1. قال الإمام الصادق
– علیه السّلام – : إِیّاکُمْ أَنْ یَحْسُدَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً، فَإِنَّ
الْکُفْرَ أَصْلُهُ الْحَسَدُ.

«الکافی، ج 8، ص 8»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: بر حذر باشید از اینکه به یکدیگر حسادت
بورزید که همانا ریشه کفر، حسادت است.

2. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلحَسَدُ شَرُّ الأَمْراضِ.

«غرر الحکم، ح 6815»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسادت، بدترین مرضهاست.

3. قال الإمام علی – علیه السّلام – : رَأسُ الرَّذائِلِ
اَلحَسَدُ.

«غرر الحکم، ح 6803»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: سرآمد همه زشتی ها، حسادت است.

4. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : تَحْتَاجُ اِلإخوَهُ فیما
بَیْنَهُمْ إِلی ثَلاثَهِ أَشیاء، فَإن استَعمَلوُها و إلا تبایَنُوا و تَباغَضُوا
و هی التناَصُفُ و التراحُمُ و نَفیُ الحسدِ

«تحف العقول، ص322، ح 6818»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: برادران (ایمانی) در بین خود به سه چیز
نیازمندند که اگر آنها را به کار نگیرند از همدیگر جدا شده و بر یکدیگر غضب می
کنند: 1 – انصاف داشتن 2 – دلسوزی و مهربانی 3 – حسادت نداشتن.

5. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلحَسَدُ مَرضٌ لا یُؤسَی.

«غرر الحکم، ح 6818»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسادت، مرضی است که دوا و علاجی ندارد.

6. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلحَسَدُ دَأْبُ السُّفَلِ
وِ أعداءُ الدُّوَلِ.

«غرر الحکم، ح 6797»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسادت، منش انسان های پست و دشمنان
حکومتهاست.

7. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلحَسَدُ مِقْنَصَهُ إبلیسَ
الکبری.

«غرر الحکم، ح 6796»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: بزرگ ترین وسیله ای که شیطان با آن شکار
می کند (بزرگ ترین دام شیطان)، حسادت است.

8. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلحَسَدُ أَحَدُ
الْعَذابَینِ.

«غرر الحکم، ح 6853»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسادت، یکی از دو عذاب بزرگ است.

9. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلحَسَدُ عَیْبٌ فاضِحٌ وَ
شُحٌّ قادِحٌ لا یَشْفی صاحِبَهُ إِلاّ بُلُوغُ أملِهِ فیمَنْ یَحْسُدُهُ.

«مستدرک الوسائل، ج 12، ص 22»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسادت، عیبی است که انسان را رسوا می
سازد و حرصی است شکننده و حسود را جز رسیدن به آرزویی که در مورد شخصی که به او
حسد می ورزد دارد، شفا نمی دهد.

10. قال الإمام علی – علیه السّلام – : إِذا أَمْطَرَ التَّحاسُدُ
نَبَتَ التَّفاسد.

«غرر الحکم، ح 6801»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: آنگاه که حسادت ببارد، فساد می روید.

11. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : آفَهُ الدّینِ اَلْحَسَدُ
وَ العُجْبُ وَ الْفَخْرُ.

«الکافی، ج 2، ص 307»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: حسادت و خود پسندی و فخر فروشی، آفت دین
هستند.

12. قال الامام علی – علیه السّلام – : مَنْ وَلِعَ بِالْحَسَدِ
وَلِعَ بِهِ الشُّؤمُ.

«بحار الانوار، ج 75، ص 12»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: کسی که شیفته حسادت باشد، نامبارکی و
بدبختی شیفته اوست.

13. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحَسَدُ مَطِیَّهُ
التَعَبِ.

«بحار الانوار، ج 75، ص 13»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسادت، مرکب سختی هاست.

14. قال الإمام علی – علیه السّلام – : ثَمَرَهُ اَلْحَسَدِ شقاءُ
الدُّنْیا وَ الآخِرَهِ.

«غرر الحکم، ح 6857»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: ثمره حسادت، بدبختی دنیا و آخرت است.

15. قال الإمام علی – علیه السّلام – : مَنْ تَرَکَ اَلْحَسَدَ
کانَتْ لَهُ الْمَحَبَّهُ عِنْدَ النّاسِ.

