حدیث اول: بهشت، بهـاى انسان

قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
اِنَّ اَبْدانَکم لَیْسَ لَها ثَمَنٌ اِلاَّ الْجَنَّهُ، فَـلاتَبیعُـوها بِغَیْـرِها.
[تحف العقول، ص 389.] امام کاظم علیه السلام فرمود: همانا بدنهاى شما را بهایى جز بهشت نیست. پس آنـرا به غـیر بهشت نفـروشـید.
حدیث دوم: خسـارت زده
عَنِ الکاظِم علیه السلام:
اَلْمَغْبُونُ مَن غَبَنَ مِنْ عُمْرِهِ ساعَهً.
[حیاه الامام موسى بن جعفر علیه السلام ، ج 1 ص 280.] امام کاظم علیه السلام فرمود: زیـانـکار، کسى است کـه ساعتى از عمر خویش را باخته است.
حدیث سوم:دین شـناسى
عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
تَفَـقَّـهُوا فى دیـنِ اللّه ِ، فَإنَّ الْفِقْهَ مِفْتاحُ الْبَصیرَهِ وَتَمامُ الْعِبادَهِ.
[مسند الامام الکاظم علیه السلام، ج 3 ص 249.] امام کاظم علیه السلام فرمود: در دین خـدا دانا شوید، هـمانا دین شـناسى و فـقه، کلید بصیرت و کمال عبادت است.
حدیث چهارم: ولخــرجى
رُوِىَ عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
مَنْ بـَذَّرَ وَاَسـْرَفَ زالَـتْ عَنْهُ النـِّعْمَهُ.
[بحارالانوار، ج 75 ص 327.] از امام کاظم علیه السلام روایت است: هرکس ولخرجى و اسراف کند، نعـمت از دسـتش مـى رود.
حدیث پنجم: فقـیرانِ عُقـده‏اى
عَنِ الکاظِم علیه السلام:
مَـنْ وَلـَّدَهُ الْفـَقْرُ اَبْطـَرَهُ الْغـِنى.
[مسندالامام الکاظم علیه السلام ، 2 ص 357.] امام موسى بن جعفر علیه السلام فرمود: کسـى که زاده فـقر بـاشـد، ثروتمندى او را به طغیان و سرمستى مى کشد.
حدیث ششم: خـلاصـه دانشـها
عَـنِ الکاظِـم علیه السلام:
وَجَدْتُ عِلْمَ النّاسِ فى اَرْبَـعٍ: اَوَّلُــها اَنْ تَعْرِفَ رَبَّکَ، وَالثّانِیَهُ اَنْ تَعْرِفَ ما صَنَعَ بِکَ، وَالثّـالِثَهُ اَنْ تَعْـرِفَ مـا اَرادَ مِنْکَ، وَالرّابِعَهُ اَنْ تَعْرِفَ ما یُخْرِجُکَ مِنْ دینِکَ.
[کشف الغمّه، ج 3 ص 45.] امـام کاظـم علیه السلام فرمود: دانش مردم را در چهار چیز یافتم: اوّل: آنکه پروردگارت را بشناسى، دوم: آنکه بدانى با تو و براى تو چه کرده است، سوم: آنکه بدانى از تو چه خواسته است، چهارم: آنکه بدانى چه چیز تو را از دینت بیرون مى کند.
حدیث هفتم: نجــوا، ممـنوع!
عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
اِذا کانَ ثَلاثَهٌ فى بَیْتٍ فَلایَتَناجىَ اثنانِ دُونَ صاحِبِهِما، فَإنَّ ذالِکَ مِمّا یَغـُمـُّهُ.
[مسندالامام الکاظم علیه السلام، ج 1 ص 497.] امام کاظم علیه السلام فرمود: هـر گاه سه نفر در خانه اى هستند، دو نفرشان جدا از رفیق خود، نجوا و صحبتِ درگوشى نکنند، چرا که این کار، او را اندوهگین مى سازد.
حدیث هشتم: مَثـلى بـراى دنیــا
مِن وَصِیَّهِ مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
مَثَلُ الدُّنْیا مَثَلُ ماءِ الْبَحْرِ کُلَّما شَرِبَ مِنْهُ الْعَطْشـانُ ازْدادَ عَطَشا حَتّى یَقْتـُلَهُ.
