهواره اصغر تویی، مقتل عباس مه پیکر تویی؛ آمدم آغوش خود را باز کن، بستر مهمان خود را ساز کن.
چرا امام حسین (ع) جملات جانگداز را بیان کردند؟
این جملاتی که سیدالشهدا (ع) فرمودند، این جملات جانگداز فوق‌العاده مصیبت‌بار، چرا در مقابل 84 زن و بچه امام حسین این حرف‌ها را زدند، برفرض که در آینده حوادث رخ می‌دهند، روز عاشورا به وجود می‌آید اما الآن این زن و بچه با یک امیدی وارد این سرزمین شده‌اند، آقا دارند، صاحب دارند، زیر سایه مولایشان ابی‌عبدالله هستند، چرا امام حسین این جملات را فرمودند که 84 زن و بچه ناراحت بشوند؟
مقرب، در مقتل خودش می‌نویسد وقتی ابی‌عبدالله این جملات را گفتند، زن‌ها و بچه‌ها ریختند دور امام حسین، همه خیره شده و متعجب به ابی‌عبدالله نگاه می‌کنند، آقا ابی‌عبدالله در صورت یکی‌یکی این دخترها و زن‌ها نگاه کرد، ای خدا اینجا جایی است که سکینه می‌خواهد سیلی بخورد، اینجا جایی است که باید این خواهرم زیر تازیانه قرار بگیرد، اینجا جایی است که بایستی بچه شیرخواره گلو بریده را به دامن مادرش برگردانم، آقا نگاه کرد در صورت یکی‌یکی این‌ها، دیدند بغض آقا ترکید و آقا سیدالشهدا شروع کرد با صدای بلند گریه کردن.
صدای شیون این 84 زن و بچه بلند شد، آقا ابی‌عبدالله دستانش را به‌طرف آسمان بلند کرد، فرمود «اللهم انا عترت نبیک»، «قد اخرجنا و طردنا و ازعجنا عن حرم جدنا»، خدایا ما را از سرزمین مدینه جدمان بیرون؛ «و تعدت بنی امیه علینا»، بنی‌امیه بر ما ظلم کردند، «اللهم فخذ لنا بحقنا و انصرنا علی القوم الظالمین»، خدایا حق ما را از بنی‌امیه بگیرد و ما را بر ستمگران پیروز بگردان؛ چرا امام حسین این جملات را گفت که نتیجه‌اش این نگرانی، ناراحتی و اضطراب از همین لحظه ورود در این زن و بچه به وجود آمد؟
دو رویکرد در مواجهه با فاجعه کربلا پیش از وقوع
وجود مقدس ابی‌عبدالله (ع) این مطالب را فرمودند برای این‌ها که عمق فاجعه را برسانند، این‌هایی که می‌خواهند با امام حسین بمانند، برخورد انفعالی نکنند که آقا بایستند تا ببینند چه می‌شود؛ آقا برای اعلام عمق فاجعه این مطالب را گفتند، این مطالب امام حسین در امروز که روز اول بود در زمین کربلا، دو عکس‌العمل داشت، یک عکس‌العملش با رویکرد برخی اصحاب سیدالشهدا بود که این‌ها حساب کردند با این حرف‌هایی که امام حسین می‌زند، با آن قصد و نیتی که این‌ها آمده‌اند سازگار نیست، شل شدند، دچار رخوت شدند، تردید پیدا کردند، بمانند، بروند؟
این‌که آقا می‌گویند اینجا خون ما را می‌ریزند، مردان ما را می‌کشند، اینجا بچه‌های ا را ذبح می‌کنند، چه کنند؟ بمانند یا نمانند؟ این‌ها دچار تردید شدند؛ رویکرد دوم در کسی بود که او خودش آمده جلوی امام حسین را گرفته و امام حسین را تا اینجا آورده و در این بن‌بست قرار داده، حر وقتی جملات ابی‌عبدالله را شنید، تکان خورد که واقعاً این‌ها بچه پیامبر را می‌کشند؟ عمق فاجعه اینجاست که خون پسر پیامبر را می‌ریزند؟
حُر، عمق فاجعه را درک کرد و به سیدالشهدا پیوست
عمق فاجعه را حر درک کرد، رویکردش این شد که از همان‌جا بنای انفصال گرفت تا آمد به سیدالشهدا پیوست و در رکاب ابی‌عبدالله به شهادت رسید اما بعضی اصحاب امام حسین از همان ابتدا دچار رخوت و تردید شدند تا در تاریکی شب عاشورا گذاشتند و رفتند؛ تفاوت بین این دو دسته در چه بود؟
برادران، کربلا درس است، کربلا دانشگاه و آموزشگاه است، تفاوت این دودسته چه بود؟ آنی که عمق فاجعه را شناخت و دید که قصه دارد به‌جایی می‌کشد که خون پسر پیغمبر روی زمین بریزد و آن‌هایی که عمق فاجعه را ندیدند، منافع خودشان را سنجیدند، دچار تردید شدند و بعد هم رفتند؛ بین این دو بینش و این دو دید چه تفاوتی است؟
تفاوت اصحاب در واقع‌بینی و سهل اندیشی بود
تفاوت در واقع‌بینی و سهل اندیشی است؛ حر در آیینه فرمایشات سیدالشهدا واقعه را دید، عمق فاجعه را دید و تصمیمش را گرفت اما این‌ها سهل اندیش بودند، عمق فاجعه را ندیدند، مقام معظم رهبری در فرمایشاتی که چند روز پیش داشتند، سهل اندیشی را معنا کردند؛ فرمودند «سهل اندیشی این است که عمق مسئله را افراد فهم نکنند، آخر قضیه را نبینند به کجا خواهد انجامید و چه فاجعه‌ای خواهد شد، این سهل اندیشی است»
سهل اندیشی در نظام را مجلس شورای اسلامی به نمایش گذاشت
فرمودند «یکی عده امروز در این نظام و انقلاب آدم‌های بد و بی‌تفاوتی نیستند، این‌ها سهل اندیشند و عمق فاجعه را نمی‌بینند» و متأسفانه در این هفته، ما شاهد این سهل اندیشی در مجلس شورای اسلامی بودیم، یعنی سهل اندیشی را مجلس به نمایش گذاشت با این نوع تصویب، برجام تصویب بشود یا نشود، این مهم نیست، مهم نوع تصویب بود.