«بحار الانوار، ج 74، ص 238»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: هر کس حسادت را کنار بگذارد، مردم او را
دوست خواهند داشت.

16. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحاسِدُ لا یَشْفیهِ
إِلاّ زوالُ النِّعْمَهِ.

«غرر الحکم، ح 6837»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود را شفا نمی دهد مگر از دست رفتن
نعمت.

17. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحاسِدُ یَفْرَحُ
بِالشُّرورِ وَ یَغْتَمُّ بِالسُّرُورِ.

«غرر الحکم، ح 6838»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود، از بدیها و شرور خوشحال می شود و
از شادمانی ها غمگین می گردد.

18. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحاسِدُ یَری أَنَّ
زَوالَ النِّعْمَهِ عَمَّنْ یَحْسُدُهُ نِعْمَهٌ عَلَیْهِ.

«غرر الحکم، ح 6840»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود، زایل شدن نعمت از کسی که به او
حسادت می ورزد را، نعمتی برای خود می پندارد.

19. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحاسِدُ یُظْهِرُ
وُدَّهُ فی أَقْوالِهِ وَ یُخْفی بُغْضَهُ فی أَفْعالِهِ، فَلَهُ اِسْمُ الصَّدیقِ
وَ صِفَهُ الْعَدُوِّ.

«غرر الحکم، ح 6841»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود، محبتش را در گفتارش اظهار می کند و
بغض و کینه اش را در کارهایش پنهان می سازد، پس او (در ظاهر) دوست نامیده می شود
ولی (در باطن) صفت دشمن را داراست.

20. قال الإمام علی – علیه السّلام – : ما رَأَیْتُ ظالِماً
أَشْبَهَ بِمَظْلُومٍ مِنَ الْحاسِدِ.

«تحف العقول، ص 216»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: هیچ ظالمی را از حسود، شبیه تر به مظلوم
ندیدم.

21. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : اَلْحاسِدُ مُضِرٌّ
بِنَفْسِهِ قَبْلَ أَنْ یُضِرَّ بِالْمحسُودِ، کَإِبْلیسَ أَوْرَثَ بِحَسَدِهِ
لِنَفْسِهِ اللَّعْنَهَ وَ لآدَمَ – علیه السّلام – اَلاِجتِباءَ.

«بحار الانوار، ج 70، ص 255»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: حسود، قبل از آنکه به شخص محسود (مورد
حسد واقع شده)، ضرر بزند به خودش ضرر می زند، همان طور که ابلیس با حسادتش به حضرت
آدم – علیه السّلام -، لعنت را برای خود به میراث گذاشت و برگزیده شدن را برای
حضرت آدم – علیه السّلام – .

22. قال الإمام علی – علیه السّلام – : ما رَأَیْتُ ظالِماً
أَشْبَهَ بِمَظْلُومٍ مِنَ الْحاسِدِ، نَفْسٌ دائِمٌ، وَ قَلْبٌ هائِمٌ، وَ حُزْنٌ
لازِمٌ.

«بحار الانوار، ج 70، ص 256»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: هیچ ظالمی را از حسود، شبیه تر به مظلوم
ندیدم که دارای حسادتی دائمی و قلبی سرگشته و اندوهی جدا نشدنی است.

23. قال الإمام علی – علیه السّلام – : یَکْفیکَ مِنَ الْحاسِدِ
أَنَّهُ یَغْتَمُّ وَقْتَ سُرُورِکَ.

«مستدرک الوسائل، ج 12، ص 17»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: (در جزای حسود) تو را همین بس که در
هنگام شادی تو، او اندوهگین می گردد.

24. قال الإمام علی – علیه السّلام – : حَسبُ الْحاسِد ما یُلْقی.

«مستدرک الوسائل، ج 12، ص 17»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: برای حسود، هر آنچه بر سرش می آید، کافی
است.

25. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : اَلنَّصیحَهُ مِنَ الْحاسِدِ
مُحالٌ.

«الخصال، ج 1، ص 269، ح 5»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: خیرخواهی از (طرف) حسود، محال است.

26. قال الامام علی – علیه السّلام – : صِحَّهُ الْجَسَدِ مِنْ
قِلَّهِ الْحَسَدِ.

«نهج البلاغه، حکمت 256»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: سلامتی بدن، از کمی حسادت است.

27. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : إِنَّ الْمُؤْمِنَ
یَغْبِطُ وَ لا یَحْسُدُ وَ الْمُنافِقُ یَحْسُدُ وَ لا یَغْبِطُ.

«الکافی، ج 2، ص 307»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: همانا مؤمن غبطه می خورد و حسادت نمی
ورزد و منافق حسادت می ورزد و غبطه نمی خورد.

28. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : بَیْنَما مُوسَی بْنَ
عِمْرانَ یُناجی رَبَّهُ وَ یُکَلِّمُهُ إِذْ رَأی رَجُلاً تَحْتَ ظِلِّ عَرْش
اللهِ، فَقال: یا رَبِّ مَنْ هذا اَلَّذی قَدْ أَظَلَّهُ عَرْشُکَ؟ … .

«بحار الانوار، ج 70، ص 255»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: هنگامی که موسی بن عمران با پروردگار
خود مناجات می نمود، مردی را دید که در زیر سایه عرش الهی است، پس گفت: ای
پروردگار من این کیست که عرش تو بر او سایه افکنده؟ پس (خدای تعالی) فرمود: ای
موسی او از کسانی است که بر آنچه خدا از فضلش به مردم ارزانی داشته، حسادت نمی
برند.

29. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحَسُودُ کَثْیرُ
الْحَسَراتِ مُتَضاعِفُ السَّیِّئاتِ.

«غرر الحکم، ح 6850»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود، بسیار حسرت و تأسف می خورد و بر
گناهان خود می افزاید.

30. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحَسُودُ لا یَبْرَأُ

«غرر الحکم، ح 6794»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود، شفا و بهبودی نمی یابد.

31. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحَسُودُ لا خلال لَهُ.

«غرر الحکم، ح 6848»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود، دوستی ندارد.

32. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحَسُودُ لا یَسُودُ.

«غرر الحکم، ح 6795»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود، آسایش ندارد.

33. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلْحَسُودُ غَضبانُ عَلَی
الْقَدَرِ.

«غرر الحکم، ح 6837»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسود، بر تقدیر (الهی) غضبناک و خشمگین
است.

34. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : لَیْسَتْ لِبَخیلٍ
راحَهٌ، وَ لا لِحَسُودٍ لَذَّهٌ.

«الخصال، ج 1، ص 271، ح 10»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: هیچ بخیلی آسایش ندارد و هیچ حسودی (از
زندگی) لذت نمی برد.

35. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : لا راحَهَ لِحَسُودٍ.

«بحار الانوار، ج 70، ص 252»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: هیچ آسایشی برای حسود نیست.

36. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : لا یَطْمِعَنَّ …
اَلْحَسُودُ فی راحَهِ الْقَلْبِ.

«بحار الانوار، ج 70، ص 252»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: حسود، انتظار آرامش قلب و آسایش دل را
نداشته باشد.

37. قال رسول الله – صلّی الله علیه و آله – : إِیاکُمْ وَ
الْحَسَدَ، فَإِنَّهُ یَأْکُلُ الْحَسَناتِ کَما تَأکُلُ النّارُ اَلْحَطَبَ.

«جامع الأخبار، ص 159»

پیامبر اکرم – صلّی الله علیه و آله – فرمود: از حسادت بر حذر باشید که
حسادت نیکی ها و ثواب ها را می خورد، همان گونه که آتش، چوب را می خورد.

38. قال الإمام الصادق – علیه السّلام – : یَقُولُ إِبْلیسُ
لِجُنُودِهِ: أَلْقُوا بَیْنَهُمُ الْحَسَدَ وَ الْبَغْیَ فَاِنَّهُما یَعْدِلانِ
عِنْدَ اللهِ الشِّرْکَ.

«الکافی، ج 2، ص 327»

امام صادق – علیه السّلام – فرمود: ابلیس به سربازان خود می گوید: حسادت و
ظلم را در میان انسانها منتشر کنید که اینها در نزد خدا با شرک برابرند.

39. قال الإمام علی – علیه السّلام – : بِئْسَ الرَّفیقُ
اَلْحَسُودُ.

«غرر الحکم، ح 6607»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: چه بد رفیقی است حسود.

40. قال الإمام علی – علیه السّلام – : اَلحَسَدُ حَبْسُ الرُّوحِ.

«غرر الحکم، ح 6796»

امام علی – علیه السّلام – فرمود: حسادت، زندان روح است.