[بحارالانوار، ج 75 ص 311.] از وصایاى امام کاظم علیه السلام به هشام: مَثَل دنیا، همچون آب دریاست (که شور است). تشنه هر چه از آن بنوشد، تشنه تر مى شود، تا آنکه او را مى کشد.
حدیث نهم: دو رو، دو زبــان
عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
بِئْسَ الْعَبـْدُ عَبـْدٌ یَکُونُ ذا وَجْهَیْنِ وَذا لِسانَیْنِ یـُطْرى اَخـاهُ اِذا شاهـَدَهُ وَیـَأْکُلُهُ اِذا غابَ عَـنْهُ.
[بحارالانوار، ج 75 ، ص 310.] از سخنان امام کاظم علیه السلام: بد بنده اى است، بنده اى که دورو و دوزبان است، هرگاه برادر دینى اش را مى بیند، او را مى ستاید و تملّق مى گوید و پشت سرش (بابدگویى) او را مى خورد!
حدیث دهم: بیتـابى و شـکیبایى
قالَ الکاظِم علیه السلام:
اَلْمُصیبَهُ لِلصّابِرِ واحِدَهٌ وَلِلْجـازِعِ اثنـَتـانِ.
[بحارالانوار، ج 75 ، ص 326.] امام کاظم علیه السلام فرمود: مصیبت، براى انسان شکیبا یکى است و بـراى بى تابى کننده دو تـا مى شـود!
حدیث یازدهم: موجـبات قـرب خــدا
قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
اَفْضَلُ ما یَتَقَرَّبُ بِهِ الْعَبْدُ اِلَى اللّه ِ بَعْـدَ المَعْـرِفَهِ بِهِ الَصَّـلاهُ وِ بِرُّ الْوالِدَیْنِ وَ تَرْکُ الْحَسَدِ وَالُعْجبِ وَالفَخْرِ.
[تحف العقول، ص 391.] امام کاظم علیه السلام فرمود: پس ازخداشناسى، برترین کارى که بنده به وسیله آن به خداوند نزدیک مى شود عبارت است از: نمــاز، نیـکى به پـدر و مـادر، و ترک حسد و خودپسندى و فخرفروشى.
حدیث دوازدهم: شـرم از خـدا و مـردم
عَنِ الکاظِم علیه السلام:
اِسْتَحْیـُوا مِنَ اللّه ِ فى سـَرائِـرِکُمْ کَما تَسْتَحْیُونَ مِنَ النّاسِ فى عَلانِیَتِکُمْ.
[تحف العقول، ص 394] امام کاظم علیه السلام فرمود: در پنهان هایتان از خداوند شرم کنید، همـچـنان کـه در آشـکارِ خـود از مـردم خـجالت مى کشید.
حدیث سیزدهم: پیـامبر درون وبـرون
قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
اِنَّ لِلّهِ عَلَى النّاسِ حُجَّتَیْنِ حُجـَّهً ظاهِـرَهً وَحُجـَّهً باطِنـَهً، فَاَمَّا الَّظاهِرَهُ فَالرُّسُلُ وَالأَنْبِیاءُ وَالأَئِمَّهُ، وَاَمـَّا الْبـاطِنـَهُ فَالْعـُقـُولُ.
[اصول کافى ج 1 ص 16] امام کاظم علیه السلام درسخنان خود به هشام بن حکم فرمود: خـداوند را بر مردم دو حجّـت اسـت: حجـتى آشکار و حجّتى پنهان و درونى. امّا «حجت آشکار»، رسولان و پیامبران و امامانند. امـّا «حجت باطنى»، عقـلهاسـت.
حدیث چهاردهم: زمینـه‏ هاى فقر و توانـگرى
قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
اَداءُ الْأَمانَهِ وَالصِّدْقُ یَجْلِبانِ الرِّزْقَ، والْخِیانَهُ وَالْکِذْبُ یَجْلِبانِ الْفَقْرَ وَالنِّفاقَ.
[تحف العقول، ص 403.] امام کاظم علیه السلام فرمود: امانت دارى و راستى، روزى آور است، و خیانت و دروغ، فقر و نفاق مى آورد.
حدیث پانزدهم: نگاه به سبزه و آب و چهره
قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
ثَلاثَهٌ یُجْلینَ الْبَصَرَ: الَنَّظَرُ اِلَى الْخُضْرَهِ وَالنَّظَرُ اِلَى الْماءِ الجارى وَالَّنَظَرُ اِلَى الْوَجْهِ الْحَسَنِ.