در ابتدا برجام در شورای عالی امنیت ملی به تصویب رسید و چون طبق اصل 176 قانون اساسی، آنچه در شورای عالی امنیت ملی تصویب می‌شود، پس از تأیید رهبری قابل‌اجراست و مقام معظم رهبری، این تصویب شورای عالی امنیت ملی را تأیید نکردند، فرمودند این باید برود به مجلس؛ در جلسه‌ای که در دیدار با خبرگان داشتند رسماً اعلام کردند که نباید مجلس از برجام برکنار باشد، یعنی برجام باید در مجلس بررسی شود.
تشکیل کمیسیون برجام کار شایسته‌ای بود
روز اول، مجلس حرکت بسیار شایسته‌ای انجام داد، برای این بررسی، یک کمیسیون ویژه تشکیل دادند، یعنی اعضای کمیسیون را هیأت رییسه انتخاب نکردند، اعضای کمیسیون را با آراء نمایندگان انتخاب شدند، این اعضای کمیسیون که با آراء نمایندگان انتخاب شدند، یعنی به‌عنوان نخبه‌ترین نمایندگانی که قدرت بررسی این برجام را دارند، 40 روز این‌ها این مسئله را بررسی کردند، مخالف و موافق آمدند حرف‌های خودشان را زدند، استدلال‌های خودشان را گفتند و در آخر یک جمع‌بندی بعد از 40 روز مطالعه، دقت، بررسی، این افراد به مجلس شورای اسلامی، جمع‌بندی خودش را ارائه دادند.
تصویب طرح سرنوشت‌ساز نظام در 15 دقیقه، همان سهل اندیشی است
بدون توجه به این تحقیقات 40 روزه و این تعمقات 40 روزه یک طرح دوفوریتی آوردند، دو فوریتش تصویب نشد، یک‌فوریتش تصویب شد، بعد هم آمدند در چند لحظه برای کلیاتش رأی گرفتند و برای جزئیاتش هم در 15 دقیقه برای مطلبی که حداقل 15 سال این کشور با دیگران گرفتارش خواهند شد، 15 دقیقه رأی گرفتند برای جزئیاتش و این‌جور برخورد کردن، این همان سهل اندیشی است.
نه موافقان، عناصر غرب‌زده‌اند و نه مخالفان، کاسب تحریم
نمی‌خواهیم بگوییم این‌ها آدم‌های خوبی نیستند، هرکس بخواهد از مخالفین، این‌ها را کاملاً مورد توبیخ قرار بدهد به‌عنوان عناصر غرب‌زده یا وابسته به دیگران، این توهین، اهانت و گناه است، خدا نمی‌بخشد؛ از آن‌طرف هم اگر کسی بخواهد مخالفین را متهم کند به معامله‌گر با تحریم و کاسب تحریم، آن را هم خدا نمی‌بخشد، نه مخالف و نه موافق هیچ‌کدام دشمن این نظام نبودند، منتها این عزیزان ما، سهل اندیشی کردند، این برجام چه تصویب کنند و چه تصویب نکنند، اما یک جریانی است که عمق دارد و ممکن است عمقش فاجعه‌آمیز باشد.
