تفاوت در زمینه های فرهنگی بر اساس تحقیقات[1] در ایران یکی از مهمترین عوامل زمینه ساز در طلاق ها می باشد. ارزشهای فردی و اجتماعی، آداب و رسوم، رفتار و سلوک و حتی آداب لباس پوشیدن و غذا خوردن زن و مرد می تواند زمینه های همدلی بیشتر را بین آن دو پدید آورد. به همین جهت به ویژه در کشور گسترده ما که در قالب یک فرهنگ و جامعه واحد، از خرده فرهنگهای متعدد (ترک، کرد، عرب و لر و…) برخوردار است، توجه به این امر در مجموعه ملاکهای ازدواج اهمیت خاصی دارد و همانطور که اشاره شد تفاوت در آنها زمینه ساز اختلاف ها است.[2] چنانکه ما خود شاهد بسیاری از این مشاجرات و اختلافهای میان زن و شوهر هستیم. هر یک از زوجین مدعی هستند «همسرم به آداب و رسوم احترام نمی گذارد و یا در تربیت فرزندانمان می خواهد طبق رسوم خود رفتار کند «یا» چیزهایی برای او اهمیت دارد که برای من هیچ اهمیتی ندارد و همینطور هیچ ارزشی برای عقاید و رسوم ما قایل نیست و … .
جهت روشن شدن اهمیت مسأله، موضوع در قالب یک مثال توضیح داده می شود گاهی احتمال وقوع یک امر بالاست ولی مسأله چندان پرخطر نیست «فرض کنید به شما بگویند اگر از این محله بگذری به احتمال 99% درصد خیس خواهی شد، این مسأله چندان اهمیتی ندارد اما در مقابل اگر بگویند اگر از این محله بخواهی عبور کنی باحتمال 5% کشته خواهی شد آیا باز هم مرتکب آن می شوید؟ یا وقتی پزشکان بیان می دارند احتمال ابتلاء به اختلالهای ژنتیکی در میان خویشاوندان کمتر از ده درصد است آیا با تأمل بیشتر به سوی آن نمی رویم؟ حال فرض کنید متخصصان جامعه می گویند احتمال منجر به طلاق شدن در صورت وجود تفاوتهای فرهنگی بالاست در آن صورت پاسخ شما به این گفته آنان چه خواهد بود؟ دست کم بررسی بیشتر، انتظار می رود.
بنابراین اگر با خانواده ای مواجه هستید که از نظر فرهنگی یا قومیت با شما متفاوت هستند و والدین شما با این ازدواج موافق نیستند تحقیق بیشتر را مدنظر قرار دهید. در این راستا می توانید از کسانی که حرفشان در والدین شما تأثیر دارد استفاده کنید و آنها را «واسطه» قرار دهید و نظرات خود را به آنها انتقال دهید.
توجه داشته باشید اشکال تراشی های بزرگترها در این باره، از سر دلسوزی است. اگر چه این اشکال تراشی ها می تواند بهانه ها، خواسته ها و نظراتی باشد که خلاف شرع و عقل است و نه نظرات صحیح عاقلانه و دلسوزانه، اما بعید بنظر می رسد آنها ازدواج با کسی از غیر قومیت و فرهنگ خانوادگی خودشان را به اصطلاح «عیب و زشت» بدانند و احتمالاً منظورشان همان «عدم سنخیت فرهنگی» است.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. جوانان و انتخاب همسر،‌علی اکبر مظاهری، دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، 1374.
2. ازدواج آسان و شیوه همسرداری، محمد محمدی اشتهاردی، چاپ نهضت، 1371.
3. خانواده متعادل، دکتر محمدرضا شرفی. انجمن اولیاء و مربیان.

پی نوشت ها:
[1] . نوابی نژاد، شکوه، مشاوره و ازدواج و خانواده درمانی، تهران، انتشارات انجمن اولیاء و مربیان، 1380، ص 16.
[2] . همان، ص 18.