[خصال، شیخ صدوق، ص 92.] از سخنان امام کاظم علیه السلام است: سه چیز است که چشم را روشن و پرنور مى کند: نگاه بـه سـبزه، نگاه بـه آب جارى، و نگاه بـه چهره زیبا.
حدیث شانزدهم: بـوســه
قالَ الکاظِم علیه السلام:
لَیْسَ الْقـُـبْلَهُ عَلَى الْفـَمِ اِلاّ لِلزَّوْجَهِ وَالْوَلَدِ الصَّغیرِ.
[بحارالانوار، ج 75 ص 321.] امام کاظم علیه السلام فرمود: بوسـه زدن بر دهــان، جز نسبت به همسر و فرزند خردسال، روا نیست.
حدیث هفدهم: در سـایه عـرش خــدا
عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:

ثَلاثَهٌ یَسْتَظِلُّونَ بِظِلِّ عَرْشِ اللّه ِ یـَوْمَ لاظـِلَّ اِلاّ ظـِلُّـهُ: رَجُلٌ زَوَّجَ اَخاهُ الْمُسْلِمَ، اَوْ اَخْـدَمـَهُ، اَوْکَتَمَ لَهُ سِرّا.
[بحارالانوار، ج 72 ص 70.[
امام هفتم فرمود: سه کس اند که در روز قیامت، که هیچ سایه اى جز سایه عرش الهى نیست، در پناه سایه عرش خداوندند: مردى که براى برادر دینى اش زن بگیرد، یا به او خدمت کند، یا راز او را نگهدارد.
حدیث هجدهم: مـرگ یا زنــدگى؟
قالَ الکاظِم علیه السلام:
مَنْ لَمْ یَعْرِفِ الزّیادَهَ عَلى نَفْسِهِ فَهُوَ فىالنُقْصانِ وَمَنْ کانَ اِلَى النـُّقْصانِ اَکْثـَرَ فَالْمَوْتُ خَیـْرٌ لَهُ مِنَ الْحـَیاهِ.
]کشف الغُمه، ج 3 ص 42] امام موسى بن جعفر علیه السلام فرمود: هرکس که در خود، افزایش و رشد نبیند، پیـوسـته در حـال کاهـش اسـت و هرکس که بیشتر رو به نقصان و کاهش رود، مـرگ براى او بهـتر از زنـدگى است.
حدیث نوزدهم: خشـنود کـردن مـؤمن
قالَ الکاظِم علیه السلام:
مَنْ سَرَّ مُؤْمِنا فَبِاللّه بَدَءَ وَبِالنَّبِىِّ صلی الله علیه و آله ثَنّى وَبِنا ثَلَّثَ.
]بحارالانوار، ج 71 ص 314[.
امام کاظم علیه السلام به على بن یقطین فرمود: هر کس مؤمنى را شاد سازد، اوّل خدا را شاد کرده است، دوّم پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را، و در مرحله سوّم، ما را.
حدیث بیستم: خـدمت بـه محتـاجان
سَمِعتُ أبَا الحَسَن علیه السلام یَقُول:
اِنَّ لِلّهِ عِبادا فىِ الأَرْضِ یَسْعَوْنَ فىحَوائِجِ النّاسِ هـُمُ الاْمِنُونَ یـَوْمَ القِیـامَهِ.
[وسائل الشیعه، ج 11 ص 582.] معمّر بن خلاد گوید شنیدم که امام کاظم علیه السلام مى فرمود: خـداوند را در روى زمین بندگانى است که در تأمین نیازهاى مردم مى کوشند. آنـان در روز قیـامت، ایمـن اند.
حدیث بیست و یکم: محـاسـبه نفـس
عَن أبِى الحَسَنِ الماضِى علیه السلام:
لَیْسَ مِنّاَ مَنْ لَمْ یُحاسِبْ نَفْسَهَ کُلَّ یَوْمٍ فَاِنْ عَمِلَ حَسَنا استَـزادَ اللّه َ وَاِنْ عَمِلَ سَیِّئَا اسْتَغْفَرَاللّه َ مِنْهُ وَتابَ اِلَیْهِ.
]وسائل الشیعه، ج 11 ص 377.] امام کاظم علیه السلام فرمود: کسى که هر روز به حساب خود نرسد، از ما نیست. پس اگر کار نیک کرده است، از خداوند توفیق بیشتر آن را بخواهد، و اگر کار بـد کرده است، از آن کار استغـفار کند و به سوى خـدا توبه نماید.
