نویسنده : محمد رضا زادهوش

36. ایروانى، یوسف
شیخ یوسف ایروانى نجفى (1329ق ) فرزند میرزاعلى آقا بن عبدالحسین.s

37. بادکوبه‌اى، صدرا
شیخ صدرا بادکوبه‌اى (1316ق ) فرزند مولى میرزا آقا. صاحب آثار جامع در زمینه علوم اسلامى.

38. بادکوبه‌اى، آقاسیّد
حاج آقاسیّدمیر بادکوبه‌اى (م1359ق) فرزند تهماسب میرزا، از فضلاى حوزه علمى نجف اشرف، شاگرد و داماد مرحوم سیّد. در سنین جوانى، دار فانى را وداع گفت، و در جوار امیر مؤمنان على‌علیه السلام به خاک سپرده شد.

39. بجنوردى، سیّدحسن
سیّدحسن موسوى بجنوردى (1316ق، بجنورد – 20 جمادى الثّانى 1395ق، نجف) فرزند سیّدآقابزرگ. او با نواده دخترى مرحوم سیّد ازدواج کرد، و پس از درگذشت استاد، به تدریس خارج فقه و اصول پرداخت. وى در مقبره مرحوم سیّد به خاک سپرده شد. از آثار قلمى او است:
1. حاشیه بر وسیلهالنّجاه مرحوم سیّد.
2. القواعد الفقهیه، 7ج.
3. منتهى الأصول، 2ج.
4. رساله توضیح المسائل با عنوان ذخیرهالعباد لیوم المعاد، چاپ نجف، 1375ق.
5. رضاع.
6. اجتماع امر و نهى.
7. حاشیه بر عروه.

40. بحرالعلوم، سیّدحسن
سیّدحسن بحرالعلوم رشتى (1314ق، رشت) فرزند سیّد حسین بن عبدالباقى. مانند پدر و برادر شهیدش در امور سیاسى نیز دخالت داشته است.

41. بحرالعلوم، سیّدمحمّدتقى
سیّدمحمّدتقى بحرالعلوم نجفى (1318ق) فرزند سیّد حسین بن ابراهیم. ازجمله آثار او باید به تقریرات درس استادش میرزاى نایینى نام برد.

42. بحرانى، ابراهیم
ابراهیم مبارک بحرانى (1326ق – 1399ق). فرزند ناصر. ازجمله آثار فقهى وى مى‌توان به این موارد اشاره داشت:
1. اسئله و الأجوبه.
2. الدّلیل الواضح.
3. الشّهاده بالولایه فى الأذان.
4. عمودالدّین.
5. المختصر فى هدایه البشر.
6. منارالهدى.

43. بروجردى، على‌محمّد
شیخ على‌محمّد نجفى بروجردى (1312ق، بروجرد).

44. بروجردى، محمّدتقى
شیخ محمّدتقى بروجردى تهرانى. بسیار مورد توجّه آیات بروجردى و سیّدابوالقاسم کاشانى بود. پس از رحلت مرحوم سیّد به تهران رفت، خاک‌جاى او در قم است. از آثار قلمى او نهایهالأفکار است.

45. بروجردى، سیّدمحمّدرضا
سیّدمحمّدرضا موسوى بروجردى فرزند سیّدفخرالدّین. در مسجد گوهرشاد، اقامه جماعت مى‌کرد.

46. بندپى، محمّد
شیخ محمّد بندپى نجفى مازندرانى فرزند حسین.

47. بنى‌صدر، سیّدنصراللَّه
سیّدنصراللَّه بنى‌صدر همدانى (م1391ق) فرزند صدرالعلما. در همدان و تهران به تحصیل علوم پرداخت، و آن‌گاه به نجف اشرف هجرت کرد، و در درس مرحوم سیّد شرکت جست.