در تمام طول این مدت از اول انقلاب سابقه ندارد یک موضوعی که در یک کمیسیون عادی مطرح می‌شود، برای این موضوع طرح بیاورند، منتظر نتیجه کمیسیون می‌مانند، یک موضوعی که سرنوشت کشور، درگیری کشور حداقل 15 سال با این موضوع، حتی سرنوشت انقلاب به این مسئله بستگی دارد، این را بیایند در 15 دقیقه جزئیاتش را تصویب کنند، این سهل اندیشی است، اگر به این سهل اندیشی توجه داشتند، خدا نمی‌بخشد، خدا نمی‌آمرزد؛ آخر این سهل اندیشی چه می‌شود؟ تصویب کنند که چه شود؟
در کجای طرح، راه نفوذ استکبار را بسته‌اید؟
می‌گویند ما در تمام بندهای این طرح همه‌چیز را در نظر گرفتیم، چی را در نظر گرفتید؟ مهم‌ترین بند این طرح، بند هشتم این طرح است، در بند هشتم این طرح، این‌ها تصویب کرده‌اند که «دولت و سایر دستگاه‌های حاکمیتی و عمومی موظف‌اند در چارچوب مصوبات شورای امنیت ملی، تدابیر لازم را در نظر بگیرند تا در اثر اجرایی شدن برجام، به‌هیچ‌وجه اجازه فرصت‌طلبی و سوءاستفاده در داخل کشور به آمریکا و دیگر دولت‌های خارجی داده نشود و فرصتی برای نفوذ یا سوءاستفاده سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و امنیتی در اختیار استکبار جهانی قرار نگیرد، همین کفایت می‌کند؟
باید برای بستن منافذ برجام، قانون تصویب شود
شورای عالی امنیت، اگر چیزی را تصویب کرد، به تأیید رهبری رسیده دیگر قانون مجلس لازم ندارد، دستگاه‌های حاکمیتی و دولتی هم خود این‌ها اعضای شورای عالی امنیت هستند، اگر این‌ها تشخیص ندادند این مورد، مورد سوءاستفاده استکبار جهانی است، آن زمان باید چه کرد؟ شما که 40 روز بررسی کرده بودید، آن نقطه‌هایی که در این برجام وجود دارد و ممکن است دشمن از این نقطه‌های نفوذ کند در جریان اقتصادی یا سیاسی کشور، این نقطه‌ها را تشخیص دادید، درآوردید و معلوم شده، الآن یک قانون برای بستن این منفذ بایستی تصویب می‌کردید نه یک کلیاتی که این‌جوری بخواهید به شورای امنیت و مردم توصیه کنید.
ببینید عزیزان، این واقعاً سهل اندیشی است، این دیگر مهم‌ترین بند ماده‌واحده است که تصویب کرده‌اند، این سهل اندیشی شد در این قضیه، ما با برجام نه موافقیم نه مخالف، مقام معظم رهبری هم به عهده مجلس گذاشتند، این حق مجلس است یا تصویب کند یا نکند، اما چرا این‌جور؟ چرا این‌جور به هم مالیدند؟
چرا مجلس اجازه طرح 170 سؤال نمایندگان را نداد؟
یک مسئله حیثیتی که تمام حیثت نظام، انقلاب، سرنوشت این انقلاب به این مسئله بستگی دارد، 40 روز هم نشسته‌اید روی آن کارکرده‌اید، باید به این کیفیت تمام کنید؟ 170 سؤال در مورد جزئیات این طرح در مجلس شورای اسلامی بوده که نمایندگان 170 سؤال داشتند و اجازه ندادند یکی از این سؤالات مطرح شود؟ مگر غار سیکلوب است اینجا یا مجلس شورای اسلامی است؟ چرا این‌جوری برخورد می‌شود؟
این سهل اندیشی است، سهل اندیشی، صحابی سیدالشهدا را که به کربلا آمده می‌فرستد به بیرون، حر مأمور عمر سعد و ابن زیاد را می‌آید می‌کند صحابی امام حسین (ع) واقع‌بینی، واقع‌بینی، مأمور عمر سعد و ابن زیاد را یاور امام حسین می‌کند که در طول تاریخ تا به امروز همه ابرار، همه نیکان حتی ائمه معصومین در مقابل قبرش بگویند «بابی و انت امی و نفسی و اهلی و مالی و اسرتی»، این واقع‌بینی است و سهل اندیشی، آن صحابه‌ای که با ابی‌عبدالله به کربلا آمده، از دستگاه سیدالشهدا بیرون می‌کند، سهل اندیشی این نتیجه را دارد.
مجلس شورای اسلامی گرفتار سهل اندیشی شد
اینجا متأسفانه مجلس شورای اسلامی ما گرفتار سهل اندیشی شد، حالا چه باید بکنیم؟ چه باید کرد؟ مهم این است که ما از روز اول پیروزی انقلاب، بعد از خدا، تکیه ما به بیداری شما و هوشیاری شما مردم بود، مقام معظم رهبری فرمودند برجام چه تصویب بشود، چه تصویب نشود، باید مردم بدانند آمریکا، دشمن غدار خدعه گر این نظام، انقلاب و این مردم است.. «تکبیر»
و در آینده هم با همه سهل اندیشی های نمایندگان در مجلس، هر جای بخواهد یک حرکتی، یک اجرایی باعث نفوذ دشمن داخل این کشور و مملکت شود، هم رهبر ما هوشیار و بیدار است و هم مردم ما در پشت سر رهبر بیدارند و شما دقیقاً مقابل قضیه می‌ایستید و تمام امید بعد از خدا، به بیداری و توجه شما مردم است. «هیهات منالذله»