حدیث بیست و دوم: قطره قطره جـمع گردد
عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
لا تَسْتَکْثِرُوا کَثیرَ الْخَیْرِ وَلا تَسْتَقِلُّوا قَلیلَ الذُّنُوبِ، فَإنَّ قَلیلَ الذُّنُوبِ یَجْتَمِعُ حَتّى یَکُونَ کَثیرا.
[امالى، شیخ مفید، ص 157.] امام کاظم علیه السلام فرمود: کار نیک بسیار را، زیاد نشمارید، و گناهان کم را هم کم به حساب نیاورید، چرا که گناهان اندک، جمع مى شوند، تا آنکه گناه بزرگ و بسیار مى گردند.
حدیث بیست و سوم: پنــدِ روزگار
قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
کَفى بِالتَّجارِبِ تَأْدیبا وَبِمَمَرِّ الأَیّـامِ عِـظَهً.
[حیاه الامام موسى بن جعفر علیه السلام، ج 1 ص 256.] امام کاظم علیه السلام فرمود: تجـربه ها بـراى ادب کـردن، و گذشت روزها براى موعظه و پند، کافى است.
حدیث بیست و چهارم: طاعـت و معـصیت
عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
اِیّاکَ اَنْ یَراکَ اللّه ُ فى مَعْصِیَهٍ نَهاکَ عَنْها وَاِیّاکَ اَنْ یَفْقِدَکَ اللّه ُ عِنْدَ طاعَهٍ اَمَرَکَ بِها.
]مسند الامام الکاظم علیه السلام، ج 3 ص 246 و 248.] از امام کاظم علیه السلام: بپرهیز که خداوند، تو را در معصیتى ببیند که از آن نهى کرده است، و بپرهیز که خداوند تو را در طاعتى نیابد که به آن فرمان داده است.
حدیث بیست و پنجم: سـخت تر از کـوه
قالَ الکاظِمُ علیه السلام:
اَلْمُؤمِنُ اَعَزُّ مِنَ الْجَبَلِ، اَلْجَبَلُ یُسْتَفَلُّ بِاْلمَعاوِلِ وَالْمُؤْمِنُ لایُسْتَفَلُّ دینُهُ بِشَئٍ.
[حیاه الامام موسى بن جعفر، ج 1 ص 275.] امام کاظم علیه السلام فرمود: مؤمن سرسخت تر از کوه است. کـوه بـا کلنگ کنـده مى شـود، امّا از دین مؤمن هیچ چیز کاسته و کم نمى گردد.
حدیث بیست و ششم: خـرج در چـه راهى؟
عَنِ الکاظِم علیه السلام:
اِیّاکَ اَنْ تَمْنَعَ فى طاعَهِ اللّه ِ فَتُنْفِقَ مِثْلَیْهِ فى مَعْصِیَهِ اللّه.
[مسندالامام الکاظم علیهاالسلام ج 3 ص 247[.
امام کاظم علیه السلام فرمود: مبادا که از خرج کردن در راه اطاعت خدا دریغ کنى، که درنتیجه دوبرابر آن را در نافرمانى خدا خرج کنى!
حدیث بیست و هفتم: درآمدهـاى حـرام
عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
اِنَّ الْحَرامَ لایَنْمى وَاِنْ نَمى لایُبارَکُ لَهُ فِیهِ، وَما اَنْفَقَهُ لَمْ یُوجَرْ عَلَیْهِ وَما خَلَّفَهُ کانَ زادُهُ اِلَى النّارِ.
[مسندالامام الکاظم علیه السلام ج 2 ص 379.] امام کاظم علیه السلام فرمود: مال حرام رشد نمى کند، و اگر هم افزایش یابد برکت ندارد، و آنچه را هم که از حرام، انفاق کند، پاداش ندارد، و آنچه راهم که باقى گذارد، رهتوشه او به سوى آتش جهنّم است.
حدیث بیست و هشتم: کسـب حــلال
عَن مُوسَى بنِ جَعفَر علیه السلام:
مَنْ طَلَبَ هذَا الرِّزْقَ مِنْ حِلِّهِ لِیَعُودَ بِهِ عَلى عِیالِهِ وَنَفْسِهِ کانَ کَالْمُجاهِدِ فى سَبیلِ اللّه.
]تهذیب، ج 6، ص 184.] از امام کاظم علیه السلام روایت است: هر کس این روزى را از راه حلال بجوید، تا بـه خانواده و به خـودش برگرداند ( و خرج خـود و خـانواده کند ) همچون جهادگر در راه خداست.
حدیث بیست و نهم: سـپاس نعـمت
قالَ الکاظِم علیه السلام:
اَلتَّحَدُّثُ بِنِعَمِ اللّه ِ شُکْرٌ وَتَرْکُ ذلِکَ کُفْرٌ، فَارْبِـطُوا نِعَـمَ رَبِّـکُمْ بِالشُّـکْرِ وَحَصِّنُوا اَمْوالَکُمْ بِالزَّکاهِ.
]حیاه الامام موسى بن جعفر علیه السلام، ج 1 ص 248.] امام کاظم علیه السلام فرمود: یاد کردن نعمتهاى الهى «شکر» است، و ترک آن ناسپاسى است. پس نعمتهاى پروردگار را به شکر پیوند دهید، وداراییهاى خود را با پرداخت زکات، حفظ کنید.
حدیث سی ام: تضـییع حـقوق
قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
لاتُضَیِّعْ حَقَّ اَخیکَ إتِّکالاً عَلى مابَیْنَکَ وَبَیْنَهُ، فَاِنَّهُ لَیْسَ بِأَخٍ مَنْ ضَیَّعْتَ حَقَّهُ.
[حیاه الامام موسى بن جعفر علیه السلام، ج 1 ص 280.] امام کاظم علیه السلام فرمود: حق برادر دینى خود را، به اتکاى دوستى و رفاقت میان خود و او، ضایع مکن، زیرا کسى که حقش را تباه کنى، دیگر «برادر» نیست!
حدیث سی و یکم: صـفات پیشـوا
عَنِ الکاظِم علیه السلام:
اِنّمـا یُحْتاجُ مِنَ الإمامِ اِذا قالَ صَدَقَ، وَاِذا وَعـَدَ اَنـْجَزَ، وَاِذا حـَکَمَ عـَدَلَ.
]حیاه الامام موسى بن جعفر علیه السلام، ج 1 ص 280.] از سخنان امام کاظم علیه السلام: از امام و پیشوا، این موردِ نیاز است که: هرگاه سخن مى گوید، راست بگوید، و چون وعده مى دهد، وفا کند، و چون حکم مى کند، به عدالت رفتار کند.
حدیث سی و دوم: اجـراى حـدود
قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
لاَءقامَهُ الْحَدِّ لِلّهِ اَنْفَعُ فِى الأَرْضِ مِنَ الْقـَطَرِ اَرْبـَعینَ صـَباحا.
[تهذیب، ج 10، ص 146، ح 573.] امام کاظم علیه السلام فرمود: بر پاداشتن و اجراى حدّ براى خدا، در روى زمین سودمنـدتر از بـاران چهل روز است.
حدیث سی و سوم: درد و درمـان
عَنِ الکاظِم علیه السلام:
لَیْسَ مِنْ دَواءٍ اِلاّ وَ هـُوَ یُهَیـِّجُ داءً وَلَیْسَ شَىْ ءٌ فِى الْبَدَنِ اَنْفَعَ مِنْ اِمْساکِ الْیَدِ، اِلاّ عَمـّا یَحْتـاجُ اِلَیْهِ.
]مسندالامام الکاظم علیه السلام، ج 3 ص 256.] امام کاظم علیه السلام فرمود: هیچ دارویى نیست؛ مگرآنکه دردى را تحریک مى کند. براى بدن، چیزى سودمندتر از امساک ونخوردن نیست، مگر آنچـه که مورد نیاز بدن باشد.
حدیث سی و چهارم: میـانه ‏روى در خـوراک
سَمِعتُ أبَاالحَسَن علیه السلام یَقُولُ:
لَوْ اَنَّ النّاسَ قَصَدُوا فِى الطَّعامِ لاَسْتـَقـامَتْ اَبـْدانـُهُمْ.
[محاسن برقى، ص 439.] عمرو بن ابراهیم گوید: شنیدم که امام کاظم علیه السلاممى فرمود: اگر مردم در خوراک، میانه روى داشته باشند، بدنهـایشان اسـتوار و سـلامت مى شود.
حدیث سی و پنجم: گوشـت و چـربى
سَمِعتُ أبَاالحَسَن علیه السلام یَقُولُ:
اَللَّحْمُ یُنْبِتُ اللَّحْمَ، مَنْ اَدْخَلَ جَوْفَهُ لـُقْمَهَ شـَحْمٍ اَخـْرَجَتْ مِثْلـَها داءً.
]محاسن برقى، ص 465.] موسى بن بکر گوید شنیدم که امام کاظم علیه السلاممى فرمود: «گوشت»، گوشت را مى رویاند، هر کس یک لقمه «چربى» وارد بدن خود کند، به همان اندازه «درد» پدید مى آورد.
حدیث سی و ششم: عـوارض انـدوه
قالَ مُوسَى بنُ جَعفَر علیه السلام:
کَثـْرَهُ الْهـَمِّ تـُورِثُ الْهِـرَمَ.
[مسندالامام الکاظم، ج 3 ص 265.] امام کاظم علیه السلام فرمود: انـدوه بسـیار، پـیرى مى آورد.
حدیث سی و هفتم: مـرز غیبت و تهـمت
قالَ أبُوالحَسَن علیه السلام:
مَنْ ذَکَرَ رَجُلاً مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَفیهِ مِمّا عَرَفَهُ النّاسُ لَمْ یَغْتَبْهُ، وَمَنْ ذَکَرَهُ مِنْ خَلْفِهِ، بِما هُوَ فیهِ مِمّا لا یَعْرِفُهُ النّاسُ اِغْتابَهُ، وَمَنْ ذَکَرَهُ بِما لَیْسَ فیهِ فَقَدْ بـَهـَتَهُ.
[اصول کافى، ج 2 ص 358.] امام کاظم علیه السلام فرمود: هر کس پشت سر دیگرى، چـیزى بگوید که در او هست و مـردم هـم آن را مى دانند، او را غیبت نکرده است. هر کس پشت سر او چیزى بگوید که در او هست ولى مردم آن را نمى دانند، غیبتش را کرده است. و هر کس چیزى درباره کسى بگوید که در او نیست، به او بهتان زده است.
حدیث سی و هشت: پرهـیز از گنـاه
عَنِ الکاظِم علیه السلام:
اَلْعَجَـبُ کُلَّ الْعَجَـبِ لِلْمُحْتَمینَ مِنَ الطَّعامِ وَالشَّرابِ مَخافَهَ الدّاءِ اَنْ یَنْزِلَ بِهِمْ، کَیْفَ لایَحْتَمُونَ مِنَ الذُّنُوبِ مَخافَهَ النّارِ اِذَا اشْتَعَلَتْ فى اَبْدانِهِمْ.
[مسند الامام الکاظم علیه السلام، ج 3 ص 251.] امام کاظم علیه السلام فرمود: شگفتـا! شگفتـا! از آنان که از خوردنى و آشامیدنى پرهیز مى کنند، از بیـم آنـکه درد، بر آنـان فرود آیـد، چـگونه از گنـاهان پرهـیز نمى کنند، از بیم آتش، آنگاه که در بدنهایشان شعله افکند!
حدیث سی و نهم: شـایستگان حکـمت
عَنِ الکاظِم علیه السلام:
لاتَمْنَحُوا الْجُهّالَ الحِکْمَهَ فَتَظْلِمُوها، وَلاتَمْنـَعـُوها اَهْـلَها فَتَـظْلِمُوهُمْ.
[بحارالانوار، ج 75، ص 303.] از وصایاى امام کاظم علیه السلام به هشام: «حکمت» را به نادانان ندهید،که به حکمت ظلم کرده اید و آن را از اهلش دریغ نکنید، که به آنان ستم کرده اید.
حدیث چهلم: آبــادى دل
قالَ الکاظِم علیه السلام:
اِنَّ الزَّرْعَ یَنْبُتُ فِى السَّهْلِ وَلایَنْبُتُ فِى الصَّفا، فَکَذلِکَ الْحِکْمَهُ تَعْمُرُ فِى الْقَلْبِ الْمُتَواضِعِ وَلاتَعْمُرُ فِى الْقَلْبِ الْمُتَکَبِّرِ الْجَبّارِ.
]بحارالانوار، ج 75 ص 312.] امام موسى بن جعفر علیه السلام فرمود: زراعت، در زمین هموار مى روید، نه در سنگلاخ. حکمت هم در دل متواضع، آباد مى شود، نه در دل متکبّر و گردنکش.
منبع : چهل حدیث « گهرهاى کاظمى » علیه السلام‏ ، جواد محدثی.