48. بهبهانى، سیّدمحمود
سیّدمحمود بهبهانى گرگانى (1315ق، جلین‌ده ). در گرگان، شاه‌رود، دامغان و مشهد مقدّس به تحصیل علوم پرداخت، و آن‌گاه به نجف اشرف هجرت کرد، و به حلقه درس مرحوم سیّد پیوست.

49. بهجت، محمّدتقى
شیخ محمّدتقى بهجت غروى رشتى فومنى (1332ق، فومن) فرزند کربلایى محمود. از مراجع معظّم تقلید، عرفاى نامى و مدرّسان برجسته حوزه علمیه قم. درس خارج ایشان بیشتر از چهل سال است که تعطیل نشده. کتاب‌هاى فراوانى درباره زندگى و اندیشه‌هاى ایشان به نگارش درآمده است. از آثار قلمى او است:
حاشیه بر مکاسب.
1. کتاب الطّهاره.
2. کتاب الصّلاه.
3. توضیح المسائل.
4. یک دوره خارج اصول.
5. حاشیه بر وسیلهالنّجاه مرحوم سیّد.

50. پایین خیابانى، محمّدحسین
شیخ محمّدحسین پایین خیابانى خراسانى تهرانى. در مشهد به تحصیل علوم روى آورد، سپس به نجف اشرف هجرت کرد، و به تکمیل تحصیلاتش پرداخت، و ازجمله در درس مرحوم سیّد شرکت جست.

51. تبریزى، راضى
شیخ راضى تبریزى نجفى (1315ق، نجف) فرزند محمّدحسین بن محمّدرضا بن على. در تبریز و قم به تحصیل علوم پرداخت، آن‌گاه به نجف اشرف رفت، و پنج سال از محضر مرحوم سیّد سود جست.

52. تبریزى، فتّاح
شیخ فتّاح شهیدى تبریزى. از آثار قلمى او شرح جامعى است بر مکاسب.

53. تبریزى، کاظم
شیخ کاظم تبریزى (1340ق، تبریز – 18 رجب 1416ق) فرزند حاج فرج‌اللَّه. در تبریز، زنجان و تهران به تحصیل علوم اسلامى پرداخت، سپس در بیست و یک سالگى به نجف اشرف مهاجرت کرد. وى سى سال در این شهر اقامت داشت، و به تحصیل و تدریش مشغول بود. مدفن ایشان در مزارستان ابوحسین در شهر قم واقع شده است.

54. تبریزى، محمّدعلى
شیخ محمّدعلى چرندابى تبریزى (1334ق، چرنداب ). در تبریز و قم و نجف اشرف، از محضر علماى وقت ازجمله آیات عظام مدیسه‌اى و بروجردى بهره‌مند بوده است.

55. تنکابنى، سیّدحسین
سیّدحسین حسینى هاشمى تنکابنى (1320ق، رامسر – 1395ق، نجف) فرزند فضل‌اللَّه.

56. توحیدى، على
شیخ على توحیدى بسطامى (1316ق، بسطام). در بسطام، شاه‌رود، مشهد و قم به آموختن علوم پرداخت، و آن‌گاه به نجف اشرف هجرت کرد تا در درس مرحوم سیّد شرکت جوید.

57. توسّلى، على
شیخ على توسّلى نجفى تربت جامى (1336ق، تربت جام).

58. تویسرکانى، على‌اصغر
على‌اصغر تویسرکانى (1289ق، تویسرکان – 23 جمادى‌الأوّل 1377ق، تویسرکان). فرزند سنجر بن جهان‌گیر بن عبّاس میرزا بن فتح‌على‌شاه قاجار. صاحب بیان الآیات النّاسخه و النّتیجه الغرویه در اصول و فروع دین.

59. تهرانى، سیّدمحمّدتقى
سیّدمحمّدتقى حسینى تهرانى (1312ق، سامرّا ) فرزند سیّدابراهیم بن على‌اصغر. در سامرّا، تهران و قم به تحصیل علوم روى آورد، و با هجرت به نجف اشرف و شرکت در حلقه درس مرحوم سیّد به تکمیل تحصیلات پرداخت.

