سانحه خبر نمی کند:

ببینید سانحه خبر نمی کند و هر کدام از ما ممکن است با مصدومین مواجه شویم. در مورد آسیبهای ناحیه نخاع، یک نکته را به خاطر بسپارید. ما فرض را بر آسیب دیدگی نخاع می گذاریم. البته تا زمانی که عکس آن ثابت شود. این فرضیه اولیه یادمان می آورد که مریض مشکوک به آسیب نخاعی را نباید به هیچ قیمتی حتی به اندازه سرسوزنی تکان دهیم. مگر وقتی که جانش در خطر باشد و مثلاً در ماشینی اسیر شده باشد که آتش گرفته است. در غیر این موارد حاد، تا حد امکان به مصدوم دست نزنید و او را تکان ندهید چون بسیاری از ویلچر نشینان امروز، کسانی هستند که در اثر نابلدی رهگذران،‌ دچار آسیب جدی نخاعی شده اند. آسیبی که شاید با جا به جایی درست و با کمک متخصصین، هرگز آنقدر جدی نمی شد.

مراقب باشیم اگر:

با مصدومی مواجه شدیم که در ناحیه کمر یا گردن مورد حمایت اصابت گلوله یا چاقو قرار گرفته بود.
با مصدومی مواجه شدیم که در اثر تصادف، سقوط از بلندی یا هر سانحه دیگری در ناحیه گردن و یا کمر آسیب دیده بود.
مصدومی که موقع شیرجه زدن صدمه دیده بود.
مصدومی که به شدت زمین خورده بود.
مصدومی که در اثر چرخش سریع و ناگهانی بدن آسیب دیده بود.
مصدومی که در حین ورزش صدمه دیده بود.

علائم اصلی آسیب به نخاع:

خشک شدن و بی حرکت ماندن گردن، مانند سر در وضعیتی غیر معمولی، مشکل داشتن یا ناتوان بودن از راه رفتن،‌ فلج شدن، سردرد، گردن درد یا کمر درد، کرختی و سوزن سوزن شدن پا، ناتوانی در کنترل ادرار و بیهوشی و علائم شوک مانند رنگ پریدگی، سرد شدن پوست،‌ کبودی ناخن ها و لب ها کاهش هوشیاری، از علائم هشدار دهنده ای هستند که در سوانح می توانند نشانه ای از بروز آسیب های نخاعی باشند و دقت بیشتری را می طلبند.

کمک های اولیه برای مصدومین گردن و کمر

سر و تنه مصدوم را کاملاً بی حرکت نگه دارید.
اگر حرکت دادن مصدوم ضروری است، از چندین نفر کمک بگیرید که یکی از آنها فقط باید سر و گردن بیمار را نگه دارد. همه گروه باید بدن مصدوم را در حالیکه سر و گردن و کمر او کاملاً ثابت است،‌ روی برانکارد قرار دهند.
در اطراف سر و بدن بیمار، حوله، پارچه و پتو قرار دهید و بیمار را به برانکارد ببندید تا موقع جابجایی، کوچکترین تکانی نخورد.
لباسها و یا کلاه بیمار را از تنش در نیاورید.
منبع:نشریه از نو، شماره 7و8.