60. تهرانى، عبداللَّه
شیخ عبداللَّه ایلچى‌کش چهل‌ستونى تهرانى مشهور به سعید (1305ق، تهران ) فرزند میرزا مسیح.

61. تهرانى، على‌اکبر
شیخ على‌اکبر تهرانى مشهور به برهان (1324ق، تهران). در تهذیب اخلاق نیز کوشا، و حالات عرفانى‌اش زبانزد آشنایان بود.

62. جرقویه‌اى، محمّدرضا
شیخ محمّدرضا فرقانى‌زاده جرقویه‌اى دستگردى اصفهانى کربلایى (1305ق – 28 شعبان 1374ق) فرزند محمّدتقى . از آثار او است:
1. إزاله الرّیبه عن حکم صلاه الجمعه فى زمن الغیبه.
2. إیضاح المقال فى اثبات وجوب الجمعه على کلّ حال.
3. تنبیه الغافلین عن معرفه ربّ العالمین.

63. جزایرى، سیّدعلى‌اصغر
سیّدعلى‌اصغر موسوى جزایرى تهرانى (1314ق، نجف) فرزند سیّدمحمّدحسین بن محمّدکاظم بن محمّدعلى.

64. جزایرى، سیّدمحمّد
سیّدمحمّد موسوى جزایرى تسترى (1334ق، شوشتر).

65. جزایرى، سیّدمحمّدجعفر
سیّدمحمّدجعفر موسوى جزایرى تسترى (1328ق، شوشتر). از آثار او است:
1. منتهى الدّرایه.
2. هدى الطّالب.

66. جعفرى، غلام‌حسین
شیخ غلام‌حسین جعفرى همدانى تهرانى (1324ق، شانگرین ). در همدان و قم به تحصیل پرداخت، سپس به نجف اشرف هجرت کرد، و چندى از محضر مرحوم سیّد مشغول شد. او موفّق به دریافت اجازه اجتهاد و روایت از مرحوم سیّد شد. وى تقریرات درس استاد را به رشته تحریر کشیده است.

67. جلیلى، شجاع
شیخ شجاع جلیلى کرمانشاهى کرکوکى (1318ق ) فرزند بهاءالدّین محمّدصالح.

68. حائرى، محمّدعلى
شیخ محمّدعلى حائرى کرمانى (1308ق، کرمان ). در کرمان و مشهد مقدّس به تحصیل علوم پرداخت، سپس به نجف اشرف هجرت کرد، و هشت سالى از محضر مرحوم سیّد بهره‌مند بود.

69. حائرى، یوسف
شیخ یوسف بیارجمندى شاه‌رودى خراسانى حائرى (1312ق). از آثار او کتاب فقهى و استدلالى مدارک عروه است.

70. حجّت، اسداللَّه
شیخ اسداللَّه حجّت همدانى (1313ق، همدان) فرزند محمّد. در همدان و اصفهان به تحصیلات پرداخت. پس از مدّتى به نجف اشرف رفت، و از محضر مرحوم سیّد کسب فیض کرد.

71. حجّتى، ابوالقاسم
شیخ ابوالقاسم حجّتى رشتى فرزند محمّدحسین. از اکابر درس مرحوم سیّد و بروجردى.

72. حکیم، سیّدیوسف
سیّدیوسف حکیم (1327ق) فرزند سیّدمحسن.

73. حلو، سیّدعبدالصّاحب
سیّدعبدالصّاحب حلو (1360ق) فرزند سیّدمحمّد بن حسن. تألیفاتى از خویش به یادگار نهاده است.

74. حلّى، حسین
شیخ حسین حلّى (1309ق – 1394ق، نجف) فرزند علىّ بن حسین. در شاگردى وى نزد سیّد، تشکیک کرده‌اند.
75. حمامى، سیّدحسین
سیّدحسین حمامى نجفى (1298ق – 1379ق) فرزند سیّدعلى بن هاشم. از آثار قلمى او حاشیه بر وسیلهالنّجاه مرحوم سیّد است.

پی نوشت :

1 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص112.
2 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص113.
3 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص336 ، 245 – 244 ، 332.
4 . بنگرید به:
موسوى اصفهانى، سیّدجعفر، حیات جاودانى، صص268 – 266؛
حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص221 ، 114؛
گروه نویسندگان، دایرهالمعارف بزرگ اسلامى، ج11، ص357.
5 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص115 – 114.
6 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص115.
7 . بنگرید به:
گروه نویسندگان، موسوعه مؤلّفى الامامیّه، ج1، صص428 – 426؛
اعلام الثّقافه الاسلامیّه فى بحرین، ج2، صص553 – 548؛
علماء البحرین، صص523 – 515؛
المطبوعات العربیّه فى ایران، ص521.
8 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص115.
9 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى،صص116 – 115.
10 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص116.
11 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص117.
12 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص118117.
13 . نام ناحیه‌اى است در گرگان.
14 . نام ناحیه‌اى است در گرگان.
15 . بنگرید به:
شریف رازى، محمّدتقى، گنجینه دانشمندان، ج2، ص91؛
موسوى اصفهانى، سیّدجعفر، حیات جاودانى، صص286 – 284؛
حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص243 ، 222 ، 215 ، 118؛
باقى‌زاده، رضا، برگى از دفتر آفتاب.
16 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص119.
17. حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص119.
18. حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص120.
19 . بنگرید به:
فاطمى، سیدحسن، سیناى معرفت؛
موسوى اصفهانى، سیّدجعفر، حیات جاودانى، صص289 – 287؛
حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص120.
20 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص121 – 120.
21 . نام ناحیه‌اى است در تبریز.
22 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص195.
23 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص121.
24 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص122 – 121.
25. حسینى اشکورى، سیّداحمد، تراجم الرّجال، ج1، صص393 – 392، ش662.
26. حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص122.
27. حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص142 – 141.
28 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص117 – 116.
29 . بنگرید به:
جابرى انصارى، میرزا حسن خان، تاریخ اصفهان، ص342؛
روضاتى، سیّدمحمّدعلى، زندگانى آیت‌اللَّه چهارسوقى، صص135 – 133.
حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص123 – 122؛
حسینى اشکورى، سیّداحمد، تراجم الرّجال، ج2، صص695 – 693ش1285؛
شفیعى نیک‌آبادى، على، گرکویه، ص401؛
افادات شفاهى آیت‌اللَّه سیّدمحمّدعلى روضاتى.
30 . در بعضى منابع، ایشان را با آیت‌اللَّه شیخ محمّدرضا جرقویه‌اى حسین‌آبادى (م1309ق) فرزند ملاّعلى اشتباه کرده‌اند؛ مظاهرى، جمشید، تعلیقات تاریخ اصفهان، ص409.
31 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص123.
32 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص123.
33 . انصارى، محمّدعلى، موسوعه الفقهیّه المیسّره، ج2، ص481.
34 . بنگرید به:
مجلّه حوزه، شماره 52؛
موسوى اصفهانى، سیّدجعفر، حیات جاودانى، صص283 – 279؛
حسینى میبدى، سیدناصر، سراج‌المعانى، ص124.
35. نام ناحیه‌اى است در همدان.
36. حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص124.
37 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص125 – 124.
38 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص125.
39 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص126 – 125.
40 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص126.
41 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص127 – 126.
42 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص127.
43 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، ص127.
44 . موسوى اصفهانى، سیّدجعفر، حیات جاودانى، ص290.
45 . حسینى میبدى، سیّدناصر، سراج‌المعانى، صص223 ، 128 